Οταν πρωτοπήγε εκεί ήταν μόλις 10 ετών! Τρία χρόνια αργότερα ο Σταύρος Παπαδόπουλος δημιουργεί τον ΠΟΚ, που απορροφά τα κορυφαία ταλέντα του νομού και επιλέγεται ως ο τελευταίος ηλικιακά.
Μεγαλώνοντας δίπλα στη «Μαύρη Θύελλα» που μεσουρανούσε τη δεκαετία του ’90 με πέντε παρουσίες σε έξι χρόνια στην Α’ Εθνική, όπως είναι φυσικό αντιμετώπιζε με... δέος τους τότε πρωτοκλασάτους επαγγελματίες της ΠΑΕ Καλαμάτα, έχοντας μόνιμη θέση λίγο πιο πίσω από τη γραμμή σαν ball boy. Μάλιστα το ίδιο διάστημα έγινε διεθνής με τις Εθνικές Παίδων και Νέων και αναδείχθηκε Βαλκανιονίκης.
«Είναι λογικό να υποστηρίζω την Καλαμάτα, εκεί μεγάλωσα, εκεί έμαθα τα πάντα. Πήγαινα στα ball boys από πολύ μικρός και είχα πρότυπα παίκτες εκείνης της σπουδαίας ομάδας. Μάλιστα είχα την τιμή να κάνω και προπονήσεις μαζί με τον Παναγιώτη Μπαχράμη» θυμάται ο 30χρονος επιθετικός που θεωρεί αδικαιολόγητη την... καθίζηση στις μικρές κατηγορίες τα τελευταία χρόνια: «Με στενοχωρεί πολύ που σήμερα έχει καταντήσει σε τέτοια κατάσταση γιατί στο δικό μου μυαλό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εχει και τη φανέλα και τον κόσμο και την ιστορία για να παίζει πιο ψηλά αλλά λείπει ένα ισχυρός παράγοντας σαν τον Παπαδόπουλο και άνθρωποι που θα τη σεβαστούν και θα δουλέψουν γι’ αυτήν, όχι για άλλους ή για τον εαυτό τους»!
Το 2002 ο τότε πρόεδρος Γιώργος Γρηγορόπουλος θα πληρώσει 80.000 ευρώ στην ΑΕΚ για τον Τριχιά αλλά ο Βολιώτης επιθετικός θα τραυματιστεί σοβαρά και η Καλαμάτα θα μείνει μοναδικό καθαρόαιμο επιθετικό το Χρήστο Καλαντζή, που ήταν τότε 21! Ετσι, ο Ηλίας Τζεμόπουλος θα υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και στο ντεμπούτο του στην αρχική ενδεκάδα θα πετύχει το γκολ της ισοφάρισης κόντρα στον Ατρόμητο στο Περιστέρι! Παίζοντας επιθετικό δίδυμο μαζί με τον Καλαντζή θα φτιάξουν αρκετές ακόμα φάσεις αλλά το 1-1 θα μείνει ως το τέλος, με τον ίδιο να κλέβει την παράσταση!
Στο τέλος της σεζόν, όμως και πριν ακόμα κλείσει τα 18 του, θα αναγκαστεί να φύγει εκτός Μεσσηνίας, δίνοντας προτεραιότητα στις σπουδές του (ΤΕΦΑΑ Αθηνών) που ασφαλώς είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα για το μέλλον του. «Σήμερα θα πω ότι το έχω μετανιώσει. Ισως και να πήρα λάθος απόφαση, όμως οι συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες εκείνη την εποχή, γι’ αυτό και τα περισσότερα παιδιά ήθελαν να φύγουν» λέει ο Ηλίας Τζεμόπουλος που επειδή έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα υπέγραψε στον Ατρόμητο: «Είχα 5 χρόνια συμβόλαιο με την Καλαμάτα αλλά αναγκάστηκα να τα λύσω και όταν έψαξα για ομάδα στην Αθήνα ο Ατρόμητος ήταν ο πρώτος που ήρθε επειδή είχα παίξει καλά στο Περιστέρι». Εκεί έμεινε μόλις ένα χρόνο, καθώς η αλλαγή της διοίκησης και η μεταφορά (ουσιαστικά) της Χαλκηδόνας άνοιξε την πόρτα της εξόδου σε όλους τους παίκτες που προϋπήρχαν στον Ατρόμητο.
Επιστρέφει, τελικά, στην Καλαμάτα για να παίξει στο Μεσσηνιακό που πλέον λειτουργούσε πολύ πιο επαγγελματικά με χρηματοδότη τον Παπαδόπουλο και μένει εκεί 4 χρόνια, μετέχοντας δυναμικά στην αναρρίχηση των «πράσινων» μέχρι τη Β’ Εθνική. «Κακά τα ψέματα, στο Μεσσηνιακό οι περισσότεροι πήγαμε λόγω Παπαδόπουλου. Είδαμε ότι υπήρχε εξαιρετική οργάνωση και διάθεση για μία νέα αρχή. Ημασταν πολλά ντόπια παιδιά και κάναμε καλή παρέα. Ολοι μέσα μας θα θέλαμε με ένα μαγικό τρόπο ξαφνικά να άλλαζε το χρώμα της φανέλας και το σήμα και τα υπόλοιπα να μένανε ίδια. Αλλά ήταν αδύνατο!» τονίζει και θυμάται πόσο δύσκολα ήταν για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του τα δύο παιχνίδια με τη «Μαύρη Θύελλα» στη Β’ Εθνική: «Σαν επαγγελματίες κοιτούσαμε το καλύτερο για την ομάδα μας αλλά ψυχολογικά η δοκιμασία ήταν πολύ δύσκολη. Ζηλεύαμε που όλος ο κόσμος υποστήριζε την Καλαμάτα. Μεταξύ των παικτών, πάντως, όλα ήταν πολύ ήρεμα. Μόνο οι βαθμοί μας χώριζαν και τίποτα περισσότερο. Ούτε και μεταξύ των δύο ομάδων υπήρχε κόντρα. Απλά σε ορισμένους δεν άρεσε που ο Μεσσηνιακός είχε φτάσει, τότε, στο ίδιο επίπεδο με την Καλαμάτα».
Εκείνη τη σεζόν ο Ηλίας Τζεμόπουλος θα δώσει δύο φορές το... φιλί της ζωής στο Μ.Γ.Σ. σκοράροντας καθοριστικά γκολ στην εκτός έδρας νίκη επί του Πανσερραϊκού και στο εξίσου κρίσιμο 3-1 επί της Προοδευτικής, όμως στο φινάλε της σεζόν η σούμα θα βγει μείον και οι «πράσινοι» θα υποβιβαστούν ξανά στην τρίτη κατηγορία: «Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ανήκει στον Αμορίν. Αν είχε φύγει νωρίτερα μπορεί και να προλαβαίναμε να σωθούμε. Με το που ανέλαβε ο Τσάκωνας, που για μένα είναι ένας πραγματικός κύριος, μεταμορφωθήκαμε αλλά δυστυχώς ήταν αργά».
Επόμενος και σίγουρα πιο σύντομος σταθμός στην καριέρα του ήταν ο Πάμισος, από τον οποίο έχει τις χειρότερες εντυπώσεις: «Λυπάμαι που το λέω αλλά στον Πάμισο σιχάθηκα το ποδόσφαιρο. Επεσα σε απατεώνες όπως ο Φιλιππάκος και ουσιαστικά εκεί έκοψα την μπάλα. Αντεξα μόλις 3 μήνες και αποφάσισα να πάω φαντάρος και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου».
Ο Ηλίας Τζεμόπουλος συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά στην Αθήνα. Για μία τετρεατία ήταν στη Θύελλα Αγίου Δημητρίου και φέτος αγωνίζεται στη Λαύρα Αργυρούπολης, αλλά εκείνο που τον ενδιαφέρει πλέον περισσότερο είναι η προπονητική. Είναι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ και κάτοχος διπλώματος UEFA B’, ενώ δουλεύει με μικρούς παίκτες των ακαδημιών εδώ και τέσσερα χρόνια: «Σίγουρα με ενδιαφέρει η προπονητική και για την ώρα ασχολούμαι με κάτι που με γεμίζει. Οι μικροί θέλουν υπομονή μέχρι να τους περάσεις κάποιες αρχές. Απαιτούνται, παράλληλα, υπευθυνότητα και σωστές γνώσεις. Η παιδική ηλικία είναι ένα πολύ σημαντικό στάδιο για κάθε άνθρωπο, καθώς μπαίνουν οι βάσεις ακόμα και για το χαρακτήρα του».
Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μαζί του ο Ηλίας Τζεμόπουλος μας εκμυστηρεύτηκε και το μεγάλο του όνειρο για το μέλλον: «Εννοείται πως θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να βρεθώ στον πάγκο της Καλαμάτας σαν προπονητής...».