Θέλει μεγάλα ψυχικά αποθέματα για να πάρεις αυτό το παιχνίδι σε μία τόσο δύσκολη έδρα, μετά από συνεχόμενες «σφαλιάρες». Θέλει μεγάλα ψυχικά αποθέματα για να το πιστεύεις, όταν μετά την νίκη επί της Ένωσης Ιλίου μετράς ρεκόρ 1-13 και είσαι με το ένα πόδι στον υποβιβασμό. Θέλει μεγάλα ψυχικά αποθέματα, για να ξεπεράσεις τους «δαίμονές» σου από το παιχνίδι του πρώτου γύρου, χάνοντας από το +19. Γιατί από τότε, στην ουσία, ξεκίνησε η «κατρακύλα».
Κάπως έτσι, η ασπρόμαυρη ομάδα έφτασε στο 6-17 και έχει βάσιμες ελπίδες να τα καταφέρει. Είχαμε αναφέρει σε αυτή τη στήλη, πως δεν μπορεί να περάσει από το μυαλό κάποιου που έχει ξαναδεί αυτή την ομάδα, ότι δε θα παλέψει μέχρι το τέλος, ότι δε θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Και οι παίκτες του Θοδωρή Γιαννακόπουλου το απέδειξαν, βλέποντας μία πρόωρη Ανάσταση να έρχεται για τους ίδιους, ενώ αυτή η ήττα μπορεί να αποτέλεσε τη «σταύρωση» των αντιπάλων τους, κάτι που φάνηκε και από τα προβλητικά λόγια του \ Γιώργου Διαμαντόπουλου μέσω Facebook. Φράσεις όπως «συγχαρητήρια δε θα δώσω για πρώτη φορά στη ζωή μου σε ομάδα που χάνω», δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση σε έναν παίκτη της κλάσης, της ποιότητας και του ήθους που δεδομένα έχει αποδείξει πως διαθέτει. Συμφωνούμε πως ο ίδιος είναι μια μεγάλη πολυτέλεια για την κατηγορία, αλλά τέτοια συμπεριφορά δε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, ακόμη κι αν στη θέση του βρισκόταν ο Μάικλ Τζόρνταν.
Κάπου εδώ, όμως, σταματούν τα διθυραμβικά λόγια για την Καλαμάτα, γιατί έχει πολύ δρόμο ακόμη το πρωτάθλημα και η ίδια είναι ακόμη στην επικίνδυνη «ζώνη». Πολύ περισσότερο, έχει έναν «Γολγοθά» μπροστά της, ο οποίος ξεκινά την Κυριακή στην Τέντα (9/4, 17:00) με αντίπαλο την Ακράτα. Ίσως να ακούγεται περίεργο για μία ομάδα που έχει ως προπονητή τον Παναγιώτη Ζωντό και παίκτες με την αξία του Σάκη Βεσκούκη και του Γιώργου Λάππα, αλλά ίσως να μιλάμε για το μικρότερο «εμπόδιο», καθώς όχι μόνο έρχεται αδιάφορη βαθμολογικά η Ακράτα, αλλά ακολουθεί μία συνέχεια με τον πανίσχυρο στην έδρα του Γλαύκο, την πρωτοπόρο Δάφνη Δαφνίου, τον εξίσου δυνατό ΚΑΟΚ και τον Άρη Πετρούπολης που έχει αποδείξει πως είναι σκληρό «καρύδι». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, για τι πρόγραμμα μιλάμε και γιατί τοποθετούμε στα εκ των ων ουκ άνευ την Ακράτα.
Η ομάδα αυτή δεν έχει κρύψει πως έχει ήδη αρχίσει το σχεδιασμό της για την επόμενη σεζόν, αλλά αδιάφορη δε θα παρουσιαστεί. Έχει παίκτες και προπονητή με τέτοια προσωπικότητα, που απαγορεύεται να κάνει κάποιος αυτή τη σκέψη. Μήπως, όμως, δεν είχε και η Ερμιονίδα μία μεγάλη προσωπικότητα στο παρκέ (Διαμαντόπουλος); Όταν, λοιπόν, λειτουργεί σωστά το σύνολο της Καλαμάτας, με τους ρόλους να είναι ξεκάθαροι για κάθε παίκτη, τότε η νίκη είναι εφικτή σε κάθε αγώνα. Και αυτό αποδείχθηκε πριν από λίγες ημέρες. Αρκεί να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά, για να βγάλει στο παρκέ αυτό που πραγματικά μπορεί να πετύχει. Και μετά από το «διπλό» στην Ερμιόνη, είναι σίγουρο ότι θα το κάνει.
Θα τελειώσουμε ασχολούμενοι πάλι με την Ερμιονίδα. Είναι, άλλωστε, μία ομάδα που αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του συλλόγου, από το ποδόσφαιρο κιόλας, όταν με το 2-3 στην Παραλία ξεκίνησε ο κατήφορος για το τοπικό ουσιαστικά. Με το 65-71 στην Τέντα, πάλι και στο μπάσκετ η «κατρακύλα», αλλά ο χαρακτήρας που έχει «χτίσει» η Καλαμάτα, της έδωσε τη δυνατότητα να αντιδράσει και να πληρώσει την αντίπαλό της με το ίδιο νόμισμα. Ίσως να είναι και γραφτό της να ξεκινήσει με αφορμή την νίκη αυτή, ένας ανήφορος που θα οδηγήσει, έστω κι αν θα πρόκειται για ένα μικρό «θαύμα», στην παραμονή.
Ραφαήλ Αλαγάς
