Κι αυτό, γιατί θεωρείς πολλά πράγματα φυσιολογικά να συμβαίνουν, χωρίς να χρειάζεται να τα σκέφτεσαι ιδιαίτερα. Όταν, όμως, ζήσεις σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο και ύστερα επισκέπτεσαι έναν τέτοιο τόπο, κατά προτίμηση διαφορετικό από αυτόν της καταγωγής σου, αρχίζεις να παρατηρείς αυτά τα πράγματα.

Η Ξάνθη είναι μία τέτοια πόλη χαρακτηριστική. Όταν πριν λίγες μέρες, την επισκέφθηκα για το φιλικό τουρνουά που διοργανώθηκε με την Εθνική Ανδρών οικοδέσποινα, δεν ήθελα να φανταστώ τι θα έβλεπα μπροστά μου. Ήθελα απλά να το δω και να παρατηρήσω, τόσο την υποδοχή που θα επεφύλασσαν στους παίκτες του Φώτη Κατσικάρη όσο και σε όσους είχαν έρθει από την Αθήνα για το εν λόγω γεγονός.

Η υποδοχή αυτή, ήταν πραγματικά συγκινητική. Είχα πολύ καιρό να βιώσω τέτοιο ενθουσιασμό σε μία πόλη, με κέντρο των συναισθημάτων αυτών, το γήπεδό της. Το κλειστό «Φίλιππος Αμοιρίδης», ένα πραγματικό «στολίδι» που έχει χτιστεί στην ακριτική πόλη, έδωσε μία τρομερή ζωντάνια που δεν περίμενα. Ακόμη και λίγο αδιάθετος να ήσουν, για οποιονδήποτε λόγο, μία ενωμένη ιαχή του κοινού αρκούσε για να σου δώσει… αστείρευτη ενέργεια.

Ο λόγος που οι αντιδράσεις των ντόπιων κατοίκων, στην εμφάνιση από καθετί που θύμιζε την Εθνική ομάδα, είναι απλός. Η αποθέωση αυτή, έχει να κάνει αρχικά περισσότερο με το γεγονός ότι ελάχιστες φορές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εθνική ομάδα, και μάλιστα σε ματς του υψηλότερου επιπέδου. Αυτό που στην Αθήνα, ή ακόμη και στη Θεσσαλονίκη αποτελεί καθημερινότητα, στην Ξάνθη ή οποιαδήποτε άλλη πόλη της Περιφέρειας είναι… κοσμοϊστορικό γεγονός και κανείς από τους κατοίκους δε θέλει να χάσει την ευκαιρία που του δίνεται να το ζήσει.

Θα μπορούσε να πει κανείς, βέβαια, πως λόγω των ουκ ολίγων ομάδων που αγωνίζονται από την Περιφέρεια στο ελληνικό πρωτάθλημα, υπάρχει η δυνατότητα να δεις και πάλι όλους αυτούς τους παίκτες. Ισχύει, αλλά μιλάμε σε αυτή την περίπτωση μόνο για τις επισκέψεις Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, στους οποίους θα βρίσκονται μερικά μεγάλα ονόματα, τα οποία λόγω του μικρότερου βαθμού δυσκολίας του αγώνα μπορεί να αγωνιστούν ελάχιστα έως καθόλου, για διατήρηση δυνάμεων εν όψει των ευρωπαϊκών τους υποχρεώσεων. Η Εθνική ομάδα, παρουσιάζει στο κοινό της ένα σύνολο γεμάτο «αστέρες» και γι’ αυτό το λόγο ο θαυμασμός είναι μεγαλύτερος.

Όλοι αυτοί οι λόγοι, εξηγούν νομίζω το γιατί οι κάτοικοι της Ξάνθης ήταν τόσο ένθερμοι με τους Έλληνες διεθνείς, όπως ήταν και στο Ευρωμπάσκετ U18 του Βόλου, αλλά και στο Μουντομπάσκετ U19 της Κρήτης. Άλλος τρόπος σκέψης στις μεγαλουπόλεις, όπου η καθημερινότητα των ανθρώπων έχει πάντα πολύ υψηλά στην… ημερήσια διάταξη την ενασχόληση με τα αθλητικά, και άλλος στην Επαρχία, όπου η ενασχόληση γίνεται μεγαλύτερη όταν έρχεται η αποστολή μίας μεγάλης ομάδας, με αποτέλεσμα αυτή να τύχει μεγάλης υποδοχής. Είναι διαφορετικό να έχεις τους παίκτες που θαυμάζεις… δίπλα σου και διαφορετικό να έρχονται στα λημέρια σου μία φορά και… αν ξανάρθουν ποτέ.

Όλο αυτό το σκηνικό, έβγαλε στην επιφάνεια την φιλοξενία των ανθρώπων μίας ήρεμης, γραφικής και όμορφης πόλης που είναι η Ξάνθη. Διάθεση για άμεση εξυπηρέτηση σε οποιαδήποτε ανάγκη σου, ενδιαφέρον ειλικρινές, με ένα χαμόγελο που σου περνούσε μία τρομερή αύρα… ήθελες δεν ήθελες. Το γεγονός αυτό του φιλικού τουρνουά που διοργανώθηκε στην πόλη τους, ήταν κάτι που τους έκανε ακόμη πιο θερμούς, καθώς αυτό που μπόρεσα να καταλάβω ήταν ότι η Ξάνθη είναι μία πόλη ανοικτών ανθρώπων, ούτως ή άλλως. Τώρα, είχαν απλά την ευκαιρία να το εκφράσουν σε μεγαλύτερο βαθμό και το έκαναν, «αγκαλιάζοντας» τους παίκτες και όποιον άλλο την επισκέφθηκε εκείνη την ημέρα. Αν συνέβαινε, δηλαδή, ένα τέτοιο γεγονός στην Καλαμάτα, δεν νομίζετε πως θα είχε ανάλογη επιτυχία και παρόμοια ανταπόκριση;

Η επιλογή μίας επαρχιώτικης πόλης, όπως η Ξάνθη, ήταν για πολλούς λόγους επιτυχημένη. Κυρίως, όμως, για να γίνει γνωστή η «δίψα» του τοπικού κοινού για τέτοιες διοργανώσεις και τα παιχνίδια που τις απαρτίζουν, ώστε να δουν έστω και μία φορά από κοντά τα είδωλά τους. Μαζί με το γεγονός ότι μιλάμε για μία πολύ φιλόξενη πόλη, με τους κατοίκους να εκφράζονται με τρομερή εγκαρδιότητα σε κάθε τους κίνηση προς το μέρος σου, ήταν ένας συνδυασμός που έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μακάρι στην προετοιμασία της Εθνικής, κάθε χρονιά, να υπάρχει στο πρόγραμμα και η επίσκεψη σε μία τέτοια πόλη, ώστε να καθίσταται γνωστή με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο η ζωντάνια και η αγάπη αυτών των περιοχών.

Ραφαήλ Αλαγάς