Ο Παναθηναϊκός είναι στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Αυτό είναι το αποτέλεσμα, αυτό και το πιο σημαντικό γεγονός από όλα, αναφορικά με την πρώτη, από τις πολλές που θα διεξαχθούν, «τιτανομαχία» των δύο «αιωνίων». Από εκεί και πέρα, πέτυχε, εκτός αυτού, και άλλα πράγματα που επιθυμούσε διακαώς.
Αρχικά, να κερδίσει ένα παιχνίδι «ζωής ή θανάτου» με αντίπαλο το μεγαλύτερο ανταγωνιστή του, που αν το έχανε ίσως δρομολογούνταν εξελίξεις, ειδικότερα στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ήθελε, δηλαδή, να δώσει την «απάντηση» που λέγαμε στο άρθρο που γράφαμε την ημέρα του παιχνιδιού, στους επικριτές του, και κυρίως οι «βετεράνοι» και ο προπονητής του, που δέχθηκαν τη μερίδα του λέοντος στη σκληρή κριτική μετά το 5-5 και τις κακές εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα.
Έπειτα, ήθελε να αποδείξει ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να νικηθεί, παρά τη μέχρι τώρα εικόνα των «Ερυθρολεύκων» και πέρα από όλα τα προγνωστικά. Και το κατάφερε με τον πλέον λαμπρό τρόπο, υποχρεώνοντάς τον στην πρώτη του ήττα για φέτος και διαλύοντας το αήττητό-ρεκόρ του!
Τέλος, ήθελε μετά από όλη αυτήν την κάτω του μετρίου πορεία του, και σε βαθμολογικό και σε αγωνιστικό επίπεδο, στην Ευρωλίγκα, να κλείσει ιδανικά τη σεζόν και να επανορθώσει το θιγμένο του «πρεστίζ», αλλάζοντας άρδην το ηθικό του, εν όψει του πολύ δύσκολου Top-16.
Ταυτόχρονα, βάζει και τον αντίπαλό του να σκεφτεί τα λάθη που έκανε, καθώς και τις αδυναμίες που διακρίθηκαν όλο αυτό το πρώτο διάστημα της σεζόν, που μπορεί να μην του κόστισαν το 10-0 στην φάση των ομίλων της Ευρωλίγκα, αλλά του στέρησαν τον πρώτο τίτλο της χρονιάς.
Όλα αυτά, έστω κι αν το τελευταίο μάλλον δεν ήταν στους στόχους του, άσχετα αν το κατάφερε, του έδωσαν ένα πολύ μεγάλο κίνητρο να διεκδικήσει το ματς αυτό από την αρχή μέχρι το τέλος. Η επιθυμία του να νικήσει ξεπερνούσε όποιο άγχος μπορούσε να έχει στο παιχνίδι της Δευτέρα, κάνοντας το γεγονός ότι βρισκόταν με την «πλάτη στον τοίχο» πλεονέκτημα και μεταφέροντας την πίεση στον αντίπαλό του τελικά, που ασφαλώς είχε επίσης κίνητρα, όμως αυτά των παικτών του Πεδουλάκη και του ιδίου του κόουτς του Παναθηναϊκού αφορούσαν «υπαρξιακά ζητήματα» σχετικά με την ομάδα και την πορεία της μέσα στη σεζόν.
Αυτό δήλωσε άλλωστε και ο Γκιστ περίπου, αυτό είχαμε τονίσει κι εμείς: «Από την άλλη, όλα αυτά τα δεδομένα μπορούν να αφυπνίσουν μερικούς παίκτες με μεγάλες προσωπικότητες (Διαμαντίδης, Μπατίστ, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης), οι οποίοι γνωρίζουν άριστα καταστάσεις τέτοιου τύπου, έχοντάς τις αντιμετωπίσει πολλάκις στο παρελθόν. Ίσως θεωρήσουν αυτόν τον αγώνα, ως μία ευκαιρία να δείξουν άλλη μία φορά ποιοι είναι, κι ας μη βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή τους κατάσταση! Να δείξουν άλλη μία φορά ότι έχουν, αν επιτρέπεται, τα «guts», για να δείξουν ξανά το σωστό δρόμο στην υπόλοιπη ομάδα, μέσα από αυτό το παιχνίδι, για την υπόλοιπη σεζόν» είπαμε και ολοκληρώσαμε τη σκέψη μας: «Άρα, αυτό το παιχνίδι είναι ίσως η ευκαιρία που ψάχνει ο Παναθηναϊκός για να επανέλθει στον «αφρό», μετά από τόση αμφισβήτηση που έχει δεχθεί όλον αυτόν τον καιρό»!
Για τον Μαυροκεφαλίδη, κατάλληλη είναι πια η λαϊκή ρήση «κρίμα το μπόι σου», αλλά οι υπόλοιποι πολύπειροι «Πράσινοι», όντως έκαναν επίδειξη «guts» και έβγαλαν ξανά στο παρκέ τη μεγάλη προσωπικότητά τους, σφυρηλατημένη στις πιο δύσκολες στιγμές των τελευταίων 15 χρόνων για την ομάδας.
Από την άλλη, είχαμε επισημάνει και κάτι άλλο, για τον Ολυμπιακό: «Ουσιαστικά, μιλάμε για ένα παιχνίδι κρίσιμων καταστάσεων και προσωπικοτήτων, τις οποίες ο Ολυμπιακός ίσως να μη διαθέτει στο επίπεδο που τις διαθέτει ο Παναθηναϊκός» για να καταλήξουμε: «Όμως, εδώ θα έχουν να κάνουν με ένα «λαβωμένο θηρίο», κι όχι με ομάδες του ανύπαρκτου «ειδικού βάρους», όπως η Ζιελόνα ή η Μπάγερν (χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης). Έναν «σοβαρά τραυματισμένο Εξάστερο» που τα προγνωστικά λογικά δεν είναι σε καμία περίπτωση υπέρ του, θα μπει με το «μαχαίρι στα δόντια» και δε θα διστάσει να δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να τα ανατρέψει»!
Πόσους πόντους σημείωσε ο Λοτζέσκι, φέρ’ ειπείν; 0! Πόσους ο Ντάνστον; 8, όχι όμως με την κατάλληλη συμβολή στο τέλος του ματς; Πόσους ο Πέτγουεϊ; 3! Αυτοί οι παίκτες μπορεί να έχουν όλα τα φόντα να εξελιχθούν σε πρωταγωνιστές του πρωταθλητή Ευρώπης, χρειάζονται όμως πολλές ακόμη παραστάσεις από τέτοιου είδους ματς για να αποκτήσουν την απαραίτητη νοοτροπία, ώστε να ξεχωρίζουν και να βοηθούν την ομάδα τους, ειδικά στις δύσκολες στιγμές αυτών των παιχνιδιών!
Υπάρχει όμως κι ένα λάθος στο προηγούμενο άρθρο. Υπολόγισα ως απουσίες, πέραν του Ούκιτς, τους Παππά, Μασιούλις, πιστεύοντας ότι με μία προπόνηση δε θα έπαιρναν πολύν χρόνο και, συνεπώς, δε θα βοηθούσαν ουσιαστικά στο παιχνίδι της ομάδας. Πλήρης διάψευση! Αρχικά ο πρώην γκαρντ του Πανιωνίου και μελλοντικός ηγέτης των «Πρασίνων» έκανε, όσο άντεχε ο αγκώνας του, το αυθόρμητο, θρασύ παιχνίδι που ξέρουμε. Έφερε τον ενθουσιασμό που έλειπε από την ομάδα του. Και τέλος έδωσε πολύτιμες βοήθειες στο παιχνίδι της ομάδας με 3 ριμπάουντ, 1ασίστ και 2 κλεψίματα, καθώς και κάποιες «ανάσες» στο σκοράρισμα, όταν με 6 πόντους στο ημίχρονο ήταν δεύτερος σκόρερ της ομάδας του μετά τον ψύχραιμο και αποτελεσματικό, όταν έπρεπε, Κάρι.
Και μετά, ο Λιθουανός φόργουορντ έδειξε επίσης πόσο έλειψε από την ομάδα, έστω και για δύο ματς. Με το διαρκές post στον εκάστοτε αντίπαλό του και την άρνηση του Μπαρτζώκα να φέρει βοήθειες πάνω του, έβαλε την μπάλα στο καλάθι κι έτσι ο Παναθηναϊκός «ξέφυγε» από τη μόνιμη, αβέβαιη λύση του μακρινού σουτ (4/14 τρίποντα), αφού εκμεταλλεύτηκε ότι και ο αντίπαλος του έδωσε πολλούς διαδρόμους για διεισδύσεις, κάτι που πολλοί παίκτες του πραγματοποίησαν. Τα rick ‘n’ rollΔιαμαντίδη-Λάσμε ή Γκιστ καθώς και πολλές ηρωικές προσπάθειες των παικτών του, όπως του Μπράμος σε «σκοτωμένη» επίθεση στο τελευταίο 1:30 λεπτό, με ένα δεύτερο πριν τη λήξη, έδωσαν τους πολυπόθητους 67 πόντους. Ασφαλώς δεν ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική η εικόνα της ομάδας επιθετικά, όπου χρειάζεται μεγάλη βελτίωση ακόμη, ειδικά στον περιορισμό του μακρινού σουτ και την αναζήτηση άλλων λύσεων σε ματς όμως που περιορίζει τον αντίπαλό του στους 59 πόντους, είναι αρκετή για να κερδίσει.
Αμυντικά, είδαμε για 40 λεπτά τον περσινό Παναθηναϊκό. Ενέργεια, πάθος, διεκδίκηση μέχρι και της τελευταίας μπάλας, πίεση ασφυκτική και ταχύτητα στην προσέγγισή του αντιπάλου όπου πήγαινε αυτή, απόλυτη συγκέντρωση. Όλα αυτά τα στοιχεία του έδωσαν τη δυνατότητα να μην αργοπορεί πια και, αντιθέτως, να ολοκληρώνει τις περιστροφές του και να μη δίνει εύκολα το διάδρομο ή το σουτ στον αντίπαλό του. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό, σε συνδυασμό με την τακτική «αλά Μπαρτσελόνα» του Πεδουλάκη, με τον γρήγορο ψηλό (Λάσμε, Γκιστ) πριν ή μετά το σκριν πάνω στον Σπανούλη, αφήνοντας αρκετά (άστοχα με 10/38 τρίποντα!) σουτ στους υπόλοιπους παίκτες, πλην του Λοτζέσκι στον οποίο επιστρατεύτηκε ο εξίσου καθοριστικός Μπράμος, του Ολυμπιακού επακόλουθα (Σλούκας 13 π.), βάζοντάς τον σε μία λογική να σουτάρει συνεχώς από μακριά, την οποία οι «Ερυθρόλευκοι» φοβήθηκαν, δίστασαν πολλάκις να σουτάρουν, «μπλόκαραν» και έκαναν πολλά ακατανόητα λάθη, χάνοντας παιδαριωδώς ενίοτε μπάλες κι επιθέσεις.
Μαζί με τον απόλυτο έλεγχο των ριμπάουντ (42-27 συνολικά, 15-6 επιθετικά), ο Παναθηναϊκός πήγε το παιχνίδι στο δικό του (αρκετές στιγμές ανύπαρκτο) ρυθμό, που έχει ως αντίτιμο τα πολλά λάθη (14-16), αλλά και πλεονέκτημα τις παραπάνω κατοχές, όπως βλέπουμε τελικά (11). Εξ ου και το προαναφερθέν «μπλοκάρισμα» της ομάδας του Μπαρτζώκα σε μερικές στιγμές, που σε όσα ματς με τους «αιωνίους» τους έχει ακολουθηθεί αυτός ο ρυθμός, περιέργως δεν μπορούν να τον αλλάξουν και να τον καταστήσουν πιο γρήγορο, όπου σαφώς έχουν πλεονέκτημα!
Όλα αυτά, και πάνω απ’ όλα ο παράγων «πάθος κι επιθυμία» που είδαμε στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, αναλύουν όσα είδαμε τη Δευτέρα και φέρνει τους «Πρασίνους» στα «Δύο Αοράκια» και τον τελικό του Κυπέλλου, με τον αξιόμαχο και με εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά, πλην αρκετά κατώτερο, δυστυχώς, Άρη (9/2), καθώς και πολύτιμη ηρεμία για να δουλέψει εν όψει της 2/1, ημέρας εκκίνησης του Τop-16!
Και να σκεφτούμε ότι αυτή είναι μόλις η αρχή στις μεταξύ τους «μάχες». Ας αναλογιστούμε πρώτα την ευλογία να βλέπουμε αυτούς τους «κολοσσούς» του ευρωπαϊκού μπάσκετ να «κονταροχτυπιούνται» (εντός γηπέδου, ελπίζω από εδώ και πέρα) και να ξεχωρίζουν στη Γηραιά Ήπειρο, και ας τους απολαύσουμε ξανά στις επόμενες αναμετρήσεις τους, που έρχονται, αρχικά, για τη δεύτερη φάση της Ευρωλίγκα και το δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος! Η συνέχεια της ιστορίας σύντομα…
Υ.Γ. Ο κύριος Τανατζής θα έπρεπε να αποχωρήσει από μόνος του! Πρώτη φορά βλέπω διαιτητή να διορθώνει, ανά λεπτό περίπου, τα λάθη του με άλλα λάθη, αφήνοντας δικαιολογημένα και τις δύο πλευρές παραπονεμένες!
Υ.Γ.1 Συγχαρητήρια στους παίκτες του Σπόρτιγκ για την εξαιρετική τους κίνηση να μην εκδηλώσουν επίθεση μετά τον τραυματισμό του Γιάννη Ντιπ του Προμηθέα (που ευτυχώς είναι καλά και του ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση και επιστροφή στα παρκέ) με κάδο σκουπιδιών από τον γνωστό κοινό «ανεγκέφαλο Έλληνα οπαδό» (τουλάχιστον…)! Ο Ορισμός του Fair Play, μπράβο τους και πάλι!
