Ο 32χρονος Σκοπιανός αμυντικός μέσος ήρθε για πρώτη φορά στη χώρα μας πριν από μία δωδεκαετία για λογαριασμό του Πανηλειακού και έκτοτε σχεδόν... ρίζωσε εδώ. Γύρισε στη δική του πατρίδα μόνο για μία σεζόν πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά τα υπόλοιπα χρόνια έβγαλε το ποδοσφαιρικό του μεροκάματο στην Ελλάδα, παίζοντας ακόμα σε Παναχαϊκή, Ολυμπιακό Βόλου, Νίκη Βόλου, Πανόπουλο, ενώ η φετινή χρονιά είναι η τρίτη του στην Κυπαρισσία.
«Εχω αλλάξει αρκετές ομάδες και η διαφορά τους με τον ΑΟΚ ήταν ότι πουθενά δεν υπήρχε το εξαιρετικό κλίμα που υπάρχει εδώ. Κόσμος, διοίκηση, προπονητής και παίκτες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, κανείς δεν ξεχωρίζει ούτε στις νίκες, ούτε και στις ήττες. Κι αυτή ακριβώς η ενότητα που υπάρχει είναι και το μυστικό της επιτυχίας των τελευταίων χρόνων, σε συνδυασμό με το ταλέντο», είπε αρχικά στη συνέντευξη που έδωσε στο Notosport ο Ιλιε που πέρυσι εξελίχθηκε σε... κρυφό όπλο για τους «κυανόλευκους» της Αρκαδιάς. Η έμπνευση του Αλέξη Ματζούνη να τον φέρει μερικά μέτρα πιο πίσω, στο κέντρο της άμυνας αποδείχθηκε κίνηση... ματ στη μάχη της κατάκτησης του τίτλου στο τοπικό της Μεσσηνίας. Με τον έμπειρο Σκοπιανό στυλοβάτη τα μετόπισθεν της Κυπαρισσίας «κούμπωσαν» κυριολεκτικά και οι αντίπαλοι επιθετικοί έβλεπαν τα γκολ με το... κιάλι!
«Εχω ξαναπαίξει κεντρικός αμυντικός, όταν ήμουν στα Σκόπια. Κάποια στιγμή και εκεί υπήρχαν πολλές απουσίες στην άμυνα και ο προπονητής μου πήρε το ρίσκο να με χρησιμοποιήσει πίσω. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, καθώς τόσο τα στόπερ, όσο και οι αμυντικοί χαφ πρέπει να μαρκάρουν το ίδιο αποτελεσματικά, όμως η θέση του κεντρικού αμυντικού απαιτεί μεγαλύτερη σοβαρότητα και πιο πιεστικό μαρκάρισμα, γιατί ξέρεις ότι αν ο αντίπαλος σου ξεφύγει είναι πολύ πιθανό να σκοράρει» τονίζει ο Ιλιε που απολαμβάνει πιο πολύ το ποδόσφαιρο παίζοντας σαν αμυντικός μέσος: «Είναι η θέση που μου αρέσει, γιατί μπορώ να κυνηγήσω περισσότερες φορές μέσα στο παιχνίδι το γκολ. Ομως είμαι πάντα έτοιμος να παίξω σε όποια θέση μου ζητήσει ο προπονητής μου».
Ο Νίκος Φρούσος έχει αλλάξει φέτος αρκετά το στυλ παιχνιδιού του ΑΟΚ σε σχέση με πέρυσι. «Παίζουμε πιο επιθετικά και μπορώ να πω ότι μας αρέσει περισσότερο, όμως με την περσινή συνταγή φτάσαμε να διεκδικούμε την άνοδο στη Γ’ Εθνική, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο του μπαράζ» αναφέρει ο 32χρονος ανασταλτικός μέσος που δεν πίστευε στα μάτια του με αυτά που έβλεπε στο Περιστέρι: «Ηταν από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες που έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα γήπεδα κι αυτό που με κάνει να στενοχωριέμαι ακόμα περισσότερο ήταν ότι σε εκείνο το παιχνίδι θα μπορούσα να φανώ πολύ χρήσιμος, αλλά η παρουσία μου στον πάγκο ήταν τυπική μιας και ήταν αδύνατο να παίξω».
Οπως είναι λογικό μετά την περσινή χρονιά ο φίλαθλος κόσμος της Κυπαρισσίας έχει φέτος αυξημένες απαιτήσεις σε σημείο που ακόμα και η δεύτερη θέση να θεωρείται αποτυχία. «Η φετινή χρονιά δεν έχει καμία σχέση με την περσινή, γιατί τόσο ο Πάμισος, όσο και η Πύλος έχουν ενισχυθεί πάρα πολύ και θα γίνει πολύ μεγάλη μάχη για τον τίτλο. Πιστεύω ότι θα χαθούν αρκετοί βαθμοί από όλους στην πορεία, καθώς πρόκειται για ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα» εκτιμά ο Μιτρόφ και προσθέτει: «Ο κόσμος δικαιολογημένα έχει απαιτήσεις μετά την περσινή χρονιά κι εκείνο που μπορώ να υποσχεθώ εκ μέρους όλων είναι πως θα δώσουμε ακόμα περισσότερα για να πάμε το ίδιο μακριά και γιατί όχι, να κερδίσουμε ότι χάσαμε πέρυσι στο τελευταίο παιχνίδι, το μπαράζ με τη Σπάρτη».
Η συνύπαρξή του με τον Μιλοσέσκι στα ίδια αποδυτήρια είναι κάτι που τον ικανοποιεί, όπως και τον συμπατριώτη του μεσοεπιθετικό, με τον οποίο διατηρεί φιλία αρκετών χρόνων: «Ηταν κάτι που το είχαμε συζητήσει πριν από χρόνια, όταν βρισκόμασταν μόνο τα καλοκαίρια για διακοπές και τελικά η επιθυμία μας έγινε πραγματικότητα. Ο Ντέγιαν είναι φανταστικός ποδοσφαιριστής, έχει αφήσει τη δική του σφραγίδα στο ποδόσφαιρο των Σκοπίων και σίγουρα ανεβάζει το επίπεδο για τον ΑΟΚ».
Ο Ιλιε Μιτρόφ αισθάνεται τόσο Ελληνας, όσο και Σκοπιανός μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα και υποστηρίζει πως η διαμάχη των δύο χωρών για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι καθαρά πολιτικό θέμα: «Είναι κάτι έξω από τη λογική και την καθημερινότητα των δύο λαών που δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα. Το αντίθετο, θα έλεγα, καθώς οι Ελληνες είναι πάντα καλοδεχούμενοι στην πατρίδα μου, ενώ εγώ έχω ζήσει εδώ ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δεν αισθάνομαι Ελληνας. Πρόκειται για μία υπόθεση που χρησιμοποιείται για πολιτικό όφελος των κυβερνήσεων εδώ και εκεί και τίποτα περισσότερο».
Στα 32 του, έχει τουλάχιστον 2-3 χρόνια ακόμα μέσα στα γήπεδα, ενώ έχει ήδη αρχίσει να σχεδιάζει την επόμενη μέρα. Εχει αναλάβει από φέτος καθήκοντα προπονητή στις ακαδημίες του ΑΟΚ, κάτι που έκανε και παλαιότερα στο Πανόπουλο και στα πλάνα του είναι να αποκτήσει δίπλωμα προπονητή για να δουλέψει στα Σκόπια. «Στην Ελλάδα ο προπονητής είναι πάντα αυτός που την πληρώνει, γιατί σπάνια αφήνεται να ολοκληρώσει το έργο του. Με 2-3 στραβά αποτελέσματα έχει φύγει άμεσα. Αντίθετα, στα Σκόπια οι παράγοντες είναι πιο υπομονετικοί κι έχω ήδη κάνει ορισμένες σκέψεις να δουλέψω στο μέλλον σαν προπονητής στις ακαδημίες που διατηρεί ο φίλος μου Γκόραν Πάντεφ» καταλήγει ο Ιλιε Μιτρόφ.