«Και τώρα αρχίζουν τα… δύσκολα»! Όσο κι αν το λέγαμε, όμως, κανείς δεν πίστευε ότι η φάση αυτή θα ήταν τόσο δύσκολη, ώστε να διαβλέπουν φανερά μέχρι και τον κίνδυνο του αποκλεισμού και οι δύο εκπρόσωποί μας από τη συνέχεια της διοργάνωσης!
 
Την ίδια ώρα, με τα μέχρι τώρα δεδομένα και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της δεύτερης φάσης της κορυφαίας ευρωπαϊκής μπασκετικής διασυλλογικής διοργάνωσης, οι περισσότεροι προσπαθούν, βάζοντας στη «ζυγαριά» όλους τους παράγοντες, να «μαντέψουν» (και είναι απόλυτα λογικό) τη «μοίρα» των ομάδων που παλεύουν για την πρόκριση στα play-offs, καθώς και το πόσες νίκες δίνουν αυτό το πολυπόθητο εισιτήριο.
 
Προσωπικά, έχω την εντύπωση ότι είναι πιο σώφρον να συνεχίσω στην ίδια τακτική με νωρίτερα. Θεωρώ ότι είναι ακόμη νωρίς να προσπαθούμε να προβλέψουμε τι θα κάνουν οι δύο «αιώνιοι», ούτε και οι υπόλοιπες ομάδες. Προς το παρόν (και με όποια γνώση μπορεί να διαθέτω) θα προσπαθώ να δίνω την άποψή μου για το περασμένο και το επόμενο ματς, όπως κάθε εβδομάδα, αρχίζοντας να εκτιμώ λίγο-λίγο την κατάσταση που μπορεί να διαγραφεί.
 
Και είμαι σίγουρος για ένα μόνο πράγμα, όσον αφορά το μέλλον: Για να φτάσει, πλέον, στο Final-4 του Μιλάνου, καθώς και να κατακτήσει ξανά τον τίτλο ελληνική ομάδα, πρέπει να κάνει μία μεγάλη υπέρβαση. Θα πρόκειται, ίσως, για τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, με βάση τα δεδομένα που έχουν ήδη διαμορφωθεί γι’ αυτές!
 
Μετά και τις ήττες τους από την Αρμάνι και τη Λαμποράλ Κούτσα σε Σ.Ε.Φ. και Ο.Α.Κ.Α. αντίστοιχα, ουδείς εκ των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού δεν μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση στους «8» της διοργάνωσης με πλεονέκτημα έδρας. Και αν ο Ολυμπιακός έπρεπε ούτως ή άλλως να ανεβεί ένα «Γολγοθά» για να καταφέρει κάτι τέτοιο, οι «Πράσινοι» έχασαν την ευκαιρία να μείνουν κοντά στην Αρμάνι (με τη διαφορά από τα δύο μεταξύ τους παιχνίδια υπέρ του), έχοντας δύο ματς στη σειρά με τις αποκλεισμένες και θεωρητικά πιο αδιάφορες ομάδες του ομίλου, τότε σε περίπτωση που αποκλειστούν (είτε τώρα είτε με ευκολία στα play-offs) μπορούν να χαρακτηριστούν «άξιοι της μοίρας τους» για το «κατόρθωμα» που έκαναν να χάσουν από αυτήν την ομάδα του Σκαριόλο!
 
Όπως είπαμε τις προάλλες, η εικόνα των «Πρασίνων» θύμισε αρκετά το ματς με την Πρόκομ το 2009, όταν είχαν κερδίσει μεν με 22 πόντους διαφορά, όμως η τραγική απόδοση και η προκλητική αδιαφορία κάποιων παικτών έφερε το ιστορικό «ξέσπασμα» του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου. Μάλλον ήταν και αυτό που εξόργισε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τον οδήγησε στην απόφαση να απολύσει τον Αργύρη Πεδουλάκη. Η ομάδα ήταν και πάλι κάκιστη στο επιθετικό και αρκετά υποτονική, για τα δικά της δεδομένα, στο αμυντικό κομμάτι (αυτήν την φορά όχι μόνο 20, αλλά για 30 λεπτά), κάνοντας τη Λαμποράλ να πιστεύει κάθε λεπτό όλο και περισσότερο ότι μπορούσε να κερδίσει αυτό το ματς, εφόσον δεν εκτελούσε την υποχρέωσή του εξαρχής. Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιες περιπτώσεις παιχνιδιών και στο ματς με την Εφές πλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Αν δεν καταφέρει να κερδίσει ούτε στην Πόλη, τότε πώς μπορεί να πιστεύει ότι θα κερδίσει στη Βαρκελώνη, στο Σ.Ε.Φ., ή στο Ο.Α.Κ.Α. με Φενέρ και Μάλαγα; Αν ηττηθεί και σήμερα, δηλαδή, στο πολύ δύσκολο ντεμπούτο του Αλβέρτη στον πάγκο και με τον Γκιστ  αμφίβολο, τότε ας μην περιμένει τίποτα άλλο παρά τους τελικούς του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό.
 
Για τον Ολυμπιακό, πάλι, μπορεί να μην υπάρχουν επίσης περιθώρια, ωστόσο υφίστανται πειστικές δικαιολογίες, αν χάσει από την Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα». Χωρίς τους δύο πιο βασικούς και έμπειρους παίκτες του, Σπανούλη και Πρίντεζη, με μία Μπαρτσελόνα που βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, που ίσως να θέλει να διευκολύνει και τη Μάλαγα, κερδίζοντας τους δύο «αιωνίους» στην έδρα της, προτιμώντας τους Ανδαλουσιανούς στο Final-4, (γι’ αυτό και υποστηρίζουμε ότι αν ο ένας από τους δύο «αιωνίους», ή και οι δύο κερδίσουν εκεί θα αποκτήσουν μεγάλο «αβαντάζ») καθώς και με διαιτησία που ξεκινά από το 60%-40%, το ενδεχόμενο νίκης μοιάζει ακατόρθωτο! Πρόκειται, βέβαια, για τον «πληγέντα» δις πρωταθλητή Ευρώπης, που μπορεί να επιδείξει θάρρος, πυγμή και μαχητικότητα στην πιο δύσκολη στιγμή, έχοντας ζήσει κι άλλες πολύ δύσκολες τα προηγούμενα δύο ένδοξα χρόνια του. Στο ματς με την Αρμάνι, βέβαια, φάνηκε, ειδικά στο τέλος της πρώτης και της τέταρτης περιόδου, η απουσία του Σπανούλη. Στην πρώτη, έχοντας τη διαφορά μόνιμα σε διψήφιο νούμερο πραγματοποιεί ένα πολύ χαλαρό τελευταίο λεπτό που χαμηλώνει τη διαφορά στους 6 και δίνει ψυχολογική ώθηση στην Αρμάνι, ενώ στο τέλος πάλι λείπει ο παίκτης που θα αναλάβει την ευθύνη να οδηγήσει το σύνολο προς την επικράτηση σε αυτό το κομβικό ματς. Αν, βέβαια, στη θέση των «Ερυθρολεύκων» και του Σπανούλη ήταν ο Παναθηναϊκός και ο Διαμαντίδης, ίσως να μιλούσαμε για «διασυρμό», και όχι για ήττα στις λεπτομέρειες.
 
Τώρα, το ρεκόρ και των δύο είναι 4-5, ενώ η Φενέρμπαχτσε, με την νίκη της επί της Μάλαγα έκανε το 5-5, με την νίκη τουλάχιστον της ομάδας του Αλβέρτη να είναι επιτακτική, όπως αναλύσαμε πριν, απόψε, και το ελληνικό «2 στα 2» να αλλάζει την ψυχολογία στον όμιλο. Για το πρόγραμμα και των δύο τις επόμενες αγωνιστικές θα μιλήσουμε μετά από αυτήν. Η ουσία είναι πως, αν προκριθούν, θα έχουν να αντιμετωπίσουν με μειονέκτημα έδρας τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Αν καταφέρουν και προκριθούν, πράγμα που μοιάζει αυτήν την ώρα απίθανο, θα βρουν ξανά εξαιρετικά δύσκολους αντιπάλους (Μπαρτσελόνα, Αρμάνι, Μακάμπι κυρίως), απέναντι στους οποίους πάλι θα πρέπει να δώσουν το… 110% των δυνατοτήτων τους για να τους κερδίσουν και να πάρει κάποιος από τους δύο το τρόπαιο. Επομένως, αν θέλουμε να κοιτάμε πάντα το πιο αισιόδοξο σενάριο, αυτό δεν είναι άλλο παρά άλλη μία «χρυσή σελίδα» στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, άλλο ένα ανεπανάληπτο έπος! Εμείς, δε σταματάμε να ελπίζουμε, μέχρι όλα να κριθούν και τυπικά!

Ραφαήλ Αλαγάς