Το έντονο... πρέσινγκ από τους παλαίμαχους και τον επίτιμο Λυκούργο Γαϊτανάρο φαίνεται πως απέδωσε καρπούς κι έτσι ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος στην 50χρονη ιστορία της ασπρόμαυρης ομάδας εμφανίζεται έτοιμος να ξαναπάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Δικαιολογημένα ο κόσμος έχει ξεκινήσει να ονειρεύεται ξανά τα ποδοσφαιρικά μεγαλεία του παρελθόντος, μιας και με αυτόν στο τιμόνι η μεγάλη ομάδα της Μεσσηνίας έχει να επιδείξει την κορυφαία παρουσία της στα ελληνικά γήπεδα.

Το μόνο αρνητικό στην όλη ιστορία έχει να κάνει με την προχωρημένη ηλικία του Παπαδόπουλου που κάνει τα οράματα των φιλάθλων να μην πηγαίνουν χρονικά πολύ μακριά.

Η παρουσία του και μόνο, πάντως, θα φέρει νοικοκύρεμα στα αποδυτήρια, ενώ χάρη στην περιουσία του είναι ικανός να λύσει μέσα σε λίγες μόνο μέρες τα οικονομικά και γηπεδικά προβλήματα που είχαν γίνει ιδιαίτερα έντονα τα τελευταία χρόνια.

Με την άφιξή του στα μέσα της επόμενης εβδομάδας αναμένεται να τρέξουν και οι εξελίξεις γύρω από τη στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Παρ’ ότι ο ίδιος έκανε λόγο για είσοδο νέων άφθαρτων ανθρώπων στο καινούριο διοικητικό σχήμα, θεωρείται βέβαιο πως θα εμπιστευθεί ξανά σε καίρια πόστα τους ανθρώπους που ήταν πάντα στο πλευρό του, με πρώτο τον Δημήτρη Τσάκωνα. Θεωρείται, άλλωστε, βέβαιο πως αποκλείεται να ασχοληθεί τόσο ενεργά όσο στο παρελθόν, καθώς οι αντοχές του είναι πλέον περιορισμένες. Ολα δείχνουν πως θα είναι ο βασικός και πιθανότατα μοναδικός χρηματοδότης σε αυτή τη νέα προσπάθεια, έχοντας φυσικά λόγο στις αποφάσεις μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. που θα προκύψει από την επικείμενη Γενική Συνέλευση.

Ο «Λαβύρινθος» γυρίζει σήμερα το χρόνο πίσω στη δεκαετία του ’90 την οποία ο Μεσσήνιος επιχειρηματίας σημάδεψε ποδοσφαιρικά στην Καλαμάτα, έτσι για να θυμηθούν οι παλιοί που τα έζησαν αλλά και οι νεότεροι.

Δεν του άρεσε να χάνει ούτε στο... τάβλι!

Οσοι γνωρίζουν από κοντά τον Παπαδόπουλο έχουν να λένε για την επιμονή του να κερδίζει πάντα με ότι κι αν καταπιάνεται. Ούτε στο τάβλι δεν του αρέσει να χάνει και κατά καιρούς έχει ακουστεί πως οι συνεργάτες του με τους οποίους έπαιζε τακτικά δεν είχαν και την καλύτερη... απόδοση σε αυτά τα παιχνίδια.

Ο μόνος που τον κόντραρε στα ίσα στο τάβλι ήταν ο Αριαν Τζούμπα. Στη διάρκεια τουρνέ στη Σουηδία κατά την περίοδο της προετοιμασίας το 1996, ο Βορειοηπειρώτης παλαίμαχος αμυντικός έκανε το... λάθος να του πιάσει τη «μάνα» στο πλακωτό και να πάρει το παιχνίδι διπλό. Βλέποντας τη διαφαινόμενη ήττα να έρχεται και μάλιστα μπροστά σε κόσμο, ο Παπαδόπουλος κοίταξε ήρεμα το ρολόι του και απευθυνόμενος στον Τζούμπα του είπε: «Η ώρα πέρασε και πρέπει να πάτε για ύπνο γιατί θα παραβιάσετε το ωράριο και θα αναγκαστώ να σας βάλω πρόστιμο»!

Ετσι, εκείνη η αναμέτρηση που προφανώς θα έβρισκε νικητή τον άλλοτε διεθνή με την Εθνική Αλβανίας άσο της Καλαμάτας και του Ηρακλή, καθώς είχε γερό προβάδισμα στο σκορ, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ...    

Μία από τις αγαπημένες συνήθειες του Μεσσήνιου επιχειρηματία όταν βρισκόταν στις προπονήσεις ήταν να εκτελεί πέναλτι! Εστηνε την μπάλα στην άσπρη βούλα και προσέφερε χρηματικό έπαθλο σε όποιον καταφέρει να αποκρούσει. Τις περισσότερες φορές, πάντως, οι εκάστοτε τερματοφύλακες πήγαιναν στην άλλη γωνία...

Οι... άκρες στη Βραζιλία και τα διαμάντια από την Γκάνα

Εχοντας περάσει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του στη Βραζιλία, όπου κάποτε διατηρούσε δικά του ορυχεία εξόρυξης πολύτιμων λίθων, ο Σταύρος Παπαδόπουλος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά ορισμένους από τους μεγαλύτερους «άσους» της χώρας της σάμπας και να κάνει παρέα μαζί τους.

Ο ίδιος έχει πει κατά το παρελθόν στους δημοσιογράφους για τις φιλικές σχέσεις που διατηρούσε με τον Γκαρίντσα και τον Βαβά, ενώ ενστερνιζόταν απόλυτα την άποψη του Τέλε Σαντάνα.

Η φιλία του με τον φημισμένο Ζαϊρζίνιο κατέληξε σε συνεργασία το 1998, όταν ο Βραζιλιάνος βρέθηκε για 3,5 μήνες στον πάγκο της Καλαμάτας αλλά το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό κι έτσι η θητεία του ολοκληρώθηκε πολύ σύντομα.

Εχει απεριόριστη ποδοσφαιρική εκτίμηση στον Εδουάρδο Αμορίν, τον οποίο εμπιστεύεται με κλειστά μάτια για τις προπονητικές του ικανότητες και δεν αποκλείεται να τον ξαναδούμε στο προσεχές μέλλον στην άκρη του πάγκου. 

Αντίθετα, δεν διατηρεί πλέον τις... άκρες που είχε πριν από δύο δεκαετίες στο γκανέζικο ποδόσφαιρο, απ’ όπου συνήθιζε να αγοράζει φτηνά ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και να τους μεταπουλά με σημαντικά κέρδη. 

Η εποχή των... παχιών αγελάδων

Το όνομα και μόνο του Σταύρου Παπαδόπουλου ξυπνάει στους σαραντάρηδες και βάλε υποστηρικτές της «Μαύρης Θύελλας» ορισμένες από τις πιο ευτυχισμένες οπαδικές αναμνήσεις τους.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τη... χρυσή σελίδα της ασπρόμαυρης ομάδας τη δεκαετίας του 90’; Τις ορδές των οπαδών που την ακολουθούσαν γεμίζοντας τρένα και τη μισή... Λεωφόρο; Τις ιστορικές επιτυχίες κόντρα στους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου; Ή μήπως τις εξαιρετικές εγκαταστάσεις στα Γιαννιτσάνικα και στο Δυρράχι και τη σπουδαία δουλειά που γινόταν στα τμήματα υποδομής; 

Η φήμη της ποδοσφαιρικής Καλαμάτας πραγματικά γιγαντώθηκε εκείνη την περίοδο, ξεπερνώντας ακόμα και τα ελληνική σύνορα, κάτι αδιανόητο τα τελευταία χρόνια.

Παρά το γεγονός ότι η διεθνής ποδοσφαιρική ειδησεογραφία ήταν εκείνη την εποχή κάτι άγνωστο, εντούτοις δεν ήταν λίγα τα διεθνή μέσα που έκαναν αναφορές σε μία νέα ανερχόμενη δύναμη και μάλιστα πριν ακόμα ανέβει στην Α’ Εθνική.

Με την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια ήρθε και η καταξίωση στον ελληνικό ποδοσφαιρικό χάρτη, ωστόσο η εποχή των... παχιών αγελάδων δεν κράτησε περισσότερο από μία εξαετία και ολοκληρώθηκε κάπως αιφνίδια.

Ο Παπαδόπουλος έδειξε το ενδιαφέρον του από το 1992, χρηματοδοτώντας την τότε διοίκηση με πρόεδρο τον Σωτήρη Πλεμμένο, αλλά το καλοκαίρι του 1993 (μετά την άνοδο στη Β’ Εθνική) ανέλαβε προσωπικά το... τιμόνι σκορπώντας άφθονο χρήμα. Ακόμα και σήμερα, μετά από 20 χρόνια και περισσότερα, όλοι έχουν να λένε για τη γενναιοδωρία του. Σκεφτείτε ότι όταν αποφάσιζε να διώξει ποδοσφαιριστή που είχε συμβόλαιο και για τα επόμενα χρόνια του το πλήρωνε όλο! Τόσο κιμπάρης ήταν...

Στα έξι χρόνια που ήταν μεγαλομέτοχος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Καλαμάτα το χρήμα στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα έρεε άφθονο, τόσο μέσα, όσο και έξω από την ασπρόμαυρη ομάδα. Πήγαιναν στη βίλα του κάθε λογής μάστορες για τίποτα μερεμέτια ή καμία μεγαλύτερη δουλειά και με τα υλικά που τους αγόραζε μπορούσαν να ανακαινίσουν τη... μισή Καλαμάτα!

Ο Παπαδόπουλος θα μπορούσε να ανακηρυχθεί δικαιότατα ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες του ΟΤΕ, αλλά και της αντίστοιχης εταιρίας τηλεπικοινωνιών του Χονγκ Κονγκ. Εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές έχει πληρώσει συνολικά για να ακούει δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο την εξέλιξη όσων αγώνων δεν μπορούσε να δει με τα ίδια του τα μάτια.

Για το ποδοσφαιρικό τμήμα, ούτε συζήτηση. Η «Μαύρη Θύελλα» προσέφερε εξαιρετικά συμβόλαια σε παίκτες για εκείνη την εποχή, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως αν την Κυριακή κέρδιζαν, την επόμενη μέρα κιόλας πληρώνονταν το πριμ.   

Το προφίλ της «Μαύρης Θύελλας» κυριολεκτικά απογειώθηκε το καλοκαίρι του 1999, όταν η ασπρόμαυρη ομάδα πήγε για μίνι προετοιμασία στην Ιταλία, παίζοντας φιλικά παιχνίδια με την Κιέβο και τη Φιορεντίνα. 

Η απόφαση του Μεσσήνιου επιχειρηματία να παραχωρήσει τον Ιανουάριο του 2000 το πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ σε επενδυτές που ποτέ δεν κατονόμασε (τους γνωστούς... αόρατους) ήταν η αρχή του τέλους. Εκτοτε και χωρίς αυτόν ακολούθησε διαρκής πτωτική πορεία με αποκορύφωμα, βέβαια, το φετινό υποβιβασμό στο Τοπικό. Την πρώτη διετία του Ράλλη, πάντως, ο Παπαδόπουλος ήταν από τους βασικούς χρηματοδότες και είχε συμβουλευτικό ρόλο, όμως από το 2012 δεν έχει ξαναεμφανιστεί ούτε καν στο γήπεδο...