Φυσικά, το ματς με τους Βάσκους γίνεται πιο δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι προφανώς δε θα έχουν τις απουσίες που είχαν στο ματς της Κύπρου, και παράλληλα πιο εύκολο χάρη στο γεγονός ότι στον πάγκο της βρίσκεται το μέγα «μανεκέν» Σέρτζιο Σκαριόλο! Χωρίς να ξεχνάμε τη σημερινή αποστολή με την προβληματική, αλλά πάντοτε σκληροτράχηλη Λιέτουβος Ρίτας, ματς στο οποίο δεν υπάρχει κανένα άλλο αποτέλεσμα πέραν της άνετης νίκης, κάτι που θα δώσει αγωνιστική και ψυχολογική ώθηση στην ομάδα.
 
Στο Ισραήλ, οι «Πράσινοι» έχασαν δίκαια, καθώς για άλλη μία φορά η απόδοσή τους ήταν άκρως επιεικώς μέτρια! Είχε βέβαια αρκετά θετικά στοιχεία, που αρκετοί μερικοί θα εκθείαζαν μόνο σε περίπτωση νίκης, αλλά δεν αποφεύχθηκε στη συντριπτική πλειονότητα των παικτών που αγωνίστηκαν η μετριότητα.
 
Στο πρώτο δεκάλεπτο, ειδικά, σημειώθηκε «πανωλεθρία» σε άμυνα κι επίθεση. Οι παίκτες του Μπλατ «σημάδευαν» στην επίθεσή τους συγκεκριμένους παίκτες του Παναθηναϊκού, προκειμένου να επωφελούνται από την ταχύτητα των γκαρντ τους και να βγάζουν είτε εύκολα μακρινά σουτ είτε πάσες σε ελεύθερους παίκτες στη ρακέτα, όπως στην πρώτη φάση με το alley-oop κάρφωμα του Χίκμαν, όταν και στην περιστροφή δε συνέβαλε ο Διαμαντίδης. Και, όσο και να φανεί περίεργο, ο Έλληνας γκαρντ, λόγω των πολύ αργών πλέον ποδιών του και της μέχρι τώρα κακής αγωνιστικής τους κατάστασης, ήταν ο κύριος «στόχος» του προπονητή της «Ομάδας του Λαού»! Και τα «κενά» που δημιουργήθηκαν κυρίως εξαιτίας του, καθώς και από αργοπορίες των περισσότερων παικτών, υπήρξαν η αφορμή για να φτάνει πολύ εύκολα η Μακάμπι στο καλάθι της ομάδας, διότι αρκετές φορές δεν υπήρχε ούτε κάλυψη στις βοήθειες στον ψηλό της. Γενικώς, ο Παναθηναϊκός ήταν ξανά αργός και υποτονικός. Επομένως, δεν είναι καθόλου περίεργο που, μετά από τόσες ασυνέχειες και έλλειψη επικοινωνίας στην άμυνα, η ομάδα δέχθηκε 25 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο. Μόνος διασωθείς ο Λάσμε, που σε πολλές περιπτώσεις «σκέπασε τον ουρανό» στον Τζέιμς.
 
Στο δεύτερο δεκάλεπτο, όμως, και για όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, η αμυντική εικόνα άλλαξε προς το πλέον καλύτερο. Η ομάδα δεν ήταν αργή, διέθετε επιτέλους ενέργεια, το πάθος και η αγωνιστικότητα περίσσευαν και έτσι μπόρεσε να πιέσει ασφυκτικά τη Μακάμπι, αναγκάζοντάς την στο ένα λάθος μετά το άλλο, την ώρα που στο πρώτο δεκάλεπτο είχε μόλις ένα! Πρωταγωνιστής ξανά ο Λάσμε, που επιτέλους μας θύμισε τον περσινό του εαυτό, με συμπαραστάτες τον Γκιστ, τον Μπράμος και, κυρίως, τον εξαιρετικό Φώτση. Ο Παππάς σημείωσε επιπλέον καλές επιδόσεις σε άλλο ένα απαιτητικό ματς, δείχνοντας ότι είναι χαρακτήρας που δε λυγίζει εύκολα σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτοί είναι που μας θύμισαν στιγμές από την περσινή ακαταμάχητη «πράσινη» άμυνα κι έδωσαν την ώθηση στην ομάδα για να μπορέσει να κοιτάξει με μεγαλύτερη αισιοδοξία την πορεία του παιχνιδιού. Η εικόνα αυτή συνέχισε να υπάρχει έως και το τέλος του παιχνιδιού, καθώς ελάχιστες φορές βρήκαν οι παίκτες της Μακάμπι εύκολο δρόμο στο καλάθι. Ακόμη και τα μεγάλα τρίποντα των Ίνγκλς και Μπλού μπήκαν πάνω σε άμυνα. Και αυτό επιτεύχθηκε ιδιαίτερα όταν έλειπε ο Διαμαντίδης! Ποιος θα έλεγε πριν λίγα χρόνια ότι η άμυνα της ομάδας θα ήταν πιο αποτελεσματική όταν θα απουσίαζε ο για πολλά χρόνια καλύτερος Ευρωπαίος αμυντικός;
 
Το θέμα του Διαμαντίδη, βέβαια, ισχύει από πέρυσι. Όπως και την εφετινή σεζόν έχει (κακώς) επανέλθει θέμα Πεδουλάκη. Μετά τον αγώνα με τη Λιέτουβος θα μπορούσαμε να πούμε κάποια πράγματα περαιτέρω σχετικά με τα εν λόγω ζητήματα, αν και υπέρ του Πεδουλάκη είχαμε μιλήσει και πέρυσι, όταν πάλι είχε δεχθεί σκληρή κριτική, με τον «Ανώνυμο Τύπο» να βγαίνει στο τέλος δικαιωμένος!
 
Το πιο σπουδαίο, βέβαια, όπως ορθά είπε ο βοηθός του, Σωτήρης Μανωλόπουλος, είναι ασφαλώς η γενικότερη αστοχία της ομάδας. Και τα στατιστικά τον επιβεβαιώνουν. Ο Παναθηναϊκός, παρότι βελτίωσε αισθητά την εικόνα του αμυντικά κι έλυσε το πρόβλημα των ριμπάουντ απέναντι σε μία αθλητική Μακάμπι με 18 επιθετικά (9 η αντίπαλός του), έχοντας μαζί με τα 3 λιγότερα λάθη 12 παραπάνω κατοχές, είχε ευστοχία 37.8% στα δίποντα και 24.1% στα τρίποντα, ουσιαστικά μη εκμεταλλευόμενος ούτε κατ’ ελάχιστο τις δεύτερες και τρίτες επιθέσεις που πήρε. Ήταν αρκετά νευρικός επίσης σε εύκολα τελειώματα και διστακτικός σε ελεύθερα σουτ, χάνοντας με τόσο άδικο προς τον εαυτό του τρόπο τις επιθέσεις του. Πράγματα που είδαμε σε όλη τη διάρκεια του ματς. Δικαιολογημένα ο καταλυτικός Σχορτσιανίτης τον αποκάλεσε «αδύναμο»! Η επιθετική ανεπάρκειά του ήταν δηλαδή αυτή που του στοίχισε, στο πρώτο ματς όπου αγωνίστηκε με ενέργεια, ταχύτητα και πάθος. Το κέρδος του είναι η επανεμφάνιση των Λάσμε και Φώτση (αν και ο τραυματισμός του πρώτου τον φέρνει πάλι πίσω), που κυριάρχησαν κάτω από τα καλάθια, καθώς και το διάβασμα αρκετών miss match που δε γινόταν σε τέτοιο βαθμό προηγουμένως, όμως δεν αρκούσαν για να μη φύγει με «σκυμμένο κεφάλι» από το Ισραήλ.
 
Πόσο ρεκόρ είχε όμως πέρυσι, τέτοια εποχή; 2-3. Πόσο έχει τώρα; 2-3! Πέρυσι, με έναν εκπληκτικό δεύτερο γύρο, κόντεψε να περάσει στο ΤΟΠ-16 πρώτος, αν δεν υπήρχε η διαιτησία της Μόσχας με την Χίμκι. Έχουμε πολλάκις συμπεράνει, εξηγώντας και τους λόγους, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ομάδων η ιστορία επαναλαμβάνεται, αρχής γενομένης στο αποψινό ματς…

Ραφαήλ Αλαγάς