Όλο και κάποια έκπληξη θα γινόταν χθες στην πρώτη μέρα της διοργάνωσης, αλλά δε συνέβη σε εμάς (Φινλανδία- Τουρκία 61-55). Όπως γνωρίζουμε, χθες το απόγευμα, η Εθνική μας ομάδα πραγματοποίησε μία εντυπωσιακή πρεμιέρα με αντίπαλο τη Σουηδία. Η «Επίσημη Αγαπημένη» δε συνάντησε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στη διάρκεια του αγώνα, που θα μπορούσε να της στερήσει την νίκη, κι έτσι ξεπέρασε εύκολα το πρώτο της εμπόδιο στο τρέχον Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, «χαρίζοντας» και την ταπεινωτική διαφορά των 30 πόντων στο τέλος του ματς (51-79).
Το παιχνίδι, βέβαια, δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Το άγχος της νίκης στην πρεμιέρα έκανε τους παίκτες να παρουσιαστούν με νευρικότητα, κάτι που τους έκανε να είναι υποτονικοί στην άμυνα και επιρρεπείς στο λάθος στην επίθεση. Χαρακτηριστικοί είναι οι 8 σχεδόν ανενόχλητοι πόντοι του Τέιλορ στα πρώτα πέντε λεπτά με αντίπαλο τον χαλαρό Παπανικολάου, καθώς επίσης και τα 6 λάθη του πρώτου δεκαλέπτου, την ώρα που οι απελευθερωμένοι αντίπαλοί μας είχαν μόλις 1! Η άμυνα των Σουηδών επιπλέον απαγόρευε την οποιαδήποτε σκέψη για μακρινό σουτ και έκοψε τη συνεργασία κοντών-ψηλών, με αποτέλεσμα μόνο κάποιες διεισδύσεις του Σπανούλη, που σημείωσαν τους πρώτους δύο πόντους μας. Μετά το αρχικό 8-2, που έγινε αργότερα 11-4, και το συνολικό «μούδιασμα» του πρώτου πενταλέπτου, η Εθνική άρχισε να βρίσκει τα «πατήματά» της στο γήπεδο, έπαιξε πολύ πιο δυναμικά στην άμυνα και ορθολογικά στην επίθεση, και από εκείνη τη στιγμή άνοιξε ο «δρόμος» για μία εύκολη επικράτηση. Σε αυτό συνέβαλε η είσοδος του Ζήση, ενός δεύτερου χειριστή της μπάλας εκτός του Σπανούλη, καθώς και του Μπουρούση, ενός παίκτη που πρόσθεσε μεγάλη οντότητα στη ρακέτα, στην οποία και θριάμβευσε απέναντι στους ανίκανους να τον μαρκάρουν αντιπάλους του. Η πίεση αυξήθηκε, ιδιαίτερα στους σταρ των Σουηδών (Τέιλορ, Γέρεμπκο), οι περιστροφές γίνονταν άψογα και όταν η μπάλα πήγαινε σε έναν εκ των δύο προαναφερθέντων, οι βοήθειες που έρχονταν (2-3 παίκτες κάθε φορά να μαρκάρουν) κατέστρεφαν τα όποια σχέδιά του προς ζημίωσιν της Εθνικής ομάδας. Αυτό ήταν και το συνολικό αντίδοτο στα προτερήματα της ομάδας αυτής, που είναι το παιχνίδι στο ένας εναντίον ενός και οι αξιοσημείωτες αθλητικές ικανότητες. Στο τέλος του δεκαλέπτου, για να «ξεμπλοκάρει» εντελώς ψυχολογικά και, κατόπιν, αγωνιστικά, η ομάδα του Τρινκιέρι χρειαζόταν 1-2 καλά μακρινά σουτ. Τα βρήκε στο πρόσωπο των Σπανούλη, Περπέρογλου, κι έτσι η Εθνική βρέθηκε οδηγός στο τέλος της πρώτης περιόδου (13-15).
Στο δεύτερο δεκάλεπτο η Εθνική συνέχισε στο ίδιο τέμπο, κι έτσι δε δυσκολεύτηκε να διευρύνει το προβάδισμά της σε σημείο που δε θα μπορούσαν να φανταστούν οι Σουηδοί το ενδεχόμενο της ανατροπής. Το 15-29, αν και ήταν ακόμη μέσα δευτέρας περιόδου, δεν τους άφηνε κανένα περιθώριο, καθώς έκτοτε ποτέ δεν «ροκάνισαν» τη διάφορα σε μονοψήφιο αριθμό. Προσπάθησαν με ένα δίλεπτο run ‘n’ gun να το καταφέρουν, και σε συνδυασμό με το τρίτο φάουλ του Σπανούλη, όμως δε διαθέτουν σε καμία περίπτωση την εμπειρία και την ικανότητα της Ελληνικής ομάδας, ώστε να το καταφέρουν. Εν αντιθέσει, ο Σλούκας κάλυψε επαρκέστατα και χωρίς δυσκολίες το «κενό» αυτό, κι έτσι τα πράγματα κύλησαν ομαλά πια, μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, όπου είχαμε δεχθεί μόλις 23 πόντους, ενώ σκοράραμε 41! Οι τελευταίοι, μάλιστα, πόντοι ήταν μία μεγάλη ευγενική χορηγία της Εθνικής Σουηδίας με την «άμυνα ζώνης» (ας την πούμε έτσι) που επέλεξαν να παίξουν πριν το τέλος του ημιχρόνου.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν πια θέμα διαχείρισης της υπάρχουσας διαφοράς, και αυτό επιτεύχθηκε χωρίς καμία απειλή εκ του αντιπάλου. Οι λίγες εμπνεύσεις του Τέιλορ είναι αυτές που ξεχώρισαν πάλι, ενώ η Εθνική διατήρησε την ίδια απόδοση, αρκετή για να κάμψει την όποια αντίσταση του αντιπάλου. Με την ίδια ενέργεια, το ίδιο απίστευτο πνεύμα συλλογικότητας που τη διακατέχει (σκόραραν ΚΑΙ οι 12 παίκτες) και την πολύ καλή διαχείριση του Τρινκιέρι, για να παρουσιαστούν σήμερα οι παίκτες το ίδιο «φρέσκοι» και απέναντι στη Ρωσία. Η σωρεία λαθών των Σουηδών, επίσης, έκανε τη δουλειά των διεθνών πολύ πιο εύκολη. Με το τέταρτο δεκάλεπτο να είναι διαδικαστικού χαρακτήρα, ο Ιταλός κόουτς επέλεξε να παίξει με τους μικρότερους σε ηλικία παίτες και να δώσει χρόνο στο νεότερο μέλος της ομάδας, τον Βασίλη Καββαδά. Και, όντως, έστω και με αυτόν τον αντίπαλο, έδειξε κάποια καλά στοιχεία. Μπορεί να βοηθήσει και με μεγαλύτερους αντιπάλους, όπως η Ρωσία, με το παιχνίδι που κάνει στη ρακέτα. Ας σκεφτεί ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός μήπως του δώσει περισσότερο χρόνο, γιατί πραγματικά αξίζει.
Για άλλη μία φορά θα ήθελα να αναφερθώ στον Σπανούλη, ο οποίος έκανε άλλο ένα μεγάλο ματς. Μπορεί να μη σκόραρε κατά ριπάς (13 πόντοι), προσφέρει όμως σε όλους τους τομείς πια, ειδικά στην επίθεση. Το «μοίρασμα» της μπάλας στην οργάνωση για άλλη μία φορά εξαιρετικό (πάσα αμέσως αφού τη λάβει, πριν ο αντίπαλος τον πιέσει ασφυκτικά), η διείσδυσή του και η εκτελεστική του δεινότητα γνωστές, η ηγετική του προσωπικότητα εμφανέστατη από την αρχή έως το τέλος. Δείχνει άλλη μία φορά, έστω και με τον πιο αδύναμο αντίπαλο, γιατί αποτελεί το κορυφαίο ευρωπαϊκό γκαρντ.
Όσον αφορά πια την Εθνική ομάδα, πραγματοποίησε μεν μία εξαιρετική εμφάνιση, όμως το ματς αυτό έχει ήδη ξεχαστεί. Απλώς πρόκειται για το πρώτο βήμα. Όπως ακριβώς είπε ο Τρινκιέρι «παιχνίδι με παιχνίδι, βήμα με βήμα». Ακριβώς έτσι, στην ίδια φιλοσοφία δηλαδή, θα βαδίσει και στη συνέχεια. Άλλωστε, δεν την είδαμε ακόμη σε ένα παιχνίδι με ισάξιο ή έστω κοντά στο δικό της επίπεδο, αντίπαλο. Επομένως, η δουλειά προχωρά, οι στόχοι παραμένουν… το ταξίδι συνεχίζεται!
Ραφαήλ Αλαγάς
Κατηγορία
ΜΠΑΣΚΕΤ
