Ο τραγικός επίλογος στην πιο καταστροφική χρονιά της ιστορίας της γράφτηκε με βαριά εντός έδρας ήττα από τη Χαλκίδα (0-4), με την Καλαμάτα που είχε δοκάρι στο πρώτο μέρος, να καταρρέει μόλις δέχθηκε το πρώτο γκολ στο 71’. Ακολούθησαν άλλες τρεις... μαχαιριές μέχρι τις καθυστερήσεις πριν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη και συνάμα το τέλος μίας ολόκληρης εποχής.
Η ασπρόμαυρη ομάδα επιστρέφει μετά από 36 ολόκληρα χρόνια στο Τοπικό και η ιστορία πραγματικά επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Ειδικά για όσους έζησαν τις εποχές της ποδοσφαιρικής της αυτοκρατορίας τη δεκαετία του ’90, η σημερινή εποχή προκαλεί μόνο θλίψη αλλά ταυτόχρονα και αίσθημα ευθύνης. Ο κόσμος ήταν πάντα εκείνος που αποτελούσε σημείο αναφοράς και από την ώρα που της γύρισε την πλάτη, ο δρόμος προς την... κόλαση ήταν αναπόφευκτος προορισμός.
Ναι, ο υποβιβασμός στο Τοπικό έχει ονοματεπώνυμο, όλοι γνωρίζουμε ποιον βαραίνουν οι ευθύνες, όμως αν ο φίλαθλος κόσμος ήταν πιο κοντά, ίσως να μη φτάναμε σήμερα σε αυτό το τραγικό επίπεδο. Αλλωστε, ο Γιώργος Ράλλης έχει ένα μεγάλο άλλοθι. Είναι εκλεγμένος πρόεδρος από τα μέλη του «Π.Σ. Η Καλαμάτα», έστω και με 75 ψήφους. Ας φροντίσει, λοιπόν, ο κόσμος να πλαισιώσει τα μέλη του συλλόγου, που έχουν και με το... νόμο το δικαίωμα να ζητήσουν εξηγήσεις από τη διοίκηση. Αν πράγματι οι υποστηρικτές της «Μαύρης Θύελλας» κουράστηκαν από τη σημερινή κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν έναν τρόπο έχουν μόνο. Να ενταχθούν στο μοναδικό σώμα που μπορεί να διαμορφώσει τις αυριανές εξελίξεις, διαφορετικά το νυν καθεστώς της μιζέριας θα συνεχιστεί βασανιστικά και τα επόμενα χρόνια.
Φήμες για «φέσια» σε εφορία και ΙΚΑ
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε και τι... φέσια αφήνει πίσω της η νυν διοίκηση της «Μαύρης Θύελλας», καθώς το τελευταίο διάστημα ακόμα και από μέλη της διακινούνται φήμες περί ύπαρξης χρεών, που πιθανώς να αποτελέσουν εμπόδιο για τυχόν ενδιαφερόμενους επενδυτές.
Καλό θα είναι αυτή τη φορά ενόψει του οικονομικού απολογισμού να υπάρχουν και πρόσφατα έγγραφα με το ύψος των οφειλών σε ΙΚΑ και εφορία. Στην προ διετίας Γενική Συνέλευση ο Γιώργος Ράλλης είχε κάνει λόγο για ένα χρέος 60.000 ευρώ στο ΙΚΑ το οποίο είχε μπει σε ρύθμιση. Οι πρόσφατες φήμες, ωστόσο ανεβάζουν κατά πολύ τα χρέη που θυμίζουμε πως ήταν μηδενικά το 2010, όταν δηλαδή υποβιβάστηκε στη Δ’ Εθνική και ξεκίνησε η εποχή Ράλλη.
Αμετανόητος ο Ράλλης
Αποφασισμένος να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία της «Μαύρης Θύελλας» είναι ο Γιώργος Ράλλης, που ετοιμάζεται να συγκαλέσει έκτακτη Γενική Συνέλευση πριν από το τέλος της σεζόν.
Ο πρόεδρος του «Π.Σ. Η Καλαμάτα» και σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατρακύλα στο Τοπικό επιθυμεί να ηγηθεί μίας νέας προσπάθειας για επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες. Γνωρίζει, βέβαια, πως αν εμφανιστεί κάποιος νέος επενδυτής δύσκολα θα καταφέρει να τον κοντράρει έχοντας πια χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, γι’ αυτό προσπαθεί να κλείσει την... πόρτα σε τυχόν ενδιαφερόμενους από νωρίς. Στόχος του Ράλλη είναι να εμφανιστεί και στις φετινές εκλογές μοναδικός υποψήφιος για την προεδρία, ώστε ελλείψει αντιπάλου να συνεχίσει για δύο ακόμα χρόνια.
Οι κινήσεις του για σύγκληση πρώιμης γενικής συνέλευσης δείχνουν πως προσπαθεί να... γαντζωθεί από την προεδρική καρέκλα με όποιον τρόπο μπορεί, θυσιάζοντας ακόμα και την ίδια την παρουσία του στο γήπεδο. Πρόεδρος να μείνει δηλαδή κι ας είναι και... αυτοεξόριστος!
Απαιτείται άμεση αλλαγή DNA!
Είναι πραγματικά τραγικό το γεγονός ότι η «Μαύρη Θύελλα» θα συμπληρώσει του χρόνου μισό αιώνα ζωής παίζοντας στο Τοπικό πρωτάθλημα της Μεσσηνίας αλλά το χειρότερο όλων θα είναι να μη διδαχθούν οι παράγοντες και οι φίλαθλοι από το φετινό ποδοσφαιρικό... κραχ!
Πλέον ο... διακόπτης γυρίζει σε φουλ ερασιτεχνικές καταστάσεις και για να μη μείνει εκεί για αρκετά ακόμα χρόνια θέλει δουλειά πολλή και ριζικές ανακατατάξεις σε όλα τα επίπεδα.
Το 1980 σε μία εντελώς διαφορετική, αλλά ποδοσφαιρικά αντίστοιχη εποχή με τη σημερινή, μιας και η ασπρόμαυρη ομάδα είχε κατρακυλήσει στο Τοπικό για πρώτη φορά, ορισμένοι επιχείρησαν να της αλλάξουν μέχρι και το όνομα. Ευτυχώς οι προσπάθειές τους αποκρούστηκαν επιτυχώς από τον Σωτήρη Καμπουγέρη που έπαιξε τερματοφύλακας, κάνοντας το παιχνίδι της ζωής του...
Ελπίζουμε πως αυτή τη φορά δεν θα δοθεί τέτοιου είδους μάχη και δεν θα πέσουν στο τραπέζι τίποτα... κουφές ονομασίες τύπου «Αριστομένης» και «Ταΰγετος», όπως είχε συμβεί την προηγούμενη.
Η στροφή στον καθαρό ερασιτεχνισμό ίσως τελικά και να βοηθήσει τη «Μαύρη Θύελλα» του μέλλοντος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Στην παραγωγή ποδοσφαιριστών όπως έκανε με μεγάλη επιτυχία από την ημέρα της ίδρυσής της, με εξαίρεση την εξαετία Ράλλη. Τα τμήματα υποδομών την εποχή της κρίσης αποτελούν... οξυγόνο για έναν αθλητικό σύλλογο. Από τη μία συνεισφέρουν σημαντικά στο οικονομικό κομμάτι κι από την άλλη τροφοδοτούν διαρκώς το έμψυχο υλικό της πρώτης ομάδας, εξασφαλίζοντάς της τη συνέχεια στα επόμενα χρόνια.
Με ποδοσφαιριστές και προπονητές, όμως, που έρχονται και φεύγουν κάθε έξι μήνες και λιγότερο καμία ομάδα σε ολόκληρο τον πλανήτη δεν πήρε πρωτάθλημα ούτε στο... Τοπικό!
Σε αυτό το νέο... περιβάλλον θα πρέπει να προσαρμοστούν και οι οπαδοί της «Μαύρης Θύελλας», συνειδητοποιώντας πως στο σημερινό ποδόσφαιρο μόνο με τη φανέλα δεν κερδίζεται τίποτα, ενώ δε νοείται «καυτή» έδρα με 500 άτομα. Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξε έντονη διαφωνία στο διαδίκτυο για το χειροκρότημα των Μεσσήνιων φιλάθλων στους αντιπάλους μετά το τέλος της εφιαλτικής αναμέτρησης με τη Χαλκίδα. Υπήρξαν, δυστυχώς και ορισμένοι που είχαν αντίθετη άποψη για την έννοια της φιλοξενίας. Ο κόσμος της Καλαμάτας είναι υποχρεωμένος τη νέα σεζόν στο Τοπικό να διδάξει ποδοσφαιρικό πολιτισμό, καθώς οι αντίπαλοι θα είναι και αυτοί Μεσσήνιοι, δηλαδή αδέρφια μας!
Αγωνιστικά η «Μαύρη Θύελλα» θα πρέπει επιτέλους να μπει σε ένα... καλούπι. Να αποκτήσει το δικό της αθλητικό κέντρο, ώστε να εξυπηρετούνται οι ακαδημίες της και ταυτόχρονα να δημιουργήσει μία ομάδα ικανή για πρωταθλητισμό στην Α’ Τοπική. Η συνταγή υπάρχει από το 2010, δεν είναι και τόσο μακρινή. Είναι και το μόνο θετικό που αφήνει πίσω της (;) η απερχόμενη (θέλουμε να πιστεύουμε) διοίκηση, που πριν έξι χρόνια έκανε ορθή επιλογή στο ντόπιο υλικό. Παράλληλα εμπιστεύθηκε την τεχνική ηγεσία σε έναν άνθρωπο (Μάνα) που είχε την εμπειρία αλλά και τη συμπάθεια του κόσμου, έχοντας φορέσει την ασπρόμαυρη φανέλα στο παρελθόν. Εκείνη η τακτική απέδωσε αλλά άγνωστο γιατί πετάχτηκε στα σκουπίδια μετά από μία σούπερ επιτυχημένη χρονιά...
Σε ό,τι έχει να κάνει με τις φήμες για επενδυτές, όλα δείχνουν πως ενόψει του φετινού καλοκαιριού όλο και κάτι κινείται περισσότερο σε σχέση με τα προηγούμενα, όμως θα πρέπει να γίνει μία προσπάθεια προσέγγισης και των ντόπιων επιχειρηματιών, που τυγχάνουν μάλιστα και υποστηρικτές της. Δεν θα μπούμε στη λογική να αναφέρουμε ονόματα, ο κόσμος άλλωστε γνωρίζει καλά ποιοι είναι, γιατί κάθε Κυριακή τους βλέπει στην εξέδρα. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει οπωσδήποτε να προκληθούν στη Γενική Συνέλευση, καθώς είναι σε θέση να προσφέρουν.
Εν ολίγοις η «Μαύρη Θύελλα» και οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να αλλάξουν τα πάντα εκτός από το έμβλημα, τα χρώματα και την ονομασία, ακόμα και την ίδια τους τη νοοτροπία περί πρωταθλητισμού χωρίς γήπεδο για προπόνηση και οργάνωση αν δεν θέλουν η σημερινή τραγική κατάσταση να γίνει μόνιμη...
Η... άλλη όψη
Στον ερασιτεχνικό αθλητισμό δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά και το χρήμα δεν εγγυάται πάντα την επιτυχία. Η φετινή, πέρα από κάθε προσδοκία. πορεία του Μεσσηνιακού στα πλέι οφ ανόδου της Α2 γυναικών βόλεϊ αποδεικνύει πως όταν ένα αθλητικό σωματείο δουλεύει σωστά μπορεί να παράγει... θαύματα.
Οι κοπέλες του Μ.Γ.Σ. έχουν φτάσει με το σπαθί τους πολύ κοντά σε μία ιστορική επιτυχία που μπορεί να φέρει πραγματική επανάσταση στον αθλητισμό της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.
Ο Μεσσηνιακός έδειξε φέτος πως στον αθλητισμό με πολλή θέληση, αγάπη για το άθλημα, μεθοδική δουλειά και τους σωστούς ανθρώπους στα κατάλληλα πόστα τίποτα δεν είναι αδύνατο και κανένα όνειρο δεν είναι άπιαστο.
Ανεξάρτητα από το αν θα καταφέρουν φέτος να κερδίσουν το εισιτήριο για την Α1 οι «πράσινες» έχουν ήδη ανεβάσει τον πήχη για τα επόμενα χρόνια, κερδίζοντας τη συμπάθεια και το θαυμασμό του φίλαθλου κόσμου της Καλαμάτας.
