Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς, ωστόσο, πως πρόκειται για μία «νεοφώτιστη» ομάδα, με αρκετούς παίκτες της να μην έχουν πολλές σπουδαίες παραστάσεις από τέτοιου είδους αγώνες και είναι λογικό μερικές φορές να κάνουν λάθη σε πολύ μικρές λεπτομέρειες, οι οποίες κοστίζουν πολύ παραπάνω απ’ ότι στα τοπικά πρωταθλήματα.
Τέτοιο παράδειγμα, είναι ο αγώνας της περασμένης Κυριακής (16/10) με τον Πορφύρα. Η «Μαύρη Θύελλα» πήγε το παιχνίδι εκεί που ήθελε, ακολουθώντας κυρίως στην άμυνα το πλάνο που είχε καταστρωθεί από το τεχνικό της επιτελείο και περιορίζοντας στους 58 πόντους, μία από τις ομάδες που νιώθουν πολύ πιο άνετα στην έδρα τους. Την ίδια ώρα κατάφερνε να μειώσει κατά 13 πόντους τη συγκομιδή ενός από τους «αστέρες» της φετινής Γ’ Εθνικής, του Νίκου Βούλγαρη και να την φέρει στους 20 πόντους με μόλις ένα τρίποντο, έναντι των 33 με επτά τρίποντα που είχε πετύχει στην εκτός έδρα πρεμιέρα των Πειραιωτών με τον Γλαύκο. Για την κλάση του, μάλλον δεν πρόκειται για την καλύτερη δυνατή απόδοση.
Οι «μελανόλευκοι», παράλληλα, δεν άφηναν στους γηπεδούχους πολλές επιλογές, με αποτέλεσμα να σουτάρουν διαρκώς έξω από τη γραμμή των 6.75, χωρίς να βρεθούν σε πολύ καλό απόγευμα. Ο ρυθμός ήταν δικός τους σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης και μάλλον αυτό είναι το αρνητικό σημείο, το γεγονός δηλαδή ότι δεν κατάφεραν να τον εκμεταλλευτούν για ένα «διπλό» που θα μπορούσε να τους «εκτοξεύσει». Αλλά είπαμε, μερικές λεπτομέρειες κάνουν τη «ζημιά» σε τέτοιους αγώνες και συνήθως η πιο άπειρη ομάδα θα τις «πληρώσει»…
Αν απέφευγαν μερικά «μπερδέματα» οι παίκτες του Θοδωρή Γιαννακόπουλου, που κόστισαν το «ροντέο» που απέφερε 32-28 του ημιχρόνου, αν κρατούσαν τα ηνία σε μία ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση όταν άρχισε τις επελάσεις του ο Βούλγαρης για να κερδίσει ο ίδιος το ματς κυρίως από τη γραμμή των βολών, αν ο Κίσσας ευστοχούσε στο λέι απ που χάνει μόνος του στο 58-57 με μισό λεπτό περίπου να απομένει για τη λήξη, αν λίγο πιο πριν δινόταν το οφθαλμοφανές φάουλ στο «χουκ» του Μπάκα, αν ο Μαγιντόμπε ευστοχούσε στην εκπνοή… Είδατε πόσες λεπτομέρειες υπήρξαν και χωρίς καν να αναφέρουμε τις απουσίες των Γιαννουκάκη-Τριανταφυλλόπουλου, που εγγυημένα θα έφερναν μεγαλύτερο σκορ; Μία από όλες αυτές θα έδινε μία σπουδαία νίκη και θα έβαζε από κάτω έναν άμεσο ανταγωνιστή.
Τέτοιες ήττες, όμως, αποτελούν ταυτόχρονα τα πιο σπουδαία μαθήματα, για το τι κάνει τη διαφορά όταν ένας αγώνας φτάνει στο σημείο να κρέμεται από μία «κλωστή». Μαζί με το γεγονός, ότι πρόκειται για ήττα μόλις ενός πόντου, με δυνατότητα να ξεπεραστεί αυτή η διαφορά στο ματς του δεύτερου γύρου στην Τέντα, καθώς και το ότι για ακόμη μία φορά η εικόνα της ομάδας ήταν πειστική, ίσως είναι τα καλύτερα νέα.
Την Κυριακή (23/10, 17:00), όμως, δεν φτάνει να είναι απλώς πειστική η εμφάνιση κόντρα στην Αχαγιά, αλλά υπάρχει νέα υποχρεώση για το «ροζ φύλλο». Απέναντι σε μία ομάδα αρκετά «μπασκετική», που επίσης θα είναι μία από τις ανταγωνίστριες για την παραμονή, έχει ιδιαίτερη σημασία να έρθει το «δύο στα δύο» εντός έδρας, στο δρόμο για ένα «τρία στα τρία» στις πρώτες πέντε αγωνιστικές που θα δώσει άλλο «αέρα». Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, το ματς με τους Αχαιούς είναι ακόμη μία μεγάλη υποχρέωση νίκης για την Καλαμάτα. Έχει τη δυνατότητα να πατήσει «γερά» και δεν πρέπει να την αφήσει αναξιοποίητη…
Ραφαήλ Αλαγάς
