“Στους πανέλληνες!”, που έλεγε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος, τότε που έκραζε το “κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων”!

Τι έκανε λοιπόν Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ κι έβγαλε πάλι τον κόσμο στους δρόμους, από Ομόνοια και Σύνταγμα, μέχρι Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Κέρκυρα, Μυτιλήνη και ΠΑΝΤΟΥ;

Αντέδρασε όπως συνηθίζει όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο, όταν κινδυνεύει να χαθεί στα έγκατα της γης: έβγαλε τρομερό πάθος και πείσμα, ένα αδιανόητο αίσθημα αυτοσυντήρησης, “απ' τα κόκαλα βγαλμένη” για να καταφέρει να επιβιώσει!

Αλλά για σιγά. Αυτή τη φορά ξεπέρασε ΚΑΘΕ προσδοκία. Γιατί δεν πήγε να κλέψει ένα παιχνίδι, να ταμπουρωθεί και να το κλέψει, αλλά το ΚΕΡΔΙΣΕ με εξαιρετικό ποδόσφαιρο, με τη μπάλα κάτω, συγκεντρωμένη στο στόχο ακόμα κι όταν ισοφαρίστηκε και όλα φαίνονταν χαμένα!

Τρία δοκάρια, φάσεις, σουτ, ευκαιρίες, οργανωμένες επιθέσεις, είναι πράγματα πρωτόγνωρα, σχεδόν ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ!

Τόσο αδιανόητα, ώστε ο Γκάρι Λίνεκερ, που στο πρώτο γκολ έγραψε στο tweeter “ω, μα το Δία η Ελλάδα σκόραρε!”, ο Λίνεκερ λοιπόν αναγκάστηκε να δαγκώσει τα νύχια του!

Τόσο αδιανόητα, ώστε οι παγκόσμιοι Ντιντιέ Ντρογκμπά και Γιάγια Τουρέ αναρωτήθηκαν αν είχε γίνει σωστό σκάουτινγκ σ' αυτή την ομάδα, την Ελλάδα, “που δεν ήταν τελικά όπως μας την έλεγαν αλλά πολύ-πολύ καλύτερη!”

Όχι ότι νιώθω δικαιωμένος, αφού άλλοι ανακάλυψαν την Αμερική! Αλλά πάντα επέμενα -και το είπα και μετά το πρώτο παιχνίδι με την Κολομβία- ότι αν δεν γυαλίζει το μάτι κι αν δεν παίζεις με το μαχαίρι στα δόντια, δεν πας πουθενά!

Ε, με μάτι... γυρισμένο κι ένα κρητικό μαχαίρι στο στόμα και στα δύο παιχνίδια που ακολούθησαν με Ιαπωνία και Κολομβία, η Ελλάδα είναι στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου!

Κι όλα αυτά τη στιγμή που υπερδυνάμεις όπως η (εν ενεργεία) παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία, η Αγγλία, η Ιταλία, αλλά κι άλλες σημαντικές όπως η Κροατία, η Πορτογαλία του Κριστιάνο, η Βοσνία, ετοίμασαν ήδη βαλίτσες επιστροφής!

Αυτό λοιπόν είναι ένα ΘΑΥΜΑ, στην καλύτερη εμφάνιση της Ελλάδας στα τρία παγκόσμια κύπελλα (Αμερική 1994, Νότια Αφρική 2010, Βραζιλία 2014) στα οποία έχει πάρει μέρος.

Η μακράν καλύτερη δηλαδή, με δημιουργικό παιχνίδι και εξαιρετική εικόνα στον αγωνιστικό χώρο.

Ποιος θυμάται άραγε παιχνίδι ΔΙΧΩΣ υστερήσαντα; Ούτε μισό! Με αντιξοότητες ε; Έξω Κονέ και Καρνέζης με τραυματισμούς, με ισοφάριση-μαχαιριά κόντρα στη ροή του αγώνα και σε πολύ κρίσιμο σημείο, με αφλογιστία δύο αγώνων.

Εκεί μίλησε η ψυχή, όταν ο ουρανός ετοιμαζόταν να τους πέσει στο κεφάλι!

Και πέρασε στην επόμενη φάση με Γλύκο και Σάμαρη και Χριστοδουλόπουλο, κάτι που αν έλεγες νωρίτερα θα σε έπαιρναν οι μεν πιο τρελοί με τις πέτρες, οι δε πιο ήπιοι με... μπουγάτσες με κρέμα, τυρί, σπανάκι και κιμά!

Όλοι έβγαλαν τρομερή ψυχή, από τον γερόλυκο (κι απίστευτο) Γιώργο Καραγκούνη μέχρι όλους τους υπόλοιπους.

Aλλά, με βάση την τελευταία εικόνα, ο άνθρωπος της βραδιάς ήταν ο Γιώργος Σαμαράς.

Ξέρετε πόσο ζυγίζει η μπάλα εκείνη τη στιγμή, στο 92; Κάπου δύο τόνους, όσο και η ηρωίνη που έπιασαν οι αστυνομικοί!

Όλοι μα όλοι είχαν διακόσιους σφυγμούς, παίχτες, προπονητές, φίλαθλοι στους καναπέδες. Ο Σαμαράς όμως είχε... υπόταση, με μια ψυχραιμία που διέλυε τον ψυχισμό των... ψυχίατρων!

Μια τεράστια πρόκριση, ΙΣΤΟΡΙΚΗ, κρινόταν σε ένα σουτ! Κι απέναντί του ο Ιβοριανός τερματοφύλακας, ο Μπουμπάκαρ Μπάρι (της Λόκερεν) να κάνει καραγκιοζιλίκια χειρότερα κι από του... Γκρόμπελαρ!

Να βγάζει τη γλώσσα, να χτυπάει τη φανέλα, να δείχνει την καρδιά του, τέτοιες αστειότητες!

Ο Ολύμπιος Σαμαράς τον έστειλε να τρώει το χορτάρι και να κλαίει μαζί με τους υπόλοιπους!

Έτσι γράφτηκε η ιστορία, σε μια από τις μεγαλύτερες νύχτες του ελληνικού αθλητισμού!

Και τώρα μπροστά μας η Κόστα Ρίκα, πρώτη στον τέταρτο όμιλο, εκεί που έμεινε δεύτερη η Ουρουγουάη κι έφυγαν σαν δαρμένα σκυλιά Ιταλία και Αγγλία, τα δυο μεγάλα φαβορί για την πρόκριση!

Καλή ομάδα, ΟΧΙ ΜΕΓΑΘΗΡΙΟ. Και δεν είναι να πανηγυρίζουμε βέβαια, αλλά, αλλά...

Στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται, ΟΛΑ έχουν γίνει. Και μακάρι να... ξαναπλακωθούν ένας-δυο παίχτες για να τσιτώσουν όλοι, μακάρι να νιώσουν όπως πριν τον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού.

Για την Ελλάδα!