Τότε ο πρωταθλητής Ευρώπης στο Final-4 της Μπολόνια, ένα μήνα περίπου αργότερα, Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, είχαν βρεθεί αντιμέτωποι στον 7ο όμιλο εκείνης της διοργάνωσης, με τους «Ερυθρολεύκους» και τον «Δικέφαλο» να παίρνουν τη 2η και την 3η θέση αντίστοιχα, αφήνοντας τελευταία την Ολύμπια Λιουμπλιάνας, μη προκρινόμενοι όμως στις κορυφαίες 4 ευρωπαϊκές ομάδες εκείνης της περιόδου.
 
Το ακόμη ευτυχέστερο νέο, σε περίπτωση μη «αμαύρωσης» κατά τον γνωστό-«άγνωστο» τρόπο των ματς των «αιωνίων», είναι πως αυτά αυξάνονται πλέον κατά δύο για την φετινή σεζόν. Ήδη το πρώτο παίζεται απόψε για τον ημιτελικό του Κυπέλλου, στις 20 ή 21/2 και 10 ή 11/4 θα έχουμε τα δύο μεταξύ τους ματς στο Top-16 σε Ο.Α.Κ.Α. και Σ.Ε.Φ. αντίστοιχα, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις εκτός απίθανου απροόπτου συναντήσεις τους στους φετινούς τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, οι οποίες μπορεί να είναι από 3 έως 5! Συνολικά, μιλάμε για κατά πάσα πιθανότητα 6 έως 8 ντέρμπι «αιωνίων»!
 
Θυμίζει αντίστοιχα, στο ποδόσφαιρο, τα 6 «Clasico» της σεζόν 2010-2011, με την Μπαρτσελόνα τότε να βγαίνει σχεδόν σε όλα νικήτρια, κατακτώντας τελικά και τις τρεις διοργανώσεις, στο πλαίσιο των οποίων διεξήχθησαν εκείνα τα ματς (Champions League, Primera Division, Copa Del Rey). Γιατί, για όσους δεν το έχουν καταλάβει, καθώς το μπάσκετ δεν τυγχάνει της αναγνώρισης που αξίζει μετά από τόσες επιτυχίες (φυσικά, μόνο με τη «σαβούρα» και το χάος μπορούμε να ασχοληθούμε εδώ, όχι με κάτι που λειτουργεί με αρκετά ορθό και αξιοκρατικό τρόπο), οι δύο εκπρόσωποί μας σε αυτό το επίπεδο βρίσκονται στο συγκεκριμένο άθλημα. Είναι ανάμεσα στους κορυφαίους, αν όχι οι κορυφαίοι! Και, όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητό πόσο μεγάλη ευλογία καθίσταται το γεγονός αυτό, και μάλιστα για τα δεδομένα των εποχών που ζούμε, τόσο καλύτερα για το άθλημα και, γενικώς, τον ελληνικό αθλητισμό.
 
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός απόψε, λοιπόν, πρώτη πράξη. Ένα ματς που κρίνει σε μεγάλο βαθμό τον τίτλο του φετινού κυπελλούχου Ελλάδος. Γιατί, όσο κι αν δε μας αρέσει να το λέμε, ο νικητής αυτού του ματς θα είναι πιθανότατα και ο νικητής της διοργάνωσης, καθώς η διαφορά επιπέδου των δύο αυτών ομάδων σε σύγκριση με αυτό του Άρη και του Πανιωνίου είναι μεγάλη. Όποια, δηλαδή, από τις δύο σταθεί σοβαρή και συγκεντρωμένη στον τελικό του Ηρακλείου, δε θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερο πρόβλημα στην κατάκτηση της πρώτης κούπας της χρονιάς.
 
Ένας αγώνας διαφορετικός, συνεπώς, από αυτούς που θα διεξαχθούν στην Ευρωλίγκα, με ιδιαίτερη σημασία. Διότι δεν είναι μόνο η πρόκριση στον τελικό και η διαφαινόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Πρόκειται επίσης, όπως πάντα συμβαίνει σε αυτήν τη διοργάνωση, για μία σημαντική ψυχολογική και αγωνιστική ώθηση εν όψει των κρίσιμων αγώνων του Top-16, καθώς και για ένα χαρούμενο τελείωμα της χρονιάς που εντός ολίγων ημερών θα ολοκληρωθεί. Διαφορετικό είναι, δηλαδή, να εισέρχεσαι στον καινούργιο χρόνο και την πρεμιέρα της επόμενης φάσης της Ευρωλίγκα (2/1), έχοντας νικήσει στην «αυλαία» του περασμένου, και εντελώς αντίθετο έχοντας ηττηθεί σε αυτήν. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα κρίσιμο ντέρμπι «αιωνίων».
 
Και οι δύο ομάδες, λοιπόν, θα μπουν με εξαιρετικά υψηλό κίνητρο να «παλέψουν» μέχρι τελευταίας «ρανίδος» για την τελική νίκη που θα τους δώσει το «εισιτήριο» για τα «Δύο Αοράκια», σε ένα κατάμεστο, «ζεματισμένο» Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, που φυσικά θα παίξει το δικό του ρόλο (ελπίζουμε όχι τόσο ενεργό όσο γίνεται συνήθως) στην ψυχολογία και το παιχνίδι του γηπεδούχου Παναθηναϊκού.
 
Οι «Πράσινοι», αρχικά, έχουν σαφώς δυσκολότερο έργο να επιτελέσουν από τους «Ερυθρολεύκους». Η πίεση της έδρας, του μέτριου ρεκόρ στον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκα (5-5) και των, σε γενική ανάγνωση, απογοητευτικών εμφανίσεων, ειδικότερα στο τελευταίο ματς με τη Μακάμπι (οι 55 πόντοι στην επίθεση, και μάλιστα στο Ο.Α.Κ.Α., αντικατοπτρίζουν απόλυτα την εικόνα του αγώνα), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο, διόλου ασφαλής, προπονητής τους πρέπει να προσαρμόσει τα πλάνα του για το ματς αυτό με τρεις εξαιρετικά σημαντικούς παίκτες απόντες (Ούκιτς, Μασιούλις, Παππάς), αποτελούν συγχρόνως ένα μεγάλο «βάρος», κάτω από το οποίο απαιτείται η νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο που, προς το παρόν, μοιάζει αδύνατον να νικηθεί.
 
Από την άλλη, όλα αυτά τα δεδομένα μπορούν να αφυπνίσουν μερικούς παίκτες με μεγάλες προσωπικότητες (Διαμαντίδης, Μπατίστ, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης), οι οποίοι γνωρίζουν άριστα καταστάσεις τέτοιου τύπου, έχοντάς τις αντιμετωπίσει πολλάκις στο παρελθόν. Ίσως θεωρήσουν αυτόν τον αγώνα, ως μία ευκαιρία να δείξουν άλλη μία φορά ποιοι είναι, κι ας μη βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή τους κατάσταση! Να δείξουν άλλη μία φορά ότι έχουν, αν επιτρέπεται, τα «guts», για να δείξουν ξανά το σωστό δρόμο στην υπόλοιπη ομάδα, μέσα από αυτό το παιχνίδι, για την υπόλοιπη σεζόν. Γι’ αυτό και ο Πεδουλάκης, που προσπαθεί επίσης να «διαλύσει» όποιες «Κασσάνδρες» τον θέλουν εκτός ομάδος σε περίπτωση ήττας πρέπει να υπολογίζει ιδιαίτερα στους προαναφερθέντες «λεγεωνάριους» του για το αποψινό ματς. Άρα, αυτό το παιχνίδι είναι ίσως η ευκαιρία που ψάχνει ο Παναθηναϊκός για να επανέλθει στον «αφρό», μετά από τόση αμφισβήτηση που έχει δεχθεί όλον αυτόν τον καιρό.
 
Ουσιαστικά, μιλάμε για ένα παιχνίδι κρίσιμων καταστάσεων και προσωπικοτήτων, τις οποίες ο Ολυμπιακός ίσως να μη διαθέτει στο επίπεδο που τις διαθέτει ο Παναθηναϊκός. Ασφαλώς οι παίκτες του στην φετινή Ευρωλίγκα και στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης έδειξαν τις ικανότητές τους σε δύσκολες στιγμές, ανατρέποντας ματς που καμία άλλη ομάδα, πλην του ιδίου και του Παναθηναϊκού, θα ανέτρεπε. Όμως, εδώ θα έχουν να κάνουν με ένα «λαβωμένο θηρίο», κι όχι με ομάδες του ανύπαρκτου «ειδικού βάρους», όπως η Ζιελόνα ή η Μπάγερν (χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης). Έναν «σοβαρά τραυματισμένο Εξάστερο» που τα προγνωστικά λογικά δεν είναι σε καμία περίπτωση υπέρ του, θα μπει με το «μαχαίρι στα δόντια» και δε θα διστάσει να δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να τα ανατρέψει!
 
Αν αυτός ο Παναθηναϊκός προηγηθεί στο σκορ σε διαφορές που κλήθηκε να ανατρέψει και το κατάφερε ο Ολυμπιακός στο Σ.Ε.Φ., δεδομένου του γεγονότος ότι θα έχει το ίδιο πάθος σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τότε ποια θα είναι η αντίδραση της ομάδας του Μπαρτζώκα; Αν είναι θετική και επιφέρει την νίκη, τότε καταλαβαίνουμε με τον πιο εμφατικό τρόπο τι μπορεί να καταφέρει αυτή η ομάδα, τόσο εντός όσο κι εκτός συνόρων!
 
Φυσικά και ο Πειραιώτικος σύλλογος δεν φείδεται κινήτρων, όπως είπαμε. Εκτός της πρόκρισης στον τελικό και της σχεδόν αυτόματης κατάκτησης του Κυπέλλου, υπάρχει και η φιλοδοξία να τον βρει το 2014 και η πρεμιέρα με αντίπαλο την Φενέρμπαχτσε με αήττητο 24 αγώνων, συμπεριλαμβανομένου του αποψινού ματς. Κι αυτή, για μία ομάδα που δεν φαίνεται, προς το παρόν, να μπορεί να χάσει ούτε με δική της «προσπάθεια», έχοντας τρομακτική «χημεία» ανάμεσα στους παίκτες της για την εποχή αυτήν και ούσα αυτήν τη στιγμή πολύ ανώτερη όσον αφορά την ταχύτητα, την ενέργεια και την έκρηξη σε σχέση με τον αντίπαλό της. Το γεγονός, όμως, ότι αυτό το ματς μπορεί να αποτελέσει την πρώτη ήττα της σεζόν είναι ένα υπολογίσιμο «βάρος», καθώς όχι μόνο θα της στερήσει έναν τίτλο, αλλά θα την αναγκάσει να μπει με διαφορετική ψυχολογία στο Top-16 και το δύσκολο ματς με τους Τούρκους, παρά τον εντυπωσιακό πρώτο γύρο που πραγματοποίησε.
 
Μετά από όλα αυτά, καταλαβαίνει κανείς ότι το κομμάτι της τακτικής, το οποίο έχει αναλυθεί από εδώ ουκ ολίγες φορές και δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα για τις δύο ομάδες όλον αυτόν τον καιρό, όπως γίνεται σε τέτοια παιχνίδια, μπαίνει σε «δεύτερη μοίρα». Σημασία έχει ότι φέτος θα δούμε την πρώτη «τιτανομαχία» της σεζόν, το πρώτο μεγάλο ματς «ζωής ή θανάτου», με τον νικητή να έχει τα πολλαπλά οφέλη που αναλύσαμε και τον χαμένο να μπαίνει σε ένα καθεστώς σκεπτικισμού και προβληματισμού, χωρίς πολύν χρόνο στη διάθεσή του, εν όψει της συνέχειας. Προς το παρόν, ας απολαύσουμε και ας συγκινηθούμε άλλη μία φορά από τις δύο αυτές γιγαντιαίες ομάδες!