Σε αυτό το μικρό διάστημα που κρατά εκ νέου στα χέρια του τα ηνία ο διοικητικός ηγέτης της ασπρόμαυρης ομάδας δείχνει προσκολλημένος στη συνταγή που ακολουθούσε κατά το παρελθόν στο Μεσσηνιακό. Φουλ ντόπιο υλικό με τον ίδιο διπλό στόχο. Πρωταθλητισμός και ταυτόχρονη ανάδειξη (όσο είναι δυνατό) των Μεσσήνιων ποδοσφαιριστών. Ακόμα και οι συνεργάτες του ίδιοι παραμένουν, με αναβαθμισμένο το Δημήτρη Τσάκωνα που δεν αποτελεί πλέον μόνο το δεξί του χέρι, αλλά έχει σημαντική επιρροή στις κάθε λογής αποφάσεις.
Η πορεία του Μ.Γ.Σ. την περασμένη δεκαετία μέχρι τη Β’ Εθνική ασφαλώς και συνιστά επιτυχία, καθώς ξεπέρασε το ιστορικό... ταβάνι των «πράσινων» που ήταν η Γ’ Εθνική, η άνοδος στη Σούπερ Λιγκ, ωστόσο, δεν ήρθε ποτέ. Γι’ αυτό και η προ 20ετίας θητεία του στη «Μαύρη Θύελλα» παραμένει μακράν η πιο επιτυχημένη, με την Καλαμάτα να... ταπεινώνει μάλιστα ουκ ολίγες φορές τις ομάδες που μονοπωλούν τους τίτλους στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Μεσσηνιακός δεν βρέθηκε ποτέ στην υψηλότερη κλίμακα της εγχώριας ποδοσφαιρικής ιεραρχίας και για έναν ακόμα λόγο. Επειδή ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε, όπως άλλωστε έκανε πάντα, να συμμαχήσει με το εγχώριο ποδοσφαιρικό κατεστημένο. Υπήρχαν πάντα οι κατάλληλοι άνθρωποι για να κινήσουν τα νήματα στο παρασκήνιο, όμως ο νυν πρόεδρος της «Μαύρης Θύελλας» δεν μπήκε ποτέ σε τέτοιες λογικές.
Ακόμα και σήμερα είναι ικανός και φανταζόμαστε ότι θα το πράξει στο μέλλον, να ξοδέψει απίστευτα χρήματα για έναν ποδοσφαιριστή που θεωρεί πως αποτελεί κάτι ξεχωριστό, ποτέ όμως δεν θα βάλει το χέρι στην τσέπη για να... αγοράσει μία επιτυχία ή μία άνοδο.
Αυτή ήταν και η απάντησή που έδωσε τον προηγούμενο μήνα στο Λυκούργο Γαϊτανάρο, που είχε έτοιμο ένα σχέδιο για την αποφυγή της ντροπιαστικής συμμετοχής στο Τοπικό, όταν όμως το παρουσίασε στον Παπαδόπουλο ο τελευταίος αποκρίθηκε πως «οι άνοδοι και οι κατηγορίες κερδίζονται και δεν αγοράζονται».
Με καθαρά χέρια πορεύτηκε για πάρα πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο κυρ’ Σταύρος και δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να κατηγορηθεί πως τώρα που μεγάλωσε καταφεύγει σε αθέμιτα μέσα. Γνωρίζει καλά πως η φετινή σεζόν αποτελεί μαύρη σελίδα για την ποδοσφαιρική Καλαμάτα και αδημονεί ίσως περισσότερο από όλους να την ξαναδεί να φτάνει ψηλά, θέλει όμως και αυτή η νέα πορεία προς τη δόξα να είναι γνήσια, αυθεντικό προϊόν υπεροχής μέσα στο γήπεδο και όχι αποτέλεσμα ανίερων συμμαχιών.
Ο Παπαδόπουλος παραμένει ένας από τους ελάχιστους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, σε σημείο που να μοιάζει αναχρονιστικός για την εποχή και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί σήμερα η πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών συλλόγων, προκειμένου να αναρριχηθεί στα ψηλά στρώματα. Εκ των πραγμάτων κάποια στιγμή στο μέλλον η φιλοδοξία του για τη νέα «Μαύρη Θύελλα» θα έρθει σε σύγκρουση με τις αρχές του. Ας ελπίσουμε πως όταν συμβεί αυτό θα έχει προλάβει να έχει δημιουργήσει μία πραγματικά καλή ομάδα, διαφορετικά η επιστροφή στην ελίτ θα καθυστερήσει...
Το μάθημα και ο Ερέκι
Η «Μαύρη Θύελλα» δεν κατόρθωσε να ξεκινήσει νικηφόρα τη φετινή σεζόν καθώς έφερε ισοπαλία 2-2 με τον Τέλλο Αγρα στους Γαργαλιάνους.
Υπήρχαν αρκετοί λόγοι που το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν έγινε δεκτό και με τόσο μεγάλη ικανοποίηση. Κατ’ αρχήν τα δύο γκολ που δέχτηκε, τα οποία θάμπωσαν αρκετά την εικόνα της συμπαγούς αμυντικά ομάδας που είχε δείξει στα φιλικά.
Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο ισοφαρίστηκε και μάλιστα στις καθυστερήσεις δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης.
Τρίτον, οι δυσκολίες στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα να φτάσει η μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Με κλεισμένο καλά τον Μπεγέτη, που μετά από πολύχρονη καριέρα σαν φορ είναι αφύσικο να παίζει πλέι μέικερ, έλειπε η εύκολη πάσα προς τους επιθετικούς. Γι’ αυτό και η διοίκηση κινήθηκε ταχύτατα φέρνοντας το Θύμιο Νάτση.
Τέταρτο, η αδυναμία της άμυνας να αναχαιτίσει τον πιο επικίνδυνο ποδοσφαιριστή του Αγρα Ερέκι, που έδειξε με το... καλημέρα πως θα αποτελέσει τη δύναμη πυρός των «ερυθρόλευκων» στην επίθεση.
Ερχεται... καπάκι σήμερα ο επαναληπτικός και θα δούμε κατά πόσο η ισοπαλία στους Γαργαλιάνους ήταν διδακτική, όπως άπαντες διατείνονται στο ασπρόμαυρο στρατόπεδο.
Rookie του Απόλλωνα Πάτρας ο Μικές junior
Ο πρώην αρχηγός της «Μαύρης Θύελλας» Χρήστος Μικές μπορεί να έκανε σπουδαία καριέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως ο γιος του Νικόλας προτίμησε άλλο άθλημα και πιο συγκεκριμένα το μπάσκετ.
Ο παρά τρεις μήνες 15χρονος Μικές junior αγωνίζεται στην παιδική ομάδα του Απόλλωνα Πάτρας και όσοι τον έχουν δει υποστηρίζουν πως το μέλλον του ανήκει. Πανύψηλος ήδη (1,90 με αυξητικές τάσεις), ξεχωρίζει ανάμεσα στους συμπαίκτες του και δεν θα αργήσει η μέρα που θα πάρει το βάπτισμα του... πυρός στην αντρική ομάδα.
Οπως είναι φυσικό ο πατέρας του, παλαίμαχος πλέον άσος της Παναχαϊκής, της Καλαμάτας, του Ιωνικού και της Χαλκηδόνας, δεν χάνει παιχνίδι του μικρού, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος προτιμά το καταπράσινο χορτάρι των ποδοσφαιρικών γηπέδων και ότι το παρκέ των μπασκετικών.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Εθνική Ενόπλων το 1997, ο Χρήστος Μικές φόρεσε στο πικ της καριέρας του για 4 χρόνια την ασπρόμαυρη φανέλα. Μαζί με τον Γεωργάτο ήταν τα δύο σούπερ ταλέντα της Παναχαϊκής τη δεκαετία του ’90, ενώ αγωνίστηκε ακόμα σε Ιωνικό και Χαλκηδόνα.
