Στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρίσκεται αυτές τις μέρες η “Μαύρη Θύελλα” με την πρόωρη απομάκρυνση του Σάκη Τσιώλη και την επιστροφή του Νίκου Αναστόπουλου στην τεχνική ηγεσία. Και στο διαδίκτυο υπάρχει πρωτοφανής κατακλυσμός από σχόλια φίλων της ομάδας. Η συντριπτική πλειοψηφία εκφράζει την δυσαρέσκεια της για την απομάκρυνση του Τσιώλη ενώ μια μικρή μερίδα δηλώνει υπέρ της αλλαγής που έγινε.
Το πρόβλημα είναι ότι οι αντιπαραθέσεις σε αρκετές περιπτώσεις είναι πολύ έντονες, με επικίνδυνες εκφράσεις, εκτός ορίων…
Αυτός ο διαδικτυακός “πόλεμος” είναι και η αφορμή για το σημερινό κείμενο προκειμένου να υπενθυμίσουμε την αυτονόητη πραγματικότητα, με την ελπίδα να ηρεμήσουν τα πνεύματα:
Η διοίκηση της Καλαμάτας με τον Γιώργο Πρασσά πρόεδρο λοιπόν είναι πετυχημένη. Διατηρεί την ομάδα σε υψηλό επίπεδο, πολύ υψηλότερο από τα προηγούμενα “πέτρινα” χρόνια. Κανείς δεν ονειρεύεται επιστροφή στο παρελθόν και όλοι περιμένουν ακόμη καλύτερες μέρες μαζί της. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα γίνεται κριτική. Ολοι και όλα κρίνονται. Και, κυρίως, κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει από τον άλλον το δικαίωμα της άποψης. Το κλείνουμε εδώ με την ελπίδα ότι αυτοί που πρέπει θα συνετιστούν και συνεχίζουμε με τον σχολιασμό της επικαιρότητας και την... κριτική που λέγαμε...
Οσο λοιπόν και να προσπαθεί ο κ. Ράλλης και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας να μας πείσουν ότι δεν είναι παράξενο να προσλαμβάνεις με πλάνο τριετίας ένα καταξιωμένο προπονητή και να τον απομακρύνεις πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, τι να κάνουμε, είναι παράξενο! Χωρίς μάλιστα να δοθεί και κάποια εξήγηση.
Οπως είναι παράξενο ή έστω ασυνήθιστο να επαναφέρεις ένα τεχνικό που πέρυσι αποχώρησε εν μέσω πρωταθλήματος και ενώ η ομάδα είχε ακόμη ελπίδες για τον τίτλο. Χωρίς επίσης να δοθεί κάποια εξήγηση για το τι συνέβη.

Εκεί άλλωστε εστιάζονται οι ενστάσεις το κόσμου όσον αφορά τον Αναστόπουλο και όχι στην προπονητική του αξία. Αλλωστε το προηγούμενο πέρασμα του στην ομάδα ήταν πετυχημένο (μέχρι την ξαφνική αποχώρηση) και υπάρχουν όλες οι προοπτικές να στεφθεί με επιτυχία και η νέα παρουσία του στην Μεσσηνιακή ομάδα.
Ο χειρισμός που έγινε στο θέμα του προπονητή λοιπόν είναι λογικό να δημιουργεί πεδίο για κριτική όσον αφορά το σχεδιασμό που γίνεται στην ομάδα. Από την άλλη πλευρά βέβαια ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι η “Μαύρη Θύελλα” έχει δημιουργήσει ένα πολύ ισχυρό (στα χαρτιά τουλάχιστον) ρόστερ και παρότι ο νέος τεχνικός θα έχει περιορισμένο χρόνο, η Καλαμάτα θα μπει στην Super League 2 με στόχο να αρπάξει μια μεγάλη ευκαιρία που της δίνεται. Καθώς φέτος, αφενός ο πρωταθλητής του ομίλου ανεβαίνει απευθείας στην Super League 1 και αφετέρου δεν φαίνεται (μέχρι τώρα τουλάχιστον) να υπάρχει κάποιος πολύ ισχυρός αντίπαλος (όπως πέρυσι ο Λεβαδειακός). Υπάρχουν καλές ομάδες (Καλλιθέα, Απόλλωνας, Κηφισιά, Αιγάλεω και Παναχαϊκή την οποία από… ένστικτο υπολογίζω περισσότερο), όχι όμως η ομάδα φόβητρο (σε αγωνιστικό και… παρασκηνιακό επίπεδο).
ΥΓ1. Το ζητούμενο για την Καλαμάτα τώρα δεν είναι να γίνουν και άλλες αλλαγές για να ενισχυθεί, αλλά να μπορέσει να μείνει όπως είναι σήμερα. Σε όλα τα επίπεδα εννοώ.
ΥΓ2. Είτε ξεκινούσε με τον Τσιώλη, είτε τώρα που θα ξεκινήσει με τον Αναστόπουλο, η Καλαμάτα θα βρεθεί στην αφετηρία – με βάση το ρόστερ της και τους αντιπάλους της – ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για την πρώτη θέση του ομίλου.
ΥΓ3. Η δήλωση του κ. Βεργή ότι “λυπήθηκα που έφυγε ο κ. Τσιώλης” δείχνει ότι πράγματι υπήρξε διχογνωμία για αυτό που έγινε.
ΥΓ4. “Αν δεν είχε γίνει το λάθος με τα δελτία πέρυσι με τον Λεβαδειακό πιστεύω θα ήμασταν πρώτοι” δήλωσε ο Αναστόπουλος. Και μας θύμισε ένα καθοριστικό λάθος για το οποίο ποτέ δεν αποδόθηκαν ευθύνες.
ΥΓ5. Και ένα κουίζ για πολύ... μυημένους: Ποιος είναι τελικά το (πραγματικό) θύμα της υπόθεσης;