Οποιον φίλαθλο κι αν ρωτήσει κανείς, σε ολόκληρη την Ελλάδα, για το Γιώργο Μίρτσο, η απάντηση που θα λάβει είναι ότι θα μπορούσε να παίξει ακόμα και σε μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο, αν έκοβε τα ξενύχτια και την... άστατη ζωή.
Ο Σαλονικός πρώην γκολκίπερ παραμένει μέχρι σήμερα συνδεδεμένος με το ποδόσφαιρο, καθώς έχει δική του αθλητική εκπομπή κάθε μεσημέρι στον ARENA FM, μία από τις πιο δημοφιλείς του ραδιοφώνου στη συμπρωτεύουσα. Στα 49 του παραμένει λάτρης της νυχτερινής ζωής και της διασκέδασης, αφού όπως υποστηρίζει «το χρήμα δημιουργήθηκε για να το ξοδεύουμε. Κοίτα τι γίνεται γύρω μας, οι άνθρωποι πέφτουν κάτω σαν τα κοτόπουλα...»!
Το Δεκέμβριο του 1986 ο Γιώργος Μίρτσος παίρνει την απόφαση να φύγει από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, την ομάδα που τον ανέδειξε, καθώς βλέπει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παίξει. Στην πρώτη του προπόνηση στην Καλαμάτα βρέχει... καρέκλες αλλά αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα! Βουτηγμένος στη λάσπη αφήνει τους τότε παράγοντες και τους νέους του συμπαίκτες με το στόμα ανοιχτό. Εχοντας χρήματα στο ταμείο από την παραχώρηση του Μαυρέα στον ΠΑΟΚ, η «Μαύρη Θύελλα» ξοδεύει τότε 2,5 εκατομμύρια δραχμές για να τον αγοράσει, προσφέροντας άλλα τόσα στον ίδιο για πενταετές συμβόλαιο!
«Η Καλαμάτα είναι η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω γνωστός στο ελληνικό ποδόσφαιρο κι αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να ξεχάσω μέχρι να πεθάνω» αναφέρει ο ίδιος και ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων ακόμα περισσότερο: «Πέρασα 2,5 υπέροχα χρόνια εκεί και δεν έχω κανένα παράπονο. Οι παράγοντες, ο πρόεδρος ο κύριος Παπαμικρούλης αλλά και ο Σωτήρης Καμπουγέρης ήταν κύριοι απέναντί μου. Για τον κόσμο δεν έχω λόγια. Ηταν το κάτι άλλο και μας συμπαραστεκόταν ακόμα και έξω από το γήπεδο. Ο κόσμος είναι που κρατά ακόμα ψηλά αυτήν την ομάδα, αν και τα τελευταία χρόνια έχει απομακρυνθεί, γιατί βαρέθηκε να τον κοροϊδεύουν. Εκείνη την εποχή, όμως, ήταν παντού και αποτελούσε το πιο δυνατό στήριγμα. Οπου και να παίζαμε είχαμε λαοθάλασσα. Οι φίλαθλοι της Καλαμάτας έχουν ποιότητα, δεν είναι κωλοπαιδαράδες. Αλλά αν κάποιος τους πείραζε δε μάσαγαν...».
Με την αλλαγή στη διοίκηση και την έλευση του Πέτρου Τσαγκάρη στην προεδρία ο Γιώργος Μίρτσος αποφασίζει να φύγει. «Δεν είχε να κάνει με τον κύριο Τσαγκάρη. Απλά εγώ τότε ήμουν πιτσιρικάς και δε ρίζωνα πουθενά. Πάντα είχα τάσεις φυγής. Δεν με χώραγε ο τόπος. Ξαφνικά μία μέρα μου την έδωσε και είπα γυρίζω στη Θεσσαλονίκη. Σκέψου ότι δε ζήτησα ούτε το δελτίο μου κι εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο για 6 μήνες, δουλεύοντας εργάτης» θυμάται.
Η συνεργασία του με τον Βασίλη Στραβοπόδη στην Καλαμάτα θα του δώσει την ευκαιρία να επιστρέψει στα γήπεδα. Με την ΑΟ Πάτραι στη Δ’ Εθνική δέχεται μόλις 3 γκολ σε μία ολόκληρη σεζόν (!) και ακολουθεί η μεταγραφή στην Παναχαϊκή, με την οποία καταξιώνεται πλέον στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στον Ολυμπιακό πήγε το 1990 αλλά δεν έμεινε πολύ και συνέχισε στην Ξάνθη. Στη «Μαύρη Θύελλα» επέστρεψε το 1994 με το Σταύρο Παπαδόπουλο να του προσφέρει το πλουσιοπάροχο για εκείνη την εποχή ετήσιο συμβόλαιο 20 εκατομμυρίων δραχμών στη Β’ Εθνική, αλλά έμεινε μόνο μερικούς μήνες! Μάλιστα η αποχώρησή του ήταν αρκετά επεισοδιακή όπως αποκαλύπτει σήμερα ο ίδιος: «Κατ’ αρχήν να σου πω ότι εκείνη τη χρονιά η Καλαμάτα είχε ομαδάρα, γι’ αυτό και κέρδισε την άνοδο στην Α’ Εθνική. Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Το Μαυρέα, τον Παπαϊωάννου, το Μουφ, το Μιλόγεβιτς, το Ζάκκα, το Δέδε, το Χρήστο Δημόπουλο; Με τον Κοκότοβιτς, όμως, οι περισσότεροι παίκτες είχαμε προβλήματα. Γιατί ήταν ευθυνόφοβος και φρόντιζε πάντα να μεταφέρει την ευθύνη στους άλλους. Τσακώθηκα άσχημα μαζί του μετά από έναν αγώνα που χάσαμε στον Κολινδρό. Πριν από το ματς είχε μαζέψει τους πιο έμπειρους, εμένα το Γεωργαμλή, το Μαυρέα και 2-3 άλλους και μας ρωτούσε αν θα έπρεπε να βάλει σέντερ φορ το Δουβίκα ή τον Παπανδρέου. Εγώ του είπα πως ο Δουβίκας θα ήταν πιο χρήσιμος αλλά στο ημίχρονο δεν είχε ακουμπήσει μπάλα και χάναμε 2-0. Βάζει αλλαγή τον Παπανδρέου και σκοράρει αλλά τελικά δεν καταφέραμε να ισοφαρίσουμε και χάσαμε 2-1. Την άλλη μέρα στην προπόνηση με κατηγόρησε μπροστά σε όλους ότι εγώ έφταιγα που χάσαμε και δεν άντεξα. Τον βούτηξα από τη φόρμα, τον έχωσα μέσα σε ένα φοριαμό στα αποδυτήρια και τον έκλεισα μέσα. Στη συνέχεια μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα, σταματώντας οριστικά το ποδόσφαιρο στα 30 μου»!
Δύο χρόνια αργότερα θα βρεθεί με μεταγραφή στη Λέστερ, αλλά ούτε εκεί θα μείνει περισσότερο από τρεις μήνες. «Τραγικά τα βράδια στην Αγγλία. Μόλις πήγαινε η ώρα 10.30 ο μπάρμαν σου έλεγε last drink. Στην αρχή νόμιζα πως μου κάνει πλάκα. Και πολύ άντεξα τρεις μήνες εκεί» λέει ο παλαίμαχος τερματοφύλακας που θεωρεί πως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 αν και πιο... άγριο στις μικρές κατηγορίες, ήταν γνήσιο, σε σχέση με σήμερα: «Μπορεί να συνέβαιναν επεισόδια ακόμα και μέσα στο γήπεδο, αλλά ήταν μάχες αντρίκιες, σώμα με σώμα. Ενώ σήμερα προσπαθούν όλα να στη φέρουν πισώπλατα. Εμείς τότε μπορεί στο χορτάρι να σκοτωνόμασταν και να παίζαμε ξύλο, αλλά εκτός γηπέδου ήμασταν όλοι φίλοι και σεβόμασταν κάθε αντίπαλο».
Στην Καλαμάτα έχει πολλά χρόνια να εμφανιστεί, λόγω και της καθημερινής εκπομπής του στο ραδιόφωνο αλλά σχεδιάζει κάποια στιγμή στο μέλλον να την επισκεφτεί: «Θα το ήθελα πολύ γιατί έχω αρκετούς φίλους και πρώην συμπαίκτες. Ισως τώρα το καλοκαίρι να κάνω και κανένα μπάνιο στην πανέμορφη παραλία της. Τις έχω, όμως, πάντα στην καρδιά μου και την πόλη και την ομάδα γιατί αν δεν βρίσκονταν στο δρόμο μου ίσως να μην έκανα αυτή την πορεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Φιλιά σε όλο τον κόσμο...».