Ο παλαίμαχος πλέον ποδοσφαιριστής που σπάνια μιλάει θέλησε με αφορμή τον υποβιβασμό της ομάδας και την επιστροφή του Σταύρου Παπαδόπουλου να μας πει κάποια πράγματα όχι μόνο για την Καλαμάτα, αλλά και για το Μεσσηνιακό ποδόσφαιρο. Αναφέρθηκε στους δύο πρώην πλέον προέδρους της ομάδας Γιώργο Γρηγορόπουλο και Γιώργο Ράλλη, ζήτησε από τους παλαίμαχους να στηρίξουν τη νέα προσπάθεια ενώ βλέπει θετικά την δραστηριοποίηση του Παναγιώτη Δρούγα στην ακαδημία. Σε ότι αφορά τον ίδιο είχε κάποιες σκέψεις να επιστρέψει ως προπονητής σε ακαδημίες, όμως το γεγονός ότι οι παράγοντες δίνουν βάρος στις ανδρικές ομάδες, τον κάνει να μη θέλει να ασχοληθεί.
 
- Ποια είναι η γνώμη σου για το Μεσσηνιακό ποδόσφαιρο;  Κατά τι γνώμη σου σε τι κατάσταση βρίσκεται;

«Το ποδόσφαιρο, είναι μικρογραφία της κοινωνίας σε κάθε χώρα και σε κάθε νομό και ταυτίζεται με τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Δυστυχώς σαν νομός είμαστε πίσω σαν νοοτροπία και σε ότι έχει να κάνει με την ποδοσφαιρική αλήθεια. Λέγοντας ποδοσφαιρική αλήθεια όλες οι ομάδες δεν θα έπρεπε να κάνουν σχεδιασμό χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες γηπεδικές εγκαταστάσεις. Υπάρχουν ομάδες που πληρώνουν για το γήπεδο στο Κορδία, του οποίου ο αγωνιστικός χώρος είναι σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση, όπως και το «Π. Μπαχράμης», με αποτέλεσμα πολλοί αθλητές να έχουν σοβαρούς τραυματισμούς. Οι περισσότερες ομάδες δεν ασφαλίζουν τους αθλητές κάτι το οποίο θα έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα στο σχεδιασμό τους. Οι γονείς θα πρέπει να είναι υποψιασμένοι στο που στέλνουν τα παιδιά τους, τόσο για τη σωματική τους ακεραιότητα, όσο και για τις ποδοσφαιρικές γνώσεις που θα τους ακολουθούν στη ζωή τους. Δυστυχώς λίγοι άνθρωποι δουλεύουν σωστά και είναι πραγματικοί ποδοσφαιρικοί φάροι για τα πρώτα πρότυπα των παιδιών. Η κατάσταση που βρίσκεται το Μεσσηνιακό ποδόσφαιρο δυστυχώς με την έλλειψη της γνώσης είναι πραγματικά χαοτική. Η ΕΠΣ Μεσσηνίας θα πρέπει να πάρει τα μέτρα της σε συνδυασμό με τις ομάδες, οι οποίες αγωνίζονται σε αυτά τα γήπεδα και αντί να κάνουν μεταγραφές και να σπαταλήσουν χρήματα μιας χρονιάς, να «πέσουν» στη βελτίωση των γηπεδικών εγκαταστάσεων και ας είναι μηδενικό το μπάτζετ τους».

- Πως βλέπεις την επιστροφή του Παπαδόπουλου στην Καλαμάτα; Είναι καλό που ήρθε τώρα να βοηθήσει;

«Σίγουρα είναι ένα θετικό γεγονός γιατί είναι ένας πρόεδρος ο οποίος με την έλευση του το 1992, μέσα σε λίγα χρόνια την έφερε στη Σούπερ Λιγκ. Όμως ο ποδοσφαιρικός δρόμος του κ. Παπαδόπουλου θα είναι ιδιαίτερα δύσκολος γιατί παρέλαβε καμένη γη.
Σίγουρα η έλευση του κ. Παπαδόπουλου είναι πολύ σημαντικό γεγονός και σίγουρα για να γύρισε θα θέλει να βοηθήσει την Καλαμάτα σε κάθε επίπεδο, ώστε να επιστρέψει στις επαγγελματικές κατηγορίες και να είναι πρότυπο επαγγελματικής ομάδας.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι να δώσει βάρος στην ανάδειξη των παιδιών από την ακαδημία της ομάδας. Κάτι που χρειάζεται υπομονή και ικανά στελέχη για την ανάδειξη νέων ταλέντων. Θα πρέπει να γίνει δουλειά από πολύ μικρές ηλικίες για τη στελέχωση της ομάδας σε πραγματική συνεννόηση με τους γονείς ούτως ώστε οι τελευταίοι να πιστέψουν στο εγχείρημα της ομάδας».

-. Νωρίτερα ανέφερες ότι θα πρέπει να δοθεί βάρος στην αξιοποίση και ανάδειξη των παιδιών που διαθέτει η ακαδημία της Καλαμάτας στα τμήματα υποδομής. Θα ήθελες να μας αναπτύξεις περισσότερο αυτή σου τη σκέψη;

Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί δεν υπάρχουν οι παίκτες σε καλή ηλικία στην πρώτη ομάδα που να μπορούν να την ακολουθήσουν και στις επαγγελματικές κατηγορίες και αναφέρομαι σε Μεσσήνιους. Συγκεκριμένα παραδείγματα του Καλατζή, του Τσιμικλή, του Γαλανόπουλου και του Γιώργου Φωτάκη, οι οποίοι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις επαγγελματικές κατηγορίες και να είναι τα παραδείγματα για τους υπόλοιπους Μεσσήνιους. Κατά τη γνώμη μου είναι οι παίκτες που θα έπρεπε η ομάδα να στηριχθεί στο σχεδιασμό της τουλάχιστον για μία τριετία. Το κομμάτι της ακαδημίας είναι ένα ιδιαίτερο δύσκολο εγχείρημα γιατί απαιτεί τη στελέχωση της μεγαλύτερης ομάδας του νομού. Βλέπω καλή την κίνηση στην επαναδραστηριοποίηση του Δρούγα στην ομάδα γιατί ήταν προπονητής και των μικτών της Μεσσηνίας και γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Στην προηγούμενη θητεία του κ. Παπαδόπουλου το ΠΟΚ ήταν ο Σιούλας και μόνο αυτός έκανε κουμάντο. Ενας πραγματικός εργάτης του ποδοσφαίρου και με πάρα πολλές γνώσεις. Χρειάζονται άνθρωποι όπως αυτός και πίστωση χρόνου για να ξαναδούμε Μεσσήνιους ποδοσφαιριστές πολύ καλού επιπέδου. Εύχομαι στον κ. Παπαδόπουλο να ξανακάνει ένα νέο ΠΟΚ, ο οποίος ΠΟΚ είχε κερδίσει ακαδημίες όπως η Μέταλουργκ και η Σέφιλντ Γουένστεϊ σε τουρνουά στην Αγγλία». 

- Γιατί έφτασε σε αυτό το σημείο η Καλαμάτα να υποβιβαστεί στο τοπικό μετά από 35 χρόνια;

«Μετά τη φυγή του κ. Παπαδόπουλου το καλοκαίρι του 2000 η Καλαμάτα πήγε σε δύσκολα μονοπάτια γιατί έγιναν μεταγραφές πολυδάπανες και η ομάδα δεν κατάφερε να μείνει στη Σούπερ Λιγκ με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί το 2001. Η ομάδα μετά δεν είχε δικό της γήπεδο, ούτε βοηθητικά και χάθηκαν όλες οι εγκαταστάσεις με μοναδικό μέλημα πάντα την ποδοσφαιρική της ύπαρξη, πάντα στη Β’ εθνική χωρίς ουσιαστικούς στόχους και ανύπαρκτη σε επίπεδο τμημάτων υποδομής. Εφταιξαν πολλά που έφτασε σε αυτό το σημείο και τόσο ο Γρηγορόπουλος όσο και ο Ράλλης δεν ήταν ικανοί για το βάρος της Καλαμάτας. Και αυτός ήταν ο λόγος που οδηγήθηκε εδώ».

- Πιστεύεις ότι μόνο οι Γρηγορόπουλος και Ράλλης έχουν ευθύνη που η ομάδα έφτασε στην Α’ τοπική;

«Μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια. Οι κακές επιρροές άθελα ή μη κάποιων παραγόντων μπορούν να οδηγήσουν και προέδρους σε μεγάλα ποδοσφαιρικά «ναυάγια». Μια καλή επιρροή που την είχαν δίπλα τους και θα έπρεπε να την έχουν ως κόρη οφθαλμού ήταν ο Κώστας Διδασκάλου. Ενας ποδοσφαιρικός γνώστης του αντικειμένου και εξαιρετικός άνθρωπος. Ο καλός δικηγόρος δεν είναι απαραίτητα και καλός παράγοντας, παρά την προσπάθεια του να φτάσει ψηλά την ομάδα, όπως στην περίπτωση του κ. Ράλλη, που είναι εξαιρετικός στη δουλειά του και παρόλη την καλή του θέληση στην πρώτη χρονιά που ανέβασε την ομάδα στη Γ’ εθνική, μετά έγιναν τραγικά λάθη. Στη ζωή πολλές φορές άλλα θέλουμε και άλλα μπορούμε. Οι παλαίμαχοι θα πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αφήσουν μακριά το εγώ τους και να βοηθήσουν τον κ. Παπαδόπουλο πραγματικά σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια. Παλαίμαχος είναι κάποιος ο οποίος ξεχνάει την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή και δεν μπαίνει σε συγκρίσεις με τους νυν ποδοσφαιριστές. Το ποδόσφαιρο είναι μια μικρή επιστήμη και η γνώση είναι δύναμη».

- Πως βλέπεις το μέλλον της ομάδας; Θα την δούμε ξανά να αγωνίζεται σε μεγαλύτερες κατηγορίες, ακόμη και στη Σούπερ Λιγκ;

«Το μόνο που θέλω να πω είναι να ξαναδούμε την Καλαμάτα ψηλά και να δημιουργηθεί ξανά μια ακαδημία όπως ο ΠΟΚ με ταλέντα από τη Μεσσηνία».

- Εφυγες από το ποδόσφαιρο, ενώ είχε ακόμη χρόνια να αγωνιστείς και να προσφέρεις. Τι σε έκανε να σταματήσεις;

«Δεν μετάνιωσα που σταμάτησα σε καμία περίπτωση παρότι γύρισα από κάποιον τραυματισμό, αλλά η ποδοσφαιρική απάτη κάποιων παραγόντων που εκμεταλλεύονται τις φιλοδοξίες των νέων με έκανε να φύγω από το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς έχω διακρίνει την έλλειψη γνώσης και του συμφέροντος απέναντι στο σύνολο των νέων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Δεν έχουμε καλούς ποδοσφαιρικούς παράγοντες στο νομό και η πλειοψηφία των προπονητών δεν πληροί τις προδιαγραφές για να είναι παιδαγωγοί και να δώσουν ποδοσφαιρικά κίνητρα στους νέους. Στο τοπικό ποδόσφαιρο από αυτά που είδα και έζησα πλην του κ. Θεοδωρακόπουλου και του Αίαντα όλα τα υπόλοιπα είναι σε άσχημο επίπεδο. Είναι πολύ σημαντικό εκτός από την ποδοσφαιρική αλήθεια που θα πρέπει να λέμε όλοι μας να δίνουμε ώθηση στους νέους ούτως ώστε να βγαίνουν αξιοπρεπείς άνθρωποι μέσα από το ποδόσφαιρο. Αυτό το συνάντησα στον Αίαντα και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος μέσα από το ποδόσφαιρο να γίνει ποδοσφαιριστής επαγγελματίας, αλλά να βγει σωστός άνθρωπος στην κοινωνία. Δεν ανήκω στον Αίαντα, αλλά αυτό είναι προσωπική μου εκτίμηση από αυτά που έζησα μέσα σε αυτή την οικογένεια».

- Τι κρατάς από την ποδοσφαιρική σου διαδρομή αυτά τα 19 χρόνια που έπαιξες ποδόσφαιρο;

«Οι φιλίες ακόμα και με ανθρώπους από άλλους νομούς μέσα από την εκτίμηση και την ευγενή άμιλλα του ποδοσφαίρου. Δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου κάτι ιδιαίτερο σαν ποδοσφαιριστή, αλλά ξέρω σε όσες ομάδες αγωνίστηκα, ήμουν αληθινός στον αγωνιστικό χώρο». 

- Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με την προπονητική ή από τη στιγμή που σταμάτησες το ποδόσφαιρο, έχει ξεκόψει οριστικά από το χώρο;

«Από τη στιγμή που έφυγα από το ποδόσφαιρο το μόνο πράγμα που θα με ενδιέφερε είναι η ενασχόληση μου με τις ακαδημίες. Όμως επειδή σαν ποδοσφαιρικός νομός είμαστε ιδιαίτερα πίσω και οι πιο πολλοί παράγοντες ασχολούνται με τις πρώτες ομάδες δεν νομίζω να δραστηριοποιηθώ».

 

Σύντομο βιογραφικό

Ο Κώστα Μίντζηρας ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Αναγέννηση Παραλίας το 1987 σε ηλικία 7 ετών. Από τις ομάδες υποδομής της πέρασε στην πρώτη ομάδα το 1995. Μετά από δύο χρόνια στην Αναγέννηση μεταγράφηκε στην ερασιτεχνική ομάδα της Καλαμάτας, όπου έπαιξε για έναν χρόνο με προπονητή τον Βασίλη Γεωργόπουλο. Η ερασιτεχνική ομάδα εκείνη την περίοδο κατάφερε να φτάσει στις 4 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας, έχοντας ως αντίπαλο τον Κ20 του Παναθηναϊκού σε αγώνα μπαράζ. Το 1998 ανέβηκε στην πρώτη ομάδα της Καλαμάτας μέσω το ΠΟΚ, όπου έμεινε δύο χρόνια. Μετά πήγε με την μορφή δανεισμού στον Πάμισο για δύο χρόνια. Επέστρεψε στην Καλαμάτα και μετά πήρε μεταγραφή για την Εράνη Φιλιατρών, όπου αγωνίστηκε 3 χρόνια (1 χρόνο Α’ τοπική και μετά 2 χρόνια στη Δ’ εθνική). Στη συνέχεια έπαιξε στον Αστέρα Αρφαρών 4 χρόνια, ένα στην Α' τοπική, όπου η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα και μετά  για 3 χρόνια αγωνίστηκε στη Δ’ εθνική. Επόμενος ποδοσφαιρικός σταθμός ήταν ο Πάμισος, όπου έπαιξε έναν χρόνο, Μάλιστα η ομάδα της Μεσσήνης εκείνη τη χρονιά ήταν αήττητη για έναν γύρο στο πρωτάθλημα της Δ’ εθνικής. Μετά αγωνίστηκε από έναν χρόνο κατά σειρά σε Α.Ο. Φαραί, σε Αίαντα και Ολυμπιακό Καλαμάτας, που ήταν και ο τελευταίος σταθμός της ποδοσφαιρικής του διαδρομής.