Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ερασιτεχνική ομάδα της Καλαμάτας, όπου συνεργάστηκε με σπουδαίους προπονητές της εποχής (Χρηστίδης, Κατσαβάκης, Πετρίτσης, Αλέφαντος), αλλά και ποδοσφαιριστές όπως ο Χρήστος Δημόπουλος. Δεν έκανε την καριέρα που επιθυμούσε και τα περισσότερα χρόνια αγωνίστηκε σε ομάδες των τοπικών πρωταθλημάτων, μένοντας 7 χρόνια στη Βέργα και 5 χρόνια στην Ομόνοια όπου και ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του πορεία στο χώρο του Μεσσηνιακού ποδοσφαίρου. Τώρα μοιράζεται το χρόνο του με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, την οικογένεια του και όταν του το επιτρέπει ο χρόνος αγωνίζεται στα πρωταθλήματα παλαιμάχων και εργαζομένων. Ένα από τα στοιχεία που τον χαρακτήριζε ήταν οι φωνές του στην διάρκεια των αγώνων. Από αυτό το γεγονός πολλοί του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι φωνακλάς.
Για όλα τα παραπάνω, αλλά και άλλα πράγματα που συνάντησε ο 41χρονος στην πορεία του στο ποδόσφαιρο μας μίλησε μέσα από συνέντευξη που μας παραχώρησε.

-.  Κάνε έναν απολογισμό για τα 24 χρόνια της ποδοσφαιρικής σου διαδρομής; Είσαι ικανοποιημένος από την πορεία σου, θα ήθελες να έχεις αγωνιστεί σε μεγαλύτερες κατηγορίες;

«Ξεκίνησα να παίζω μπάλα στην ομάδα του σχολείου. Τότε γυμναστής ήταν ο Λάκης Πανταζόπουλος, ο οποίος ήταν προπονητής στους ερασιτέχνες της Καλαμάτας και αυτός επέμενε να παίξω στην ερασιτεχνική ομάδα. Με έπεισε και έτσι ξεκίνησα την περίοδο 1991-1992 το ποδόσφαιρο από τους ερασιτέχνες της Καλαμάτας.  Στο τέλος εκείνης της χρονιάς, έγινε ένα φιλικό ανάμεσα στην ερασιτεχνική και την επαγγελματική ομάδα της Καλαμάτας, προπονητής της οποίας ήταν ο Νίκος Χρηστίδης. Αυτός εισηγήθηκε να κάνω προπονήσεις την επόμενη χρονιά με τη ανδρική ομάδα από την προετοιμασία, ως αμειβόμενος ερασιτέχνης.  Ετσι την επόμενη χρονιά ακολούθησα κανονικά προετοιμασία με τις οδηγίες του νέου προπονητή Μάκη Κατσαβάκη, ο οποίος έμεινε λίγο διάστημα. Η χρονιά τελείωσε με την άνοδο της ομάδας στη Β' εθνική με προπονητή τον Στέφανο Πετρίτη, ο οποίος με τη σειρά του εισηγήθηκε να γίνω επαγγελματίας. Στη διάρκεια αυτής της πορείας αποκόμισα πολλούς φίλους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και με ποδοσφαιριστές με τους οποίους είχα διαπληκτισμούς στη διάρκεια των αγώνων, εκτός γηπέδου είμαστε φίλοι. Ετσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα είμαι ευχαριστημένος γιατί έκανα αυτό που αγαπούσα. Σίγουρα θα μπορούσα να έχω κάνει το παραπάνω βήμα, αλλά οι συγκυρίες και ο ρομαντισμός μου δεν με άφησαν. Οταν λέω ρομαντισμός θέλω να πω ότι είχα προτάσεις από επαγγελματικές ομάδες όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα και Δόξα Βύρωνα, αλλά εγώ ήθελα να αγωνιστώ στην ομάδα της πόλης μου. Ομως στην Καλαμάτα δεν με είχαν στα πλάνα τους και αποφάσισα να πάω να εκπληρώσω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Από εκεί και πέρα αγωνίστηκα σε ομάδες της πόλης, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων παρότι είχα προτάσεις από ομάδες Δ' εθνικής.
Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να έχω δοκιμάσει την τύχη μου σε ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας».

-. Τι σου έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια από το ποδόσφαιρο;

«Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που έχω ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια που έπαιξα ποδόσφαιρο. Ενα από αυτά που κρατάω σαν θετικό είναι το παιχνίδι με το Αιγάλεω εδώ στην Καλαμάτα, που τελικά δεν έγινε. Λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα περίπου 100 με 150 άτομα ήρθαν στο ξενοδοχείο και φώναζαν και τραγουδούσαν συνθήματα για την ομάδα θέλοντας να μας ανεβάσουν το ηθικό. Αυτό ήταν κάτι το συγκλονιστικό και θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου. Ενα από τα αρνητικά που μου έχει μείνει είναι το παιχνίδι Διαβολίτσι - Ομόνοια, όπου χάσαμε την κατηγορία. Με νίκη διατηρούσαμε τις ελπίδες παραμονής, αλλά η ήττα αποτέλεσε ταφόπλακα. Από αυτό το παιχνίδι θα μου μείνει αξέχαστο ότι ο αντίπαλος επιθετικός μου ζητούσε συγνώμη κάθε φορά που ο διαιτητής έδινε σφύριγμα κατά της Ομόνοιας. Το τρίτο που κρατάω είναι η συμπεριφορά του Χρήστου Δημόπουλου γιατί πήρε το μέρος μου, σε περιστατικό που είχε συμβεί σε ένα φιλικό με κάποιους άλλους συμπαίκτες μας».

-. Σε όλη τη πορεία σου συνεργάστηκες με πολλούς παίκτες, προπονητές και παράγοντες. Ποιους θεωρείς ότι ήταν οι καλύτεροι και αν είχες τη δυνατότητα να συνεργαστείς και πάλι αν γύριζες πίσω το χρόνο;

«Ξεκινώντας από το θέμα των προπονητών θεωρώ ότι αξιόλογος προπονητής ήταν ο Μάκης Κατσαβάκης. Γενικά, πάντως δεν έχω να πω κάτι το αρνητικό με όλους τους προπονητές που συνεργάστηκα. Με ποδοσφαιριστές θα ήθελα να συνεργαστώ και πάλι με όλους αυτούς που ήμασταν συμπαίκτες. Μάλιστα από κάποιους, όπως ο Ζώης Δούβας έμαθα πράγματα. Μου είχε πει ότι δεν υπάρχει παιχνίδι φιλικό ή προπόνηση, όταν μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο όλα είναι αγώνας και μόνο έτσι θα πας μπροστά. Αυτό μου το είχε πει σε ένα φιλικό, όπου κλήθηκα να παίξω ως βασικός και αυτό το πράγμα το κράτησα μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής διαδρομής μου».

-. Ησουν τόσα χρόνια στο χώρο του Μεσσηνιακού ποδοσφαίρου και είδες πολλά πράγματα. Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξει, να βελτιωθεί;

«Για εμένα δύο πράγματα είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Το πρώτο αφορά τους παράγοντες, οι οποίοι θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και να μην βλέπουν ως μόνο αποτέλεσμα τη νίκη. Θα πρέπει να βλέπουν το ποδόσφαιρο ως χαρά και διασκέδαση γιατί πάνω απ' όλα είναι παιχνίδι και μιλάμε για ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Το δεύτερο αφορά την διαιτησία και αυτό που έχω να πω είναι πως θα πρέπει να βελτιωθεί ώστε να βοηθήσει να εξελίσσονται ομαλά οι αγώνες».

-. Αν και είσαι εκτός αγωνιστικής δράσης, παρακολουθείς αγώνες των τοπικών πρωταθλημάτων; Πως βλέπεις φέτος τα πράγματα;

«Δεν παρακολουθώ συχνά παιχνίδια και ένας λόγος που σταμάτησα είναι ότι απέκτησα ένα κοριτσάκι και αφιερώνω πλέον τα Σαββατοκύριακα στην σύζυγο και στο παιδί μου. Σίγουρα θα μπορούσα να παίξω ακόμη ένα με δύο χρόνια».

-.. Για την Ομόνοια, στην οποία "κρέμασες" τα παπούτσια σου, τι θα ήθελες να πεις. Είναι ένα κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική σου διαδρομή;

«Σίγουρα η Ομόνοια είναι σημαντικό κομμάτι στην ποδοσφαιρική μου διαδρομή. Γι' αυτό άλλωστε αγωνίστηκα στην ομάδα 5 χρόνια. Την αγάπησα και πιστεύω ότι και όλοι από την ομάδα με αγάπησαν. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο Γιάννη Μανωλόπουλο και τον προπονητή Σωτήρη Μπουραντώνη για την πολύ καλή συνεργασία που είχαμε όσα χρόνια ήμουν στην ομάδα».

-. Για την Καλαμάτα, από την οποία ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο, ποια είναι η γνώμη σου;
Σε στενοχωρεί η πορεία που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια; Εσύ τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει ώστε να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου;

«Η Καλαμάτα διανύει τη χειρότερη περίοδο από τότε που ιδρύθηκε. Αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν παράγοντες στη Μεσσηνία, ή ακόμη και στην Ελλάδα να αναλάβουν την ομάδα. Ομως έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή το ποδόσφαιρο όχι μόνο στη Μεσσηνία, αλλά σε όλη τη Ελλάδα ποιος επενδυτής θα ενδιαφερθεί να αναλάβει την Καλαμάτα. Παρόλα αυτά και οι ερασιτεχνικές ομάδες της Μεσσηνίας θα έπρεπε να βοηθήσουν τη "Μαύρη Θύελλα" δίνοντας της, τους ταλαντούχους παίκτες και να μην έχουν υπέρογκες απαιτήσεις.
Για να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια θα πρέπει να βρεθεί ένας επενδυτής με όρεξη και μεράκι και να στηριχθεί κυρίως στο ντόπιο στοιχείο όπως ήταν και τα προηγούμενα χρόνια».

-. Το μικρόβιο του ποδοσφαίρου έχει μείνει μέσα σου, θα ήθελες κάποια στιγμή να ασχοληθείς ενεργά από τη θέση του προπονητή ή του παράγοντα ή το βλέπεις ερασιτεχνικά και θα προτιμούσες να παίξεις μπάλα στις αντίστοιχες διοργανώσεις παλαιμάχων και εργαζομένων;

«Πράγματι, το μικρόβιο διατηρείται, δεν μπορείς να κόψεις άμεσα την επαφή με το ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα όταν έχεις περάσει σχεδόν 25 χρόνια μέσα στα γήπεδα.
Διατηρώ την επαφή μου με το ποδόσφαιρο, παίζοντας μπάλα σε ομάδες που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα παλαιμάχων και εργαζομένων. Σε ότι αφορά το θέμα παράγοντα ή προπονητή είναι κάτι που αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι, αλλά ποτέ μη λες πότε».

-. Βλέπεις κάποια ομάδα από τη Μεσσηνία να μπορέσει κάποια στιγμή να στεριώσει στις εθνικές κατηγορίες;

«Θεωρώ ότι είναι δύσκολο λόγω της κρίσης οι ομάδες να κάνουν μεγάλα οικονομικά ανοίγματα. Σίγουρα υπάρχουν ομάδες που έχουν στόχους αλλά είναι δύσκολο να τους υλοποιήσουν και να σταθούν σε μια από τις εθνικές κατηγορίες».

-. Πολλοί άνθρωποι σε έχουν προσάψει το παρατσούκλι φωνακλάς, αυτό πως προέκυψε;

«Σαν χαρακτήρας δεν μου άρεσε να χάνω. Ολοι θυμούνται τη φωνή, εγώ πριν έρθει η φωνή, μίλαγα σε ήρεμο τόνο στους συμπαίκτες μου και όταν δεν γινόταν αυτό, μετά από δεύτερη και τρίτη φορά, τότε άρχιζα να φωνάζω. Δεν υπήρχε κάτι επιλήψιμο σε αυτό, ούτε να βλάψω, ούτε να μειώσω  τους συμπαίκτες του.
Το έκανα για να τους ξυπνήσω γιατί πάντα ήθελα να κερδίζει η ομάδα. Ημουν από τους παίκτες που πρώτος αναγνώριζε τα λάθη του».

- Ως κλείσιμο της συνέντευξης τι θα ήθελες να πεις;

«Βασικά θα ήθελα να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους με τους οποίους για κάποια χρόνια είχαμε κοινή διαδρομή. Θέλω να ευχαριστήσω τον Λάκη Πανταζόπουλο γιατί αν δεν ήταν αυτός να επιμένει τόσο, ίσως να μην είχα παίξει ποτέ ποδόσφαιρο.
Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω τον Βαγγέλη Πανταζή, που συνεργάστηκα μαζί του,  όταν ήταν πρόεδρος στη Βέργα, για τα 7 χρόνια που ίσως ήταν από τα καλύτερα που πέρασα στο ποδόσφαιρο. Τέτοιοι παράγοντες είναι κρίμα να λείπουν από το Μεσσηνιακό ποδόσφαιρο.

Βιογραφικό

Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε την περίοδο 1991-1992 βγάζοντας το πρώτο του δελτίο στην ερασιτεχνική ομάδα της Καλαμάτας. Την επόμενη σεζόν 1992-1993 ήταν αμειβόμενος ερασιτέχνης και έναν χρόνο αργότερα (1993-1994) έγινε επαγγελματίας στην Καλαμάτα. Το Δεκέμβριο του 1994 παραχωρήθηκε με τη μορφή δανεικού στην Εράνη Φιλιατρών. Στην συνέχεια τη διετία 1995-1997 έμεινε εκτός αγωνιστικής δράσης, καθώς υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Τη διετία 1998-2000 αγωνίστηκα στη Δόξα (Α’ τοπική), ακολούθησε μια χρονιά στον Ηρακλή Καλαμάτας (2000-2001, Α’ τοπική) και άλλη μία στον Εθνικό Μελιγαλά (2001-2002, Α’ τοπική). Μετά αγωνίστηκε 7 χρόνια στη Βέργα από το 2002 έως το 2009 (Α’ τοπική) και ακολούθησε η Ομόνοια αρχικά για δύο χρόνια (2009-2011), ο Μεσσηνιακός έναν χρόνο (2011-2012, Α’ τοπική) και επιστροφή στην Ομόνοια, όπου μετά από 3 χρόνια (2012-2015) κρέμασε στα παπούτσια του.