Η διάθεση και το πάθος είναι τα πρώτα θετικά στοιχεία που κρατάμε καθώς δεν αμφισβητεί κανείς ότι όλοι έδωσαν ότι είχαν. Ξεχώρισε ο Τορεζάνι που ανέβηκε πολύ μετά το γκολ που πέτυχε και ήταν ο μόνος παίκτης που κέρδιζε όλες τις προσωπικές μονομαχίες με τους αμυντικούς της Δόξας. Ο Κερμενίδης ήταν με διαφορά ο κορυφαίος παίκτης στα φιλικά όμως στην πρεμιέρα δεν του βγήκε πολύ το παιχνίδι. Δεν υστέρησε, όμως τους έλειψαν οι σωστές επιλογές κυρίως στις περιπτώσεις που του δόθηκε η ευκαιρία για μια καλή τελική πάσα. Κάτι που είχαμε δει να πράττει με επιτυχία στα φιλικά ματς. 

Ο Αθανασόπουλος δεν τροφοδοτήθηκε πολύ όμως ήταν μαχητικός και προβλημάτισε την αντίπαλη άμυνα με αποτέλεσμα να συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων. Η μεσαία γραμμή ήταν αυτή που υστέρησε, ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι, ενώ και οι ακραίοι μπακ βοήθησαν μόνο ανασταλτικά, όμως αυτός ήταν ο ρόλος τους, βάση του πλάνου του Κλάδη. 
Ο Ιλιεφ δείχνει βαρύς και έχασε κάποιες φάσεις, ωστόσο είχε και 2-3 καθοριστικές επεμβάσεις σε δύσκολες στιγμές.  Ο Θωμάς φάνηκε σταθερός στα γκολπόστ και ήταν παρών όταν χρειάστηκε, έχοντας βέβαια δύο φορές και την βοήθεια των… δοκαριών. 
Γενικά η ομάδα έδειξε αδυναμία στο να κυκλοφορήσει την μπάλα και να βγει οργανωμένα στην επίθεση και δεν είχε το καθαρό μυαλό να τελειώσει σωστά τις φάσεις που έβγαζε όταν έβρισκε πολύ χώρο. Η επιθετική τετράδα των Κερμενίδη, Τορεζάνι, Κωνσταντινίδη και Αθανασόπουλου έχει πάντως ποιότητα την οποία περιμένουμε να εκμεταλλευτεί ακόμη καλύτερα στο μέλλον. 

Με 14 παίκτες κατέβηκε
ο Ηρακλής Ψαχνών

Ο επόμενος αντίπαλος της Καλαμάτας, ο Ηρακλής Ψαχνών, κινδύνευσε να μην συμμετάσχει καν στο πρωτάθλημα και έφτιαξε ομάδα την τελευταία στιγμή. Στην πρεμιέρα κατέβηκε στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Παναρκαδικό με μόλις 14 παίκτες στην αποστολή. Πάλεψε στο πρώτο ημίχρονο, όμως οι Αρκάδες πέτυχαν τρία γκολ μέσα σε 10 λεπτά στο ξεκίνημα της επανάληψης και κέρδισαν 3-0.