Αυτό που παρατηρούμε μέσα από το καθημερινό ρεπορτάζ και τη συνομιλία με παράγοντες, προπονητές, ποδοσφαιριστές, ακόμη και φιλάθλους είναι πως το μεταγραφικό… νταβαντούρι καλά κρατεί! Θέλουμε να πούμε πως παρότι έχει περάσει 

η εποχή των… παχιών αγελάδων και στο ποδόσφαιρο, ακόμη υπάρχουν ποδοσφαιριστές που αξιώνουν συμφωνίες ενός έτους με αρκετά… μηδενικά στο ποσό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν και σύλλογοι που τους τα δίνουν αυτά τα ποσά, μπαίνοντας σε πλειστηριασμό με άλλους συλλόγους.

Δεν είναι μυστικό πως για να κάνεις πρωταθλητισμό στην Α' τοπική Μεσσηνίας (και φαντάζομαι και στους περισσότερους νομούς της χώρας) πρέπει να δαπανήσεις ένα ποσό που αγγίζει ή και ξεπερνά τις 100 χιλιάδες ευρώ. Αναμφίβολα πρόκειται για μεγάλο νούμερο αν σκεφτούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που λειτουργεί όμως σε συνθήκες επαγγελματικής αγοράς.

Και όλα αυτά σε μία Ελλάδα που βρίσκεται εδώ και επτά χρόνια σε κρίση και σε διαρκή ύφεση και που οι μισθοί ακολουθούν την κατιούσα. 

Στο τοπικό ποδόσφαιρο έχουν πέσει οι αμοιβές ποδοσφαιριστών και προπονητών σε σχέση με το 2009 και πριν, όχι όμως όπως θα περίμενε κανείς και θα ήταν το λογικό.

Ολα αυτά φυσικά με τις… ευλογίες της ΕΠΟ που βλέποντας πως υπάρχει… ψωμί, αύξησε τη χρονική διάρκεια των μεταγραφικών περιόδων, έτσι ώστε να τα κονομάει από τα παράβολα.