Στα χέρια του Τάσου Σιούλα εξελίχθηκε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του ΠΟΚ και ταυτόχρονα με την αλλαγή της χιλιετίας υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ΠΑΕ Καλαμάτα του Σταύρου Παπαδόπουλου.
Μάλιστα για την απόκτησή του δόθηκε τότε πραγματική μάχη, καθώς την ίδια περίοδο αντιπροσωπεία του Παναιτωλικού και ο προπονητής Πέτρος Μίχος βρέθηκαν στο σπίτι του προκειμένου να αποσπάσουν την υπογραφή του, αλλά τελικά ο ίδιος επέλεξε την Καλαμάτα.
«Τότε η κατάσταση ήταν τελείως διαφορετική, ο Παναιτωλικός δεν διέθετε ούτε τις εγκαταστάσεις που έχει σήμερα, ούτε βρισκόταν στις μεγάλες κατηγορίες. Αντίθετα, στην Καλαμάτα που βρισκόταν τότε στην Α’ Εθνική γινόταν καταπληκτική δουλειά με τις ακαδημίες και η φήμη της είχε αρχίσει να εξαπλώνεται πανελλαδικά. Προτίμησα, λοιπόν, να έρθω εδώ γιατί καταλάβαινα ότι μπορούσα να έχω πολύ καλύτερη εξέλιξη και ήταν το πιο κατάλληλο βήμα για μένα» θυμάται ο έμπειρος μέσος, όμως η εξελίξεις τα επόμενα χρόνια δεν ήταν αυτές που περίμενε: «Εχω ξαναπεί ότι τα παιδιά που ήμασταν μαζί τότε στον ΠΟΚ η αποχώρηση του κυρίου Παπαδόπουλου από την Καλαμάτα ήταν τεράστιο πλήγμα, κυρίως επειδή πίστευε και είχε επενδύσει πάνω μας το μέλλον της «Μαύρης Θύελλας». Θεωρώ ότι θα μπορούσαμε όλοι και μαζί και η ομάδα να έχουμε μία τελείως διαφορετική πορεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο».
Το καλοκαίρι του 2001 μαζί με την υπόλοιπη... πιτσιρικαρία του ΠΟΚ καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους το βάρος της ανασυγκρότησης της ασπρόμαυρης ομάδας που υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική και έχασε το 99% των παικτών της. «Πέσαμε κατευθείαν στα... βαθιά και αναγκαστικά έπρεπε να κολυμπήσουμε. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα γιατί είχαμε ταλέντο αλλά σχεδόν καθόλου εμπειρία, όμως η ομάδα κατάφερε να μείνει σχετικά άνετα στη Β’ Εθνική, έχοντας με μεγάλη διαφορά το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στην κατηγορία» λέει ο Νίκος Τριανταφυλλάκης που κερδίζει φανέλα βασικού αλλά την επόμενη σεζόν βρίσκεται ξαφνικά εκτός ενδεκάδας. Αιτία ήταν ένας όρος που υπήρχε στο συμβόλαιό του και ανέφερε ότι αν γινόταν επαγγελματίας πριν τα 18 του χρόνια, θα έπρεπε η διοίκηση της Καλαμάτας να πληρώσει 8 εκατομμύρια δραχμές στις ακαδημίες που αγωνιζόταν στο Αγρίνιο. «Ρώτησαν τον τότε προπονητή Βασίλη Αντωνιάδη γιατί δεν παίζω και μου είπε να ρωτήσω τον πρόεδρο. Ο Γρηγορόπουλος μου έδειξε κάποια εξώδικα που είχε στείλει η πρώην ομάδα μου, με τα οποία ζητούσε 8 εκατομμύρια και ξεκαθάρισε ότι δεν επρόκειτο να τα πληρώσει γιατί τη συμφωνία είχε κάνει η προηγούμενη διοίκηση. Επηρεάστηκα πολύ ψυχολογικά τότε και κάπου παραμέλησα ποδοσφαιρικά τον εαυτό μου. Αρχισα, μάλιστα, να σκέφτομαι μήπως ήταν καλύτερα να γυρίσω πίσω στο Αγρίνιο» υποστηρίζει και πράγματι στο τέλος εκείνης της χρονιάς γυρίζει στην πατρίδα του για να υπογράψει στον Παναιτωλικό, με τον οποίο κερδίζει την άνοδο από τη Δ’ στη Γ’ Εθνική.
Η άφιξη του Φώτη Κωστούλα φέρνει το κάτι νέο και ελπιδοφόρο στον Πανιτωλικό, όμως η συμβίωση με τον τότε προπονητή της ομάδας του Αγρινίου Στάθη Σταθόπουλο αποδεικνύεται αδύνατη και ακολουθούν η Θύελλα Πατρών, ο Ηρακλής Ψαχνών και ο Παναιγιάλειος, ομάδες που πρωταγωνίστησαν τα επόμενα χρόνια στη Γ’ Εθνική. Ολο αυτό το διάστημα ο 31χρονος μέσος σκέφτεται την επιστροφή στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, έχοντας γνωρίζει και τη σημερινή σύζυγό του από την Καλαμάτα. Το καλοκαίρι του 2008 θα συναντηθεί μάλιστα με τον τότε προπονητή της «Μαύρης Θύελλας» Στράτο Βουτσακέλη που ήθελε να τον αποκτήσει αλλά η μεταγραφή θα χαλάσει την τελευταία στιγμή.
Τελικά η ώρα της επιστροφής θα σημάνει το καλοκαίρι του 2011, όταν η ασπρόμαυρη ομάδα κερδίζει την άνοδο από τη Δ’ στη Γ’ Εθνική και επιστρέφει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Εκείνη τη σεζόν, μάλιστα, παρ’ ότι νεοφώτιστη λίγο έλειψε να παίξει στα πλέι οφ ανόδου, τα οποία έχασε για μόλις ένα βαθμό στο φινάλε. «Μας έλειπε πολύ το εύκολο γκολ εκείνη τη χρονιά και ειδικά στην έδρα μας είχαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα με όλους τους αντιπάλους που έπαιζαν πολύ κλειστά και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ανοίξουμε την άμυνά τους. Υπήρχε ενθουσιασμός, με την αλλαγή προπονητή και την έλευση του Γιώργου Μπένου τα πήγαμε καλύτερα αλλά έλειπε ο ποδοσφαιριστής που θα σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του στα δύσκολα. Υπήρξαν, βέβαια και παιχνίδια ειδικά προς το τέλος όπως αυτά με τον Αστέρα Μαγούλας και τον Πανηλειακό που η μπάλα δεν ήθελε να μπει με τίποτα μέσα» θυμάται ο Αγρινιώτης μέσος κι έτσι η «Μαύρη Θύελλα» αρκέστηκε σε μια καλή πορεία, που ήταν και ο βασικός της στόχος.
Την επόμενη σεζόν η άνοδος μοιάζει σίγουρη εξαιτίας της αναδιάρθρωσης και των σπουδαίων μεταγραφών (Καούνος, Πασάς) αλλά η πορεία της ασπρόμαυρης ομάδας εξελίσσεται εφιαλτικά και τερματίζει στην τελευταία θέση. «Πολύ περίεργη χρονιά που εξελίχθηκε με το χειρότερο τρόπο. Ενώ ξεκινήσαμε καλά χάσαμε στα χαρτιά το ματς με την Προοδευτική που είχαμε κερδίσει, ενώ η αλλαγή προπονητή δεν μας βοήθησε καθόλου, όπως και οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν το χειμώνα με μεταγραφή. Κάτι πήγαμε να κάνουμε όταν ανέλαβαν ο Κακαλέτρης με τον Σακελλαρόπουλο, όμως στο δεύτερο γύρο τίποτα δεν πήγαινε καλά και όσο αργούσε να έρθει η νίκη, τόσο τα πράγματα γίνονταν χειρότερα ψυχολογικά. Εγιναν πολλά λάθη από όλους εκείνη τη χρονιά» αναφέρει ο Νίκος Τριαταφυλλάκης που θεωρεί ότι πέρυσι η άνοδος χάθηκε σε δύο σημεία: «Το πρώτο ήταν το άσχημο ξεκίνημα που σίγουρα μας κλόνισε πολύ ψυχολογικά και το δεύτερο το άτυχο αποτέλεσμα στο καθοριστικό ντέρμπι με την Ερμιονίδα. Αν είχαμε καταφέρει να πάρουμε αυτό το παιχνίδι, τότε θα είχαμε εμείς τον πρώτο λόγο».
Ο ίδιος έχασε το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς εξαιτίας ενός μυϊκού τραυματισμού σε δικέφαλο και προσαγωγούς, ο οποίος δεν του επέτρεπε να κάνει προπόνηση για τέσσερις μήνες και μάλιστα αναγκάστηκε να κάνει αποθεραπεία ακόμα και εκτός Μεσσηνίας.
Η ποδοσφαιρική χρονιά που ξεκινά θα τον βρει στον Πάμισο, παρ’ ότι αρχικά φαινόταν ότι θα έμενε στην Καλαμάτα για έναν ακόμα χρόνο: «Συναντήθηκα με τον κύριο Ράλλη στις αρχές του καλοκαιριού και με διαβεβαίωσε ότι θα μείνω, αλλά μετά την αλλαγή προπονητή με ενημέρωσε πως ο κύριος Κουρμπανάς ήταν αντίθετος με την παραμονή μου. Ηθελα να μείνω αλλά έχω μάθει στην καριέρα μου να φεύγω από μία ομάδα όταν δεν υπάρχει χώρος για μένα. Η πρόταση από τον Πάμισο ήρθε σχεδόν αμέσως και από φέτος γυρίζω σελίδα στην καριέρα μου πηγαίνοντας σε μία ομάδα που θέλει όχι μόνο να κερδίσει τα πάντα σε τοπικό επίπεδο, αλλά να πάρει και την άνοδο στα μπαράζ που θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό ο φετινός στόχος είναι ταυτόχρονα με την πορεία μας στο Τοπικό Μεσσηνίας, να προετοιμαστούμε και για τη δύσκολη διαδικασία που θα μας περιμένει του χρόνου το καλοκαίρι».
Ο Νίκος Τριανταφυλλάκης τοποθετεί το προσεχές μέλλον του στη Μεσσηνία, ειδικά τώρα που είναι και ευτυχής μπαμπάς μετά τη γέννηση των δίδυμων παιδιών του (γιος και κόρη) πριν από εννέα μήνες, που ήρθαν να συμπληρώσουν την οικογενειακή του ευτυχία. «Μετά από τόσα χρόνια στην Καλαμάτα έχω συνηθίσει εδώ, μου αρέσει πάρα πολύ και δεν σκέφτομαι να φύγω» εξηγεί, ταυτόχρονα όμως προεξοφλεί πως όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο θα φύγει οριστικά απ’ το χώρο, παραμένοντας ένας απλός φίλαθλος: «Από το ποδόσφαιρο δυστυχώς έχω πάρει μεγαλύτερες απογοητεύσεις από χαρές και πλέον δεν με συγκινεί το ίδιο, όπως τα πρώτα χρόνια. Η συμπεριφορά ορισμένων παραγόντων ήταν η κυριότερη αιτία. Μετά από τόσα χρόνια έχουν δει πάρα πολλά τα μάτια μου και τα περισσότερα δεν μου άρεσαν. Δεν κατηγορώ κανέναν, για ότι κατέφεραν αλλά και δεν μπόρεσα να πετύχω υπεύθυνος είμαι μόνο εγώ».
Μέσα από την κουβέντα μας, ο έμπειρος μέσος αποχαιρετά τη «Μαύρη Θύελλα» και ταυτόχρονα στέλνει στον κόσμο το μήνυμα να συνεχίσει να τη στηρίζει: «Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να ανέβει εκεί που θέλει να τη βλέπει ο κόσμος της Καλαμάτας, αλλά δυστυχώς θα πρέπει να μπουν στη θέση τους κάποια πράγματα που πιστεύω ότι της λείπουν σήμερα, με κυριότερο το γηπεδικό. Οταν ήρθα εδώ πριν από 15 χρόνια η ομάδα διέθετε εννέα γήπεδα, μαζί μ’ αυτό που είχε ο κύριος Παπαδόπουλος στη βίλα του και σήμερα δεν έχει ούτε μισό. Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα χιλιόμετρα έκανα τα τελευταία τρία χρόνια σε όλη τη Μεσσηνία προκειμένου να μπορέσουμε να κάνουμε προπόνηση. Υπήρχαν, μάλιστα, μέρες που κάποιοι συμπαίκτες μου δεν είχαν χρήματα για να ακολουθήσουν στον Αρη, ή στο Διαβολίτσι, ή στα Αρφαρά και έκαναν μόνοι τους προπόνηση σε όποιο γήπεδο της Καλαμάτας ήταν διαθέσιμο. Με τέτοιες συνθήκες θα είναι πολύ δύσκολο για τη «Μαύρη Θύελλα» να βρει το δρόμο της. Μπορεί να καταφέρει να ανέβει στη Β’ Εθνική αλλά η πορεία της θα είναι πυροτέχνημα αν δεν υπάρχουν ορισμένες πολύ βασικές προϋποθέσεις.
Για τον κόσμο εύχομαι να συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα και ειδικά τους ποδοσφαιριστές γιατί είναι και αυτοί που πραγματικά ματώνουν μέσα στο γήπεδο».