Η βαθμολογική διαφορά (-3) από τις ομάδες που βρίσκονται πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού μπορεί να είναι αναστρέψιμη, όμως η ίδια η ασπρόμαυρη ομάδα με την εικόνα της μπροστά στο κοινό της δεν πείθει ότι μπορεί να βγάλει το κεφάλι της από το... βούρκο.

Η ίδια ομάδα που πριν μία εβδομάδα διέλυσε κυριολεκτικά τον τότε πρωτοπόρο Παναργειακό κατάφερε να... χύσει την καρδάρα με το γάλα για δεύτερη φορά επί Καλογιαννίδη και να βρεθεί μέσα σε ελάχιστες ημέρες από την παράδεισο στην κόλαση.

Τώρα τα... κουκιά στις 8 αγωνιστικές που απομένουν μέχρι το τέλος είναι μετρημένα, με την Καλαμάτα να χρειάζεται βαθμούς εδώ και... τώρα και κάθε ματς να αποκτά το χαρακτήρα τελικού επιβίωσης.

Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική τις τελευταίες ημέρες αν 2-3 λεπτομέρειες επηρέαζαν θετικά την εξέλιξη της αναμέτρησης της περασμένης Κυριακής. Το δοκάρι σε φάση που... μυρίζει σίγουρο γκολ αλλά και ένα πέναλτι που υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να δινόταν, πιθανώς θα οδηγούσαν σε μία οριακή επικράτηση, από τη στιγμή όμως που το γκολ δεν ήρθε ότι και να γράφουμε τώρα δεν έχει καμία απολύτως σημασία.  

Το μόνο παρήγορο είναι πως λίγο πριν από την τελική ευθεία αυτή η ομάδα δείχνει ικανή να πάρει αποτελέσματα ακόμα και στις πιο δύσκολες έδρες του ομίλου της, συνεπώς η τύχη μόνο προδιαγεγραμμένη δεν πρέπει να θεωρείται.

Εξαιρετικά αντίξοο το αυριανό ματς στη Μυτιλήνη λόγω του μεγάλου ταξιδιού αλλά και της διαιτητικής εύνοιας που απολαμβάνει σε πολλά φετινά παιχνίδια ο Αιολικός. Ομως σε ανοιχτό γήπεδο και με τον αντίπαλο υποχρεωμένο να κάνει παιχνίδι η «Μαύρη Θύελλα» θα βρει ξανά ευκαιρίες για να χτυπήσει στην αντεπίθεση κι αν μη τι άλλο αυτό είναι κάτι που έχει αποδείξει πως ξέρει να κάνει καλά φέτος.

Εξάλλου, όσο αλλοπρόσαλλη κι αν εμφανίζεται η ασπρόμαυρη ομάδα τη φετινή σεζόν, άλλο τόσο ασταθής αποδεικνύεται ο Αιολικός, έχοντας αφήσει και αυτός βαθμούς στη Χίο απέναντι στον Κανάρη Νενήτων.

Η επιστροφή του Τσιμικλή δίνει τη δυνατότητα στον Κώστα Καλογιαννίδη να... κουμπώσει ακόμα περισσότερο τα μετόπισθεν, αλλά η ενδεχόμενη απουσία του Τορεσάνι σε συνδυασμό με τις δεδομένες των Γκίνο και Ραχίμ αδυνατίζει αρκετά το δημιουργικό κομμάτι.     

Οργή για Ράλλη - Ασυλία... τέλος για τη διοίκηση 

Στο επίκεντρο της κριτικής βρέθηκε μετά το τέλος του αγώνα με την Ερμιονίδα ο Γιώργος Ράλλης, με τον πρόεδρο της «Μαύρης Θύελλας» να θεωρείται από την πλειοψηφία των Μεσσήνιων φιλάθλων ως αποκλειστικός υπεύθυνος για την άσχημη πορεία που έχει φέρει την ασπρόμαυρη ομάδα στο... χείλος του γκρεμού.

Ηταν η πρώτη φορά στην εξαετή θητεία του που αποδοκιμάστηκε τόσο έντονα ακόμα και με συνθήματα, γεγονός που ανοίγει το δρόμο για σαρωτικές διοικητικές αλλαγές το προσεχές καλοκαίρι.

Ανεξάρτητα από το αν θα έχει αίσιο τέλος ή όχι η φετινή προσπάθεια για παραμονή στη Γ’ Εθνική, η σημερινή διοίκηση πολύ δύσκολα θα ανανεώσει τη θητεία της, καθώς είναι πλέον πασιφανές ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της.

Ολα δείχνουν ότι στις προσεχείς αρχαιρεσίες θα έχουμε αλλαγή σκυτάλης, κάτι που επιθυμεί και η πλειοψηφία του φίλαθλου κόσμου που δεν αντέχει να βλέπει το ποδοσφαιρικό καμάρι του νομού να έχει περιέλθει σε αυτήν την κατάσταση.

Εφυγε αλλά θα ζει για πάντα ο Χρήστος Πλάγος 

Πραγματικό σοκ προκάλεσε η τραγική είδηση του θανάτου του Χρήστου Πλάγου, ενός από τους πιο αγαπητούς παλαίμαχους άσους των μεσσηνιακών γηπέδων.

Οσοι είχαν την ευκαιρία να τον απολαύσουν πάνω στο χορτάρι κάνουν λόγο για ένα... αέρινο αριστερό εξτρέμ με πλούσιο ταλέντο, που ήταν αδύνατο να μην περάσει απαρατήρητο από συλλόγους της Αθήνας.

Επαιξε με τον Πανιώνιο στην Α’ Εθνική και επέστρεψε στο Μεσσηνιακό από τον οποίο αναδείχθηκε, ενώ ήταν πάντα κοντά στο Μιλτιάδη, τη φανέλα του οποίου φόρεσε επίσης με επιτυχία.

Ο μεγάλος άσος του παρελθόντος έφυγε εντελώς απροσδόκητα από τη ζωή στην ηλικία των 62 ετών, χωρίς να αντιμετωπίζει το παραμικρό πρόβλημα υγείας. Ηταν πάντα μέσα στα γήπεδα, άλλοτε σαν προπονητής κι άλλοτε μετέχοντας στο πρωτάθλημα παλαιμάχων, ενώ λάτρευε πραγματικά τη θάλασσα, την οποία δεν αποχωριζόταν ούτε τους χειμερινούς μήνες.

Ο Χρήστος Πλάγος είχε το δικό του τρόπο να κερδίζει το συνομιλητή του, με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο να μη σβήνει ποτέ από το πρόσωπό του. Μετά, μάλιστα, την απόφαση της διοίκησης του Μιλτιάδη να δώσει το όνομά του σε τμήμα των εγκαταστάσεων του γηπέδου του Πύργου Τριφυλίας, θα ζει ως τον αιώνα τον άπαντα.