Τίτλους τέλους στην ενασχόληση του με το βόλεϊ έβαλε ο Παναγιώτης Ντάκουρης μετά το τέλος της συνεργασίας του με την Καλαμάτα ‘80.
Η ανακοίνωση της διοίκησης στην επίσημη σελίδα της στο Facebook ένα μήνα πριν (13 Απριλίου), για την ολοκλήρωση της συνεργασίας με τον 47χρονο προπονητή ήταν ουσιαστικά αυτή που τον οδήγησε στην απόφαση να αποχωρήσει από το άθλημα που υπηρέτησε για 33 χρόνια ως αθλητής για 20 χρόνια και μετά ως προπονητής.
Την απόφαση του αυτή να κλείσει το κεφάλαιο βόλεϊ, γνωστοποίησε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Ελευθερία”. Μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, ενώ στάθηκε και στον τρόπο με τον οποίο επέλεξε η ομάδα να λήξει τη συνεργασία που είχαν. Οπως ανέφερε, έμαθε από άλλους πως ολοκληρώθηκε η συνεργασία τους, γεγονός που τον ενόχλησε πολύ, αφού δεν έγινε κάποια συνάντηση με τους παράγοντες για να ακούσει από αυτούς την απόφαση τους.
Από εκεί και πέρα έκανε απολογισμό για τα 5 χρόνια παρουσίας του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, αλλά και για τη φετινή χρονιά που η Καλαμάτα ‘80 έπαιξε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην μεγάλη κατηγορία του Ελληνικού βόλεϊ. Μίλησε για πάρα πολλά θετικά και αρνητικά που έζησε στην διάρκεια των 5 χρόνων, αλλά και από το “ταξίδι” στη Volley League.
- Τι γεύση σου αφήνει το τέλος της χρονιάς;
“Μια γλυκόπικρη γεύση έχω από το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα πάρα πολύ ανταγωνιστικό με ομάδες υψηλού επιπέδου. Ομάδες μεγάλες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, καθώς και ο Μίλωνας που το επίπεδο τους είναι ένα κλικ πάνω από τους υπόλοιπους. Δεν είναι τυχαίο ότι από την αρχή ξέραμε ότι το πρωτάθλημα χωρίζεται σε δύο γκρουπ. Αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες όπως ο Φοίνικας Σύρου που φέτος παρουσιάστηκε πιο αδύναμος από άλλες χρονιές αλλά είναι μια ομάδα που πρωταγωνιστούσε τα προηγούμενα χρόνια και γνωρίζει πολύ καλά την κατηγορία. Το ίδιο σκηνικό επικρατούσε και στην Κηφισιά. Πήγασος και Ορεστιάδα ήταν εξίσου πολύ καλές ομάδες έχοντας και αυτοί την εμπειρία της Volley League”.
- Μπορείτε να αναλύσετε αυτό που αναφέρατε παραπάνω για την γλυκόπικρη γεύση που έχετε από το πρωτάθλημα;
“Η γλυκιά γεύση είναι ότι σε αυτό το πρωτάθλημα καμία ομάδα δεν μας αντιμετώπισε ως μια μικρή επαρχιακή αδύναμη ομάδα. Ακόμα και αυτές που είχαν τη δυνατότητα δεν έβαλαν ποτέ παίκτη από τον πάγκο τους. Μας αντιμετώπισαν με την βασική τους εξάδα χωρίς καν να κάνουν αλλαγή. Μας υπολόγιζαν και τολμώ να πω ότι ακόμα και οι 4 μεγάλες ομάδες είχαν το φόβο ότι μπορεί να χάσουν βαθμούς παίζοντας μέσα στη Καλαμάτα. Να θυμίσω πόσο δυσκολεύτηκε ο Ολυμπιακός, ο Μίλωνας και ο ΠΑΟΚ μέσα στην έδρα μας. Αντίστοιχη βέβαια ήταν και η εικόνα μας όταν τους αντιμετωπίσαμε στην έδρα τους. Οι μοναδικές εμφανίσεις μας που δεν ήταν καλές ήταν μέσα στον ΠΑΟΚ και μέσα στον Πήγασο Πολίχνης. Στο τελευταίο δε, ενώ δεν παίξαμε καλά χάσαμε τα 2 σετ 25-23 έχοντας πολλές ευκαιρίες να κατακτήσουμε εμείς τα σετ αυτά. Ολα τα παιχνίδια κρίθηκαν στη λεπτομέρεια. Χάσαμε πάνω από 10 σετ στον πόντο. Ακόμα και όταν σε κάποια παιχνίδια ήμασταν πίσω στο σκορ η ομάδα έβρισκε το κουράγιο και έμπαινε ξανά στο παιχνίδι. Να θυμίσω ότι στο πρώτο παιχνίδι με την Ορεστιάδα χάναμε 18-12 και γυρίσαμε και πήραμε το σετ και τον πόντο. Η ομάδα πάρα το γεγονός ότι δεν ήξερε την κατηγορία έδειξε ότι μπορεί. Γεγονός είναι ότι τα παιχνίδια που πραγματικά μπορούσε να πάρει πόντους ήταν πολύ λίγα αλλά κατάφερε να είναι πάντα ανταγωνιστική και να διεκδικεί τη νίκη! Το σίγουρο είναι ότι η ομάδα έχει παίξει για τουλάχιστον 5 βαθμούς παραπάνω. Μιλάω πάντα για απόδοση που δυστυχώς δεν φάνηκε στη βαθμολογία”.
- Οσον για την πικρή γεύση που σας άφησε η σεζόν και το πρωτάθλημα τι έχετε να μας πείτε;
“Η πικρή γεύση είναι ότι πάντα σε όλους μένει μόνο το αποτέλεσμα και αυτό δεν ήταν το επιθυμητό. Εμείς στο τέλος του πρωταθλήματος συγκεντρώσαμε 12 βαθμούς που τελικά δεν ήταν αρκετοί για να μην πάμε στα play out. Κάναμε τις ίδιες νίκες με τον Πήγασο και την Ορεστιάδα αλλά για έναν βαθμό τελικά μπήκαμε στην ψυχοφθόρα διαδικασία.
Πολλές φορές δεν μπορούσε να καταλάβει ο κόσμος σε τι πρωτάθλημα είμαστε! Ακόμα και μέλη της διοίκησης έπεσαν σε αυτή την παγίδα. Μην ξεχνάμε ότι την προηγούμενη χρονιά είχαμε μόνο μια ήττα στο πρωτάθλημα και είχαν κακομάθει! Δεν έχει παραπάνω. Στις 9 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Με τον Ολυμπιακό που την Τετάρτη έπαιζε Champions League και το Σάββατο έπαιζε μαζί μας! Πολλές φορές γινόταν κριτική όπως για παράδειγμα ότι έχουμε 4 συνεχόμενες ήττες και είχαμε παίξει με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον Μίλωνα και τον ΠΑΟΚ. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν το επίπεδο που παίζαμε! Γινόταν μια στείρα κριτική απλά για να γίνεται! Πολλές φορές είπα ότι η ομάδα μας δεν είναι έτοιμη σε νοοτροπία για την Volley League όπως και η ίδια η πόλη. Ο κόσμος κατέκλυσε το γήπεδο και ήταν πάντα κοντά μας να μας δίνει δύναμη και να δει βόλεϊ υψηλού επιπέδου. Ο πραγματικός φίλαθλος ερχόταν στο τέλος κάθε παιχνιδιού και μας έλεγε πόσο του άρεσε αυτή η προσπάθεια άσχετα με το αποτέλεσμα. Σίγουρα ήθελε να κερδίζουμε αλλά καταλάβαινε και τη δυσκολία. Έβλεπε ότι ένας παίκτης του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού είχε μεγαλύτερη αξία από το σύνολο της δικής μας ομάδας. Αυτός ο κόσμος έμεινε μαζί μας μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι που φαινόταν ότι όλα έχουν τελειώσει! Στο τέλος έφυγε στεναχωρημένος από το γήπεδο μη πιστεύοντας πως αυτή η ομάδα τελικά ήρθε 9η”.
- Από τα παραπάνω φαίνεται ότι υπήρξε μερίδα φιλάθλων που στήριξαν την Καλαμάτα ‘80 από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου μέχρι το τέλος. Να υποθέσω ότι υπήρξαν και φίλαθλοι που δεν ήθελαν το καλό της ομάδας; Θα θέλατε να μας πείτε κάτι γι’ αυτό;
“Υπήρχε βέβαια και κόσμος που ερχόταν για να δει να χάνει η ομάδα και να κρίνει τους πάντες. Παίκτες, προπονητή και παράγοντες. Ειδικά για εμένα που ήμουν ο εύκολος στόχος. Κάποιοι παίκτες ήταν “φίλοι” και αυτός ο κακός προπονητής δεν τον έβαζε να παίζει! Πολλοί προπονητές κερκίδας. Κάποιοι έφταναν στο σημείο να πηγαίνουν στο στατιστικολόγο να ζητούν εξηγήσεις γιατί δεν παίζουν κάποιοι παίκτες αλλά και τα στατιστικά για να τα μελετήσουν. Απίστευτα πράγματα χωρίς κανένα νόημα. Βέβαια αυτή είναι και η μοίρα του προπονητή! Πρέπει να έχει γερό στομάχι. Πάντα αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη στα δύσκολα. Δεν γίνεται βέβαια το ίδιο στις επιτυχίες! Εκεί είναι καλοί οι παίκτες. Πάντα το έλεγα στους αθλητές μου ότι οι ήττες είναι για τον προπονητή ενώ οι νίκες για τους παίκτες! Ετσι ακριβώς έγινε και τώρα. Εννοείται ότι έχω ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα αλλά την ευθύνη που μου αναλογεί. Ένα αεροπλάνο δεν πέφτει μόνο από λάθος του πιλότου και άλλοι είναι υπεύθυνοι για το αεροπλάνο!”.
- Τι έλλειπε από την Καλαμάτα ‘80 και δεν κατάφερε να πετύχει την παραμονή στη Volley Leagueq
“Σίγουρα στο μυαλό όλων μένει ένα αποτέλεσμα και τα τελευταία παιχνίδια που έδωσε η ομάδα με τη Σύρο. Αυτό βέβαια ακυρώνει την συνολική προσπάθεια που έκανε η ομάδα.
Οπως είπα ένα αποτέλεσμα καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Δεν έγινε μόνο ένα λάθος. Θα ξεκινήσω όμως από τις δυσκολίες που είχαμε. Οπως είπα το πρωτάθλημα είχε δύο γκρουπ δυναμικότητας. Αυτό αυτομάτως μείωνε τα παιχνίδια που είχες πιθανότητες να μαζέψεις βαθμούς. Από τα 16 παιχνίδια του πρωταθλήματος τα 8 ήταν με αυτές τις ομάδες. Κανένας από το 2ο γκρουπ δεν κατάφερε να πάρει βαθμούς από τις 4 πρώτες ομάδες εκτός του Πήγασου από το Μίλωνα σε ένα πολύ περίεργο παιχνίδι με πολλές ελλείψεις του Μίλωνα. Εμείς προσπαθήσαμε ακόμα και σε αυτά τα δύσκολα παιχνίδια να κλέψουμε κάποιον βαθμό και να κάνουμε την υπέρβαση αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Φτάσαμε κοντά σε πολλά παιχνίδια όπως στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που χάσαμε 3-1 με ένα συγκλονιστικό 4ο σετ που εκτός από την αξία του Ολυμπιακού χρειάστηκε να έχει και αρκετή δόση τύχης για να χάσουμε τελικά. Το ίδιο σκηνικό με Μίλωνα που στα 2 πρώτα σετ προηγηθήκαμε 21-18 και 22-20, αλλά πάλι η τύχη μας γύρισε τη πλάτη στο τέλος! Εξίσου ανταγωνιστικοί ήμασταν και στα εκτός έδρας με αυτές τις ομάδες! Το 2ο σετ με τον Ολυμπιακό το χάσαμε 32-30. Μέσα στο Μίλωνα χάσαμε 3-1 και για την ιστορία όλες η ομάδες του 2ου γκρουπ έχασαν με κατεβασμένα χέρια. Ακόμα και ο Ολυμπιακός έχασε 3 φορές εκεί μέσα με 3-0! Με τον Παναθηναϊκό εκτός πηγαίναμε μαζί έως το 20-20 αλλά δεν τα καταφέραμε να πάρουμε κάτι! Η ομάδα ήταν άκρως ανταγωνιστική. Στα μεταξύ μας παιχνίδια του 2ου γκρουπ κάναμε 4 νίκες. Τα κάναμε όλα ανάποδα βέβαια. Χάσαμε αρκετούς πόντους εντός έδρας αλλά τους καλύψαμε στα εκτός. Εδώ να επισημάνω ότι όταν αυτά τα παιχνίδια τα παίξαμε με τους ίδιους όρους εμείς κερδίζαμε. Η ομάδα σε πλήρη σύνθεση έπαιξε 3 από τα 16 παιχνίδια και 1 από τα 8 παιχνίδια”.
- Για την πορεία της ομάδας έπαιξαν ρόλο ο σχεδιασμός στην αρχή της σεζόν, οι τραυματισμοί στη διάρκεια του πρωταθλήματος, ίσως και το ότι δεν ενισχύθηκε η Καλαμάτα ‘80 τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο όπως συνέβη με τις υπόλοιπες ομάδες που είχαν τον ίδιο στόχο;
“Εμείς δημιουργήσαμε ένα ρόστερ βασισμένο στην ομάδα που ανέβηκε κατηγορία με κάποιες προσθήκες. Αυτό είναι κάτι που σπάνια συμβαίνει γιατί όλες οι ομάδες λειτουργούν επαγγελματικά χωρίς “συναισθηματισμούς”. Δεν το μετανιώνω αλλά ίσως έκανα διαφορετική διαχείριση σε κάποια πράγματα. Το πρώτο πρόβλημα που είχαμε ήταν ότι έπρεπε να περιμένουμε τον Μαουρίτσιο μιας και έπρεπε να επανέλθει από το δύσκολο τραυματισμό του. Η αρχική εκτίμηση ήταν ότι θα χάσει 4 παιχνίδια αλλά αυτό δεν έγινε. Ουσιαστικά έχασε όλο τον πρώτο γύρο δηλαδή 8 παιχνίδια. Για να γνωρίζει και ο κόσμος δεν σημαίνει ότι επειδή ανέβηκες στη Volley League ότι μπορείς να πάρεις όποιον παίκτη θες. Είναι πολύ μεγάλος ο ανταγωνισμός και εσύ είσαι ακόμα μια άγνωστη ομάδα. Μελετήσαμε τις επιλογές μας και καταλήξαμε στους παίκτες όπου πραγματικά θα μας έδιναν αυτό που είχαμε σχεδιάσει. Είχαμε μελετήσει και τη παραμικρή λεπτομέρεια. Το δεύτερο πρόβλημα που είχαμε ήταν όταν με την άφιξη του Κοενέν διαπιστώσαμε ότι είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στον ώμο. Παρότι ζήτησα την αντικατάσταση του δεν βρέθηκε τρόπος να σπάσουμε το συμβόλαιο και ήδη είχαμε φτάσει Αύγουστο και οι επιλογές μας ήταν ελάχιστες! Επρεπε λοιπόν να περιμένουμε και έναν 2ο παίκτη εκτός του Μαουρίτσιο! Βέβαια όλα αυτά ήθελαν χρόνο και εμείς πιεζόμασταν. Οι τραυματισμοί γενικά ήταν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Κάθε μέρα με έπαιρνε τηλέφωνο ο φυσικοθεραπευτής για να με ενημερώσει για κάποιο νέο τραυματισμό! Δεν ήθελα πραγματικά να σηκώσω το τηλέφωνο και πολλές φορές τον πίεζα αρκετά για να έχω γρήγορα τους παίκτες έτοιμους! Για αυτό όπως είπα η ομάδα δεν έπαιξε σχεδόν ποτέ με την πλήρη σύνθεση. Το Δεκέμβριο λοιπόν ζήτησα από την διοίκηση να πάρουμε έναν παίκτη γιατί τα περιθώρια στένευαν. Αυτό έγινε μετά το παιχνίδι με την Κηφισιά όπου ξαφνικά στη διάρκεια του παιχνιδιού ο Μαουρίτσιο είχε πρόβλημα στον ώμο και δεν κατάφερε να παίξει καθώς και ο Ντάκουρης ήταν άρρωστος. Δηλαδή σε εκείνο το παιχνίδι έπαιξε η Κηφισιά με έναν επιπλέον ξένο παίκτη και εμείς χωρίς 2 από τους βασικούς! Η απάντηση της διοίκησης ήταν ότι δεν μπορούμε να πάρουμε κάποιον παίκτη παρόλο που είχα αφήσει χρήματα για τη συγκεκριμένη μεταγραφή από το αρχικό μπάτζετ που μας δόθηκε! Παρόλα αυτά η ομάδα τερμάτισε στην 8η θέση έχοντας το πλεονέκτημα έδρας στα play out. Με τραυματία τον Κοενέν παίξαμε αυτά τα παιχνίδια που χάθηκαν στη λεπτομέρεια. Τα πράγματα τελικά ήταν πιο σύνθετα. Έπρεπε να γίνουν πολλά για να έρθει αυτό το μη επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ομάδα πραγματικά έπαιξε με 10 διαφορετικά σχήματα. Παρόλα αυτά ακόμα και έτσι ήταν ανταγωνιστική, η ομάδα πήγε στα play out από 4 πόντους των σετ που χάθηκαν σε 2 παιχνίδια. Οι πόντοι αυτοί ήταν μέσα στην Ορεστιάδα όπου το 4ο σετ το χάσαμε 25-23 καθώς και μέσα στη Σύρο όπου από 0-2 σετ χάσαμε 3-2 με το 4ο σετ να το χάνουμε 26-24. Με αυτά τα δύο σετ δεν θα μιλάγαμε καν για play out! Καθώς και ότι έγιναν κάποια αποτελέσματα τα οποία δεν περίμενε κανένας! Η ομάδα δεν ενισχύθηκε το Δεκέμβριο ενώ όλες οι ομάδες πήραν παίκτες και άλλαξαν τα δεδομένα! Μέσα από όλα αυτά ο καθένας μπορεί πει πολλά για το τελικό αποτέλεσμα. Μπορεί κάποιος να πει ότι ήμασταν άτυχοι σε κάποια παιχνίδια που θα μπορούσαμε να πάρουμε βαθμούς και σίγουρα ήμασταν να θυμίσω ότι με τον Μίλωνα χάσαμε 2 challenge στο χιλιοστό στο 25-25 και στο 22-20 που κερδίζαμε! Μπορεί να πήραμε υπερβολικά ρίσκα με τους 2 ξένους τραυματίες. Μπορεί να μην είχαμε την εμπειρία να τελειώσουμε κάποια παιχνίδια μιας και πάρα πολλά κρίθηκαν στο πόντο. Μπορεί να μην κάναμε καλή προπόνηση και σίγουρα σε αυτό υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, βέβαια η ομάδα παρόλο που έπαιξε με 10 διαφορετικά σχήματα ήταν πάντα ανταγωνιστική! Μπορεί να ήμασταν χειρότεροι σε κάποια στοιχεία όπως το μπλοκ ή η άμυνα. Βέβαια τα στατιστικά δείχνουν άλλη εικόνα! Μπορεί να μην διαβάσαμε τόσο καλά τους αντιπάλους και να μην ακολουθήσαμε σωστά την τακτική μας, που πάντα υπάρχουν περιθώρια να το κάνεις καλύτερα, βέβαια καταφέραμε να σταματήσουμε παίκτες που δεν μπορούσαν να το κάνουν άλλες ομάδες!
Σίγουρα το ότι δεν έγινε η μεταγραφή του Δεκεμβρίου έχοντας βρει τον παίκτη και συμφωνήσει μαζί του, έπαιξε μεγάλο ρόλο μιας και η Σύρος έκανε 2 και είχε στο σύνολο 5 ξένους με περιθώριο να διαλέξει ποιος θα παίξει μιας και παίζουν 4.
Σίγουρα δεν είχαμε την ικανότητα να διαχειριστούμε ήττες! Η Καλαμάτα σε αυτό το πρωτάθλημα θα πήγαινε για 4-5 νίκες στα 16 παιχνίδια. Είναι δύσκολο να αγωνίζεσαι και να παίζεις καλά και να μην παίρνεις βαθμούς! Τόσο από την πλευρά του staff και της διοίκησης όσο και από την πλευρά των παικτών! Πολλές φορές προσπάθησα να το εξηγήσω τόσο στο υπόλοιπο staff όσο και στους παίκτες όπου ξεκίνησαν να γκρινιάζουν και να αμφισβητούν τα πάντα. Η εμπιστοσύνη κλονίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις και πολλές φορές το καταφύγιο τους ήταν μέλη της διοίκησης κατηγορώντας τους πάντες. Βέβαια χωρίς ποτέ να γίνεται αυτοκριτική! Αυτό που στοίχισε λοιπόν βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά. Δεν είναι ένας παράγοντας όπως είπα. Είναι όλα αυτά μαζί! Είναι ευθύνη όλων μας. Βέβαια αυτός που είναι πιο εκτεθειμένος είναι πάντα ο προπονητής. Δεν περίμενα να πάρει κάποιος άλλος την ευθύνη!”.
- Εχουν βάση τα σενάρια που ακούγονται για την πιθανότητα της παραμονής της Καλαμάτας στη Volley League μέσα από αναδιάρθρωση;
“Δεν γνωρίζω αν θα γίνουν 12 οι ομάδες. Αυτό είναι θέμα της λίγκας. Αυτό που διαπίστωσα εγώ είναι ότι είναι ένα πολύ μικρό πρωτάθλημα και είναι σε βάρος των “μικρών” ομάδων. Οπως εξήγησα τα παιχνίδια που μπορείς να πάρεις βαθμούς είναι λίγα και εννοείται ότι αν κάνεις ένα στραβοπάτημα είναι πολύ δύσκολο να το διορθώσεις”.
- Τι θα κρατήσεις από τα 5 χρόνια παρουσίας σου στο πάγκο της ομάδας;
“Η ιστορία με την συνεργασία μου με την Καλαμάτα 80 ως προπονητής ξεκινά το 2019. Σίγουρα έχω πολλά να θυμάμαι. Έχω περάσει καλές και δύσκολες στιγμές. Ξεκινήσαμε με έναν και μοναδικό στόχο. Να φτιάξουμε μια υγιή ομάδα. Τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά. Θέλαμε να ξαναμπεί στο χάρτη της Μεσσηνίας το βόλεϊ αλλά παράλληλα να κερδίσουμε το σεβασμό όλων στο βόλεϊ. Το καταφέραμε με πολύ σκληρή δουλειά. Με τη διοίκηση αρωγό πάντα κοιτάζαμε προς την ίδια κατεύθυνση. Αντίστοιχα με το staff που δημιούργησα. Ο Αλέξης Μπούρας, ο Στέφανος Μάνα και ο Δημήτρης Ζαχαρόπουλος ήταν οι άμεσοι συνεργάτες μου. Καθημερινά προσπαθούσαμε να βελτιώσουμε πράγματα αλλά και να εξελιχθούμε και εμείς. Έπρεπε να γίνουμε καλύτεροι. Έπρεπε να ακολουθούμε τις εξελίξεις του αθλήματος. Μαζί αποφασίζαμε για τα πάντα. Από τις μεταγραφές, τα προβλήματα που είχαν οι παίκτες, τις μετακινήσεις, το γήπεδο και τις συνθήκες που γινόταν η προπόνηση. Για τα πάντα και εννοείται ότι 4 ζευγάρια ματιά βλέπουν καλύτερα από ένα. Αντίστοιχα εγώ έπρεπε να μιλάω με μέλη της διοίκησης για το τι θέλουμε και τι πρέπει να αλλάξουμε. Τους έβαλα πολλές φορές στη διαδικασία να κοιτάξουν έξω από το κουτί. Να κάνουν πράγματα διαφορετικά από αυτά τα συνηθισμένα!”.
-- Σίγουρα δεν είναι εύκολο να τα θυμάσαι όλα, αλλά γυρνώντας το χρόνο πίσω πως ήταν η κάθε χρονιά;
“Τη σεζόν 2019-20 φτιάξαμε ένα ρόστερ με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ από την προηγούμενη χρονιά. Τερματίσαμε 3οι και με προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να έρθουμε και 2οι αλλά το πρωτάθλημα διακόπηκε λόγω του κορονοϊου. Πήραμε το εισιτήριο για την Pre League με την αξία μας έχοντας κάνει πολύ δουλειά στο γήπεδο αλλά και ξεκινώντας να μαζεύουμε κόσμο στο γήπεδο και κοντά μας! Ανεβήκαμε μια κατηγορία. Από την Α2 στην Pre League.
Την επόμενη χρονιά 2020-21 ετοιμαστήκαμε για να κάνουμε την πρώτη προσπάθεια μας για να πάρουμε το εισιτήριο στη Volley League. Δυστυχώς το πρωτάθλημα δεν ξεκίνησε καν. Περιμέναμε από εβδομάδα σε εβδομάδα ότι θα ξεκινήσουμε αλλά το Φεβρουάριο μας ανακοινώθηκε ότι ακυρώνεται το πρωτάθλημα. Αυτομάτως ξεκίνησε ξανά η προσπάθεια. Το 2021-22 είχαμε μια πολύ καλή ομάδα σε ένα πολύ περίεργο πρωτάθλημα 2 ομίλων όπου εμφανίζονται τουλάχιστον 6 ομάδες να διεκδικούν τα εισιτήρια για τη Volley League. Παρά τις δυσκολίες και το γεγονός ότι το Δεκέμβριο γίνανε πολύ σημαντικές αλλαγές ή ομάδα προσπάθησε να πάρει την πρώτη θέση αλλά για ένα βαθμό δεν τα καταφέραμε. Μπήκαμε στα play off αλλά δεν τα καταφέραμε. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε να κλονίζεται η εμπιστοσύνη της διοίκησης στο πρόσωπο μου. Βέβαια η διαδικασία του να ανέβεις κατηγορία είναι εύκολη μόνο στα λόγια. Δεν σου υπογράφει κανένας ότι θα τα καταφέρεις. Εκείνη τη χρονιά έγιναν πολλά λάθη όχι μόνο αγωνιστικά. Παρόλα αυτά η ευθύνη έπεσε μόνο σε εμένα από κάποιους και ζητήθηκε μάλιστα και η απομάκρυνση μου! Δεν έγινε γιατί κάποιοι πίστευαν σε εμένα και στο πλάνο που εκπροσωπούσα. Το πήρα πολύ βαριά και με έκανε να πεισμώσω ώστε να καταφέρω το στόχο μας! Έτσι φτάνουμε στο 2022-23 όπου η ομάδα με χαμηλότερο αγωνιστικό μπάτζετ έναντι της ΑΕΚ και της Σάμου κατάφερε να τερματίσει πρώτη αλλά με την ειδική προκήρυξη να αναγκαστούμε να παίξουμε play off. Παρά τις δυσκολίες καταφέραμε να πιάσουμε το όνειρο. Μετά από 30+ χρονιά η Καλαμάτα θα είναι στη Volley League! Μια από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες ήταν ότι το γήπεδο ήταν πάλι γεμάτο! Ο κόσμος επέστρεψε στο γήπεδο και θύμισε παλιές εποχές! Πάλι βέβαια υπήρχαν κάποιοι που θέλανε να με διώξουν! Δεν τους άρεσε να έχουν ένα καλαματιανό staff! Κάπως έτσι φτάσαμε στην φετινή χρονιά.
Από τα 5 χρονιά έχω να θυμάμαι πολλά. Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια δουλέψαμε σκληρά. Κάθε μέρα στο γήπεδο να πιέζουμε τον εαυτό μας και τους παίκτες μας. Κάθε μέρα ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο για να λύσουμε προβλήματα. Κάθε μέρα πίεση για να βγει το αποτέλεσμα. Ατελείωτα ξενύχτια. Από τις αποστολές, από το να βλέπω βίντεο από το να μελετάμε τον αντίπαλο από τις έννοιες και την πίεση που είχαμε.
Στις αποστολές να ξυπνάω από τις 6 το πρωί για να δω μήπως έχω ξεχάσει κάτι για το παιχνίδι που θα παίζαμε. Καθημερινά να είμαι δίπλα στον παίκτη έτσι ώστε να καταλάβω αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα που θα έπρεπε να το λύσουμε. Πότε δεν είδα παίκτη μου σαν ρομπότ. Είναι άνθρωπος με συναισθήματα. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες και πρέπει να καταλάβω μέχρι που μπορώ να τον πιέσω! Αγχος και πίεση είναι τα βασικά. Δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα τη μεγάλη νίκη που μας έδωσε την άνοδο μέσα σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Βέβαια μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι δεν ευχαριστήθηκα αυτή τι στιγμή μιας και ένας παίκτης μου τραυματίστηκε πολύ σοβαρά.
Δεν θα ξεχάσω την απογοήτευση που ένιωσα όταν χάσαμε από την Ορεστιάδα την άνοδο. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη συγκίνηση του Κώστα Βλάση στην πρώτη μας νίκη στη Volley League μέσα στην Κηφισιά ούτε την απογοήτευση του στο τελευταίο παιχνίδι με τη Σύρο.
Ξεκινήσαμε μια παρέα 5 ανθρώπων να φτιάξουμε κάτι όμορφο και το φτάσαμε πολύ ψηλά.
Πάντα ήμουν αυτός που δεν άφηνα κάποιος να ξεφύγει γιατί πολλές φορές πολλοί ήταν αυτοί που βιαζόντουσαν. Τους προσγείωνα. Πέρυσι κάποια στιγμή μου είπαν να χαμογελάσω και τους είπα ότι θα το κάνω όταν τελειώσουν όλα! Άκουγα πάντα πολλά, αλλά πάντα τους έβαζα στη θέση τους!
Δεν θα ξεχάσω τα 2 ταξίδια που έκανα με το αυτοκίνητο μου μέχρι την Ορεστιάδα για να πάω έναν παίκτη μου. Ούτε ότι πήγα τον Μαουρίτσιο για να κάνει το χειρουργείο και ήμουν δίπλα του σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση και έπρεπε να τον βοηθήσω”.
- Από το φετινό ταξίδι τι είναι αυτό που θα έχεις να θυμάσαι;
“Εννοείται ότι δεν μπορώ να ξεχάσω τη φετινή συγκλονιστική εμπειρία. Να αγωνίζεσαι με όλες αυτές τις μεγάλες ομάδες και να βρίσκομαι στους 9 προπονητές της Volley League. Να σε αποδέχονται όλοι οι αντίπαλοι σου και να δέχομαι συγχαρητήρια για την ομάδα μας και για τη δουλειά που έχει γίνει! Να κερδίζεις το σεβασμό. Να μην σε κοιτάνε σαν τον φτωχό συγγενή!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την προδοσία που έλαβα από ανθρώπους που δεν το περίμενα! Πραγματικά μετά από 5 χρονιά έχω να πω πολλά. Καμία φορά οι λέξεις δεν φτάνουν”.
-- Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Volley League, η διοίκηση της Καλαμάτας ‘80 γνωστοποίησε την ολοκλήρωση της συνεργασίας σας. Πως σχολιάζεις αυτό το γεγονός;
“Με τίποτα δεν θα ξεχάσω τον τρόπο που διάλεξε να με απομακρύνει η ομάδα. Δεν είχαν καν το θάρρος να με ενημερώσουν ότι δεν θα συνεχίσουμε μαζί! Προχώρησαν σε συμφωνία με άλλον προπονητή πριν μου πουν οτιδήποτε. Θα έπρεπε τουλάχιστον να σεβαστούν όσα έκανα γι’ αυτή την ομάδα και όσα μαζί καταφέραμε! Το να το μαθαίνεις από άσχετους ότι δεν θα είσαι προπονητής είναι ότι χειρότερο! Αντίστοιχα και το 2013 που ήμουν πάλι προπονητής στην Καλαμάτα ‘80 διάβασα την αντικατάσταση μου στην εφημερίδα! Αλλά πίστευα ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...Τελικά έκανα λάθος”.
- Μετά το τέλος της συνεργασίας με την Καλαμάτα ‘80, έχεις αποφασίσει τι θα κάνεις;
“Ο κύκλος του βόλεϊ τελειώνει για μένα μετά από 33 χρόνια. Ήρθε η ώρα για το δικό μου αντίο. Το αντίο σε χιλιάδες όνειρα, στιγμές και συναισθήματα, σε ένα κομμάτι της ζωής μου, σε αλήθειες και ψέματα, σε ότι βίωσα και αγάπησα και αυτό το αντίο πάντα θα πονάει. Φεύγω γεμάτος. Κατάφερα πάρα πολλά πράγματα και έζησα μαγικές στιγμές. Γνώρισα πάρα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους και έκανα φιλίες. Περισσότερα έχω δώσει στο βόλεϊ παρά στην οικογένεια μου, μιας και ο χρόνος που δαπανούσα ήταν περισσότερος. Είμαι άνθρωπος που ξεχνώ τα αρνητικά και πάντα έχω να θυμάμαι θετικά συναισθήματα και εμπειρίες. Μου αρέσει να κοιτάω πίσω και να γελάω παρά να στεναχωριέμαι. Φεύγω ΚΥΡΙΟΣ μιας και έτσι ήμουν. Δεν έχει να μου προσάψει κανένας τίποτα για το ήθος μου και την τιμιότητα μου. Πάντα ήμουν σκληρός πρώτα όμως με τον εαυτό μου. Το γνωρίζουν καλά όσοι με ξέρουν! Αυστηρός ήμουν αλλά και δίκαιος. Δεν πρόδωσα κανέναν, αντιθέτως με πρόδωσαν αρκετές φορές. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Αλλωστε όλες οι δυσκολίες σε κάνουν πιο δυνατό και βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά. Πάντα ήθελα να προσφέρω στην Καλαμάτα γι’ αυτό και δεν έφυγα ποτέ ούτε σαν παίκτης. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργάστηκα είτε σαν παίκτης είτε σαν προπονητής. Αφήνω πίσω μου μια ομάδα που πραγματικά έγινε στολίδι βάζοντας και εγώ ένα λιθαράκι. Αυτό που θα θυμάμαι πάντα και όσο και να θέλουν να το διαγράψουν κάποιοι είναι ότι ένας Καλαματιανός προπονητής συνέβαλε να ανέβει μια Καλαματιανή ομάδα στη Volley League! Ουδείς στο τόπο του μεγαλούργησε! Καλή συνέχεια σε όλους! The end!”,
Ο επίλογος
O Παναγιώτης Ντάκουρης ολοκλήρωσε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη κάνοντας ο ίδιος τον επίλογο. Ξεκίνησε λέγοντας ότι: “Είμαι πολύ περήφανος που δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας μου άσχετα πόσο ψηλά ανέβηκα γιατί πάντα θυμόμουν από που ξεκίνησα. Ασχετα με το αν φορούσα σορτσάκι, φόρμα ή κουστούμι ήμουν ο ίδιος! Εκανα τη δουλειά μου με το ίδιο πάθος και ενέργεια.
Οταν φτάνεις ψηλά πρέπει να βρεις τον τρόπο να μην ζαλιστείς. Πρέπει να φιλτράρεις καθετί που ακούς. Ακουγα τους πάντες από τον απλό κόσμο που με έπιανε στο δρόμο να μου πει τι βλέπει αυτός για την ομάδα μέχρι προπονητές και μάνατζερ. Είχα το δικό μου πλάνο μαζί με το staff και φίλτραρα πάρα πολύ και τα καλά και τα άσχημα λόγια που μου έλεγαν. Κάποια στιγμή βέβαια δεν μπορούσα να ελέγξω τι έλεγαν μέλη της διοίκησης με μάνατζερ και παίκτες. Οταν φτάνεις βέβαια στο σημείο να μιλάς περισσότερο με μάνατζερ απ’ ότι με τον προπονητή σου ή κατάσταση ξεφεύγει. Αν θες να ακολουθήσεις άλλο πλάνο τότε ο προπονητής έρχεται σε δεύτερη μοίρα”.
Κλείνοντας θέλησε να ευχαριστήσει, τους συνεργάτες του, λέγοντας δύο λόγια για τον καθένα ξεχωριστά: “Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου. Καθημερινά όλοι είχαμε επαφή στο γήπεδο και στο τηλέφωνο να λύσουμε προβλήματα και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες αλλά ότι κάναμε το κάναμε με τη ψυχή μας για έναν και μοναδικό σκοπό. Να πάμε την ομάδα όσο το δυνατόν ψηλότερα.
Το Στέφανο Μάνα που κάθε μέρα ερχόταν στο γήπεδο με φοβερή ενέργεια και πάθος. Ενας άνθρωπος που έδινε πραγματικά τη ψυχή του και που με συμβούλευε για τα πάντα. Τραβούσε καθημερινά τους παίκτες να δίνουν το 100% στη προπόνηση και όχι μόνο.
Τον Αλέξη Μπούρα που πάντα προσπαθούσε να λύσει προβλήματα και πάντα τον ταλαιπωρούσα ακόμα και στις προπονήσεις. Καθημερινά στο τηλέφωνο να μιλάμε ώρες για να οργανώσουμε τα πάντα από μεταγραφές έως τα ταξίδια και πολλά άλλα
Το Δημήτρη Ζαχαρόπουλο που εκτός από τα στατιστικά και βίντεο που μας έφτιαχνε ήταν και αυτός στο γήπεδο και συμμετείχε στη προπόνηση. Τον ταλαιπωρούσα αρκετά ειδικά όταν τα παιχνίδια ήταν κοντινά και έπρεπε να μου δίνει πληροφορίες για τον αντίπαλο.
Ένα staff καλαματιανό και πολύ δεμένο μεταξύ τους, έχοντας την μεγαλύτερη επιτυχία και παρόλα αυτά επέλεξαν να το διαλύσουν!”.
Πολλή αγάπη και σεβασμό
Ιδιαίτερα θέλησε να ευχαριστήσει και κάποιους φιλάθλους που τον στήριξαν στο διάστημα της παρουσίας του στην Καλαμάτα ‘80. Συγκεκριμένα ανέφερε: “Ολα αυτά τα χρόνια δέχτηκα πάρα πολύ αγάπη και σεβασμό ακόμα και από ανθρώπους που δεν ήξεραν που βρίσκεται το γήπεδο. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω και να τους πω ότι μου έδιναν μεγάλη δύναμη”.
