Ας δούμε συνοπτικά τι έκανε φέτος η Μεσσηνιακή ομάδα.
Αγωνιστικά, δεν κατάφερε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά να πετύχει το στόχο της ανόδου στην Β' εθνική. Μάλιστα η κατάρρευση του β' γύρου πλήγωσε και άλλο το ήδη πληγωμένο γόητρο της. Ο σχεδιασμός εξ αρχής δεν ήταν καλός και στα δύσκολα δεν πάρθηκαν σωστές αποφάσεις.
Το γηπεδικό δεν λύθηκε ούτε φέτος. Η ομάδα έτρεχε από εδώ και από εκεί για προπονήσεις αφού δεν προχώρησε το προπονητήριο στην Αγία Τριάδα και το μόνο θετικό ήταν ότι τουλάχιστον βρήκε ένα χώρο για να στεγάσει τα γραφεία της στο Δημοτικό Στάδιο.
Διοικητικά, η διοίκηση του Ράλλη κατάφερε να…φθαρεί και άλλο στα μάτια του κόσμου, χωρίς αποτέλεσμα.
Οικονομικά, υπάρχει ακόμη το χρέος. Ρυθμισμένο μεν, χρέος δε.
Από πλευράς υποδομών, έγιναν κάποια βήματα μπροστά με την ομάδα να συμμετέχει στα περισσότερα πρωταθλήματα υποδομών της ΕΠΣΜ.
Τα 4-5 νεαρά Καλαματιανά παιδιά της ανδρικής ομάδας δεν ήταν στις βασικές επιλογές και πήραν χρόνο συμμετοχής μόνο στο φινάλε του πρωταθλήματος.
Στα θετικά η προσπάθεια προβολής της ομάδας με το περίπτερο στην παραλία και την κινητή μπουτίκ που έδωσε την δυνατότητα στον κόσμο μετά από χρόνια να προμηθευτεί ήδη της "Μαύρης Θύελλας". Η πορεία της ομάδες δεν βοήθησε ώστε να πάρει ακόμη καλύτερα αυτή η προσπάθεια.
ΥΓ. Αύριο θα δούμε ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα.