Οι δύο ομάδες είχαν αναμετρηθεί το 1972 στη Νέα Φιλαδέλφεια σε ένα αλησμόνητο ματς, καθώς σημειώθηκε ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων για αγώνες Β’ εθνικής κατηγορίας (40.000 θεατές) εντός γηπέδου και πάνω από 20.000 έξω από αυτό, με την Καλαμάτα να παίρνει εκείνη χρονιά την άνοδο στην Α’ εθνική κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Φέτος λοιπόν συμπληρώνονται 50 χρόνια από εκείνο το παιχνίδι και από την ομάδα της Καλαμάτας οι άνθρωποι, που συμμετείχαν την περίοδο του 1972 και λείπουν σήμερα, είναι οι παρακάτω: Λυκούργος Γαϊτανάρος (πρόεδρος), Χρήστος Παπαδημητρίου (αντιπρόεδρος), Τέλης Γραμματίκας, Ανδρέας Μπουζέας Ηλίας Δικαλιώτης, Ανδρέας Θωμόπουλος Νικόλαος Αντωνόπουλος, οι ποδοσφαιριστές Ηλίας Λαγογιάννης Νικόλαος Παναγόπουλος (Μπαντούνας), Τάκης Παντελόπουλος και ο προπονητής Μίλαν Ζέκοβιτς. Να σημειωθεί ότι πριν την έναρξη του φιλικού θα γίνει τρισάγιο στη μνήμη παραγόντων, προπονητών, ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων της περιόδου εκείνης. Ο Ικαρος θα έρθει σήμερα στην Καλαμάτα με πολυπληθή αποστολή. Μεταξύ άλλων την αποστολή απαρτίζουν οι κάτωθι Γιώργος Ουσταμπασίδης, Νίκος Ρούσσος, Μανώλης Ανθρωπέλος, Θανάσης Αλβέρτος, Νίκος Χαραλαμπίδης, Παναγιώτης Γιακουμής, Γιάννης Γούνης, Κωνσταντίνος Ελευθεριάδης, Χρήστος Δημητσάνος, Γιάννης Παπαδάκης, Γιώργος Σταυρόπουλος, Γιάννης Ζιγγιρίδης, Αλέκος Βέρρος, Δημήτρης Μαχάς.
Επιστολή Ουσταμπασίδη
Ο Γιώργος Ουσταμπασίδης, αρχηγός τότε του Γ.Σ. Ικάρου και σήμερα πρόεδρος των Βετεράνων ποδοσφαιριστών Ν. Ιωνίας, με επιστολή του σημειώνει πόσο άλλαξε το ποδόσφαιρο από εκείνη την εποχή. Αναλυτικά αναφέρει: “Πέρασαν ήδη 50 χρόνια από εκείνο το ανεπανάληπτο παιχνίδι στη Νέα Φιλαδέλφεια και θα ήθελα να θυμίσω στο αναγνωστικό – φίλαθλο - κοινό της έγκριτης εφημερίδας σας, ότι πριν 50 χρόνια υπήρξαν δύο ομάδες – Καλαμάτα, Γ.Σ. Ικαρος – που την περίοδο 1971-72 κονταροχτυπήθηκαν για μία θέση στην Α’ Εθνική. Το ποδόσφαιρο τότε ήταν ημιεπαγγελματικό – με συναίσθημα – όχι σαν το σημερινό επαγγελματικό κατ’ όνομα, που όμως στην πραγματικότητα είναι ποδόσφαιρο που ωφελούνται μόνο οι ποδοσφαιριστές – όχι όλοι – και οι μεγαλοπαράγοντες, αφήνοντας στο έλεος των χουλιγκάνων τους αγνούς φιλάθλους. Αυτό το ποδόσφαιρο είναι μονότονο τις περισσότερες φορές, άχρωμο, κουραστικό και γενικά αναξιόπιστο. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς λόγους για να αποδείξω την αναξιοπιστία του. Θα αρκεστώ σε λίγες διαπιστώσεις που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Πάνω απ’ όλους ο χρηματοδότης (φυσικά αυτό δεν είναι πάντα κακό, αρκεί αυτός να θέλει να προσφέρει χωρίς ίδιον όφελος) δηλαδή η αρχή του ενός σε αντίθεση με την συλλογικότητα που υπήρχε στον καιρό μας. Δυστυχώς, τη νοοτροπία της αρχής του ενός ακολουθούν και πολλά ερασιτεχνικά σωματεία, αντιγράφοντας τα επαγγελματικά. Ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Ανθελληνισμός των περισσότερων ομάδων. Οι ξένοι ποδοσφαιριστές, πάνε κι’ έρχονται σε ένα ξέφραγο αμπέλι. Παίρνουν τις θέσεις των Ελλήνων χωρίς να είναι καλύτεροι απ’ αυτούς. Ετσι αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η βία στα γήπεδα καλά κρατεί, απομακρύνοντας τους πραγματικούς φιλάθλους. Αυτό το ποδόσφαιρο υπηρετούν οι μεγάλες ομάδες της χώρας μας. Φυσικά και υπήρχαν στην εποχή μας φασαρίες, αλλά σε πολύ μικρή διάσταση. Πολλές φορές οι ίδιοι οι φίλαθλοι της εξέδρας επέβαλαν την τάξη σε τυχόν έκτροπα. Σήμερα δυστυχώς κινδυνεύεις εάν πας στο γήπεδο. Αγαπητοί φίλοι της Καλαμάτας και φέτος κατεβαίνουμε να παίξουμε (ύστερα από απουσία δύο ετών λόγω κορονοϊου) το παιχνίδι – θεσμό – για να ξαναθυμηθούμε την περίοδο 1971-72, να βροντοφωνάξουμε ότι το ποδόσφαιρο ενώνει, το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, είναι αγάπη. Δυστυχώς με τη συμπλήρωση 50 χρόνων κάποιοι από εκείνους τους πρωταγωνιστές μας άφησαν χρόνους. Από μεν την Καλαμάτα θα μας λείπουν: ο αγαπητός και ακούραστος πρόεδρος Λυκούργος Γαϊτανάρος, οι παράγοντες Παπαδημητρίου, Γραμματίκας, Μπουζέας, Δικαλιώτης, Θωμόπουλος, Αντωνόπουλος, ο προπονητής της Μαύρης Θύελλας Μίλαν Ζέκοβιτς, οι ποδοσφαιριστές Παντελόπουλος, Παναγόπουλος και Λαγογιάννης. Από τον ίκαρο δεν θα είναι μαζί μας ο πρόεδρος Ιωάννης Κυλίκογλου, ο προπονητής Νεοτάκης Λουκανίδης (πληρέστερος Ελληνας ποδοσφαιριστής), οι ποδοσφαιριστές αδελφοί Κούκα, Σταμάτης Λίναρης, Στέλιος Παναγιωτίδης, Γιώργος Καραβέλης, Δημήτριος Αργυρόπουλος και Κώστας Μαρκόπουλος. Ολοι αυτοί ζουν μέσα στις καρδιές μας, διότι η μνήμη τους είναι άσβηστη”.
