Το ματς με τη μία εκ των δύο ομάδων της καρδιάς του (η άλλη είναι η Παρτιζάν) στην Κωνσταντινούπολη, θα ήταν μία καλή ευκαιρία να δείξουν οι παίκτες του, λόγω ενός αντιπάλου που παίζει κατά βούληση αυτό που ονομάζουμε «σκεπτόμενο μπάσκετ» και παρά την κακή τους αγωνιστική κατάσταση τον τελευταίο καιρό, σε τι στάδιο βρίσκονται ως προς την προαναφερθείσα προσαρμογή τους. Και μάλιστα, για πολλούς αυτά τα νέα δεδομένα έρχεται σε σημείο της καριέρας τους, όπου ήδη έχουν καταφέρει αρκετά, έχουν διαμορφώσει το δικό τους (εγωιστικό θα λέγαμε) χαρακτήρα και δεν είναι εύκολο να τα αφομοιώσουν πλήρως, καίτοι επαγγελματίες (π.χ. ο γνωστός «τρελός» ΜακΚάλεμπ και ο απίστευτα μεγάλος «παρτάκιας» Κλέιζα πώς θα μπουν στη λογική του Ζοτς;).
 
Κι όμως, φάνηκε πως βρίσκονται σε καλό δρόμο. Ακόμη κι αν είναι πολύ νωρίς για ένα τέτοιο συμπέρασμα, καθώς οι αλλαγές στην Φενέρ ήταν ριζικές το καλοκαίρι, κι αν επίσης πιέζονται πλέον ασφυκτικά εξαιτίας του ρεκόρ 1-3, έτσι φάνηκε τουλάχιστον στο ματς της περασμένης Πέμπτης. Ο Παναθηναϊκός, όπως αναφέραμε νωρίτερα, έχοντας ένα στυλ παιχνιδιού αρκετά κοντινό με αυτό που ζητά ο Σέρβος τεχνικός, βοήθησε για να φανεί κάτι τέτοιο. Άλλωστε, αυτή είναι η λογική του Ομπράντοβιτς. Όταν ήταν στον Παναθηναϊκό, πρώτα κοίταζε αν οι παίκτες του απέδιδαν αυτά που επιθυμούσε να βλέπει, και μετά ενδιαφερόταν για την νίκη (μόνο το «ξέσπασμά» του στη συνέντευξη Τύπου μετά την Πρόκομ το 2009 θυμηθείτε και θα επιβεβαιωθείτε). Επομένως, οι παίκτες της Φενέρ, τουλάχιστον οι περισσότεροι, κατάλαβαν γρήγορα ότι οφείλουν να αναθεωρήσουν μερικά πράγματα στην νοοτροπία τους, προκειμένου να δημιουργηθεί πραγματικά η ομάδα που θέλει ο προπονητής τους και να έχει μελλοντικά πραγματικές αξιώσεις, προκειμένου να φτάσει στην κορυφή.
 
Αυτή είναι, ουσιαστικά, η πρώτη σημαντική παρατήρηση μετά από το παιχνίδι αυτό, καθώς, ειδικά μετά το 0-3 του ξεκινήματος, πολλά ήταν τα ερωτήματα που «επισκίαζαν» την πορεία της Φενέρ και τη δουλειά του Ομπράντοβιτς μέχρι σήμερα. Και η απάντηση ήρθε, όπως συνηθίζεται, στο παρκέ.
 
Ο Παναθηναϊκός βγαίνει κερδισμένος και χαμένος. Κερδισμένος, διότι τώρα πια δείχνει να πατά πολύ καλά στα πόδια του και κερδίζει τις εντυπώσεις μας, ακόμη κι όταν χάνει. Κι έχει πολύ μεγάλη διαφορά να κάνεις καλή εντύπωση κι ας χάνεις από το να προβληματίζεις κι ας κερδίζεις, όπως συνέβαινε στον πρώτο γύρο. Είχαμε πει ότι κάποια στιγμή η ομάδα θα βρει τα «πατήματά» της, ειδικά όταν ο Πεδουλάκης δε θα έχει κανέναν από τους 12 υπολογιζόμενους παίκτες του στο απουσιολόγιό του. Αυτό συμβαίνει τώρα, με το ρόλο και την αποστολή κάθε παίκτη να είναι ξεκάθαρη και, επακόλουθα, την ομάδα να παίζει αυτό το πολύ καλά οργανωμένο και μεθοδευμένο μπάσκετ που βλέπουμε τον τελευταίο μήνα. Ειδικά στην επίθεση, όπως προβλέψαμε, βελτιώνεται αργά αλλά σταθερά, έχοντας ως «αφετηρία» την άμυνά της για να κερδίζει τα ματς. Όπως ακριβώς πέρυσι.
 
Αυτό φάνηκε και στο ματς με τους Τούρκους, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Πολύ σωστές και προσεγμένες επιλογές, με «διαυγέστατο» μυαλό, που την έκαναν να μειώνει όλο και περισσότερο τη διαφορά και να δίνει την εντύπωση πως στο τέλος θα κέρδιζε. Αν κατάφερνε να το έχει αυτό και στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, και δη του πρώτου δεκαλέπτου, όταν ο Διαμαντίδης πιεζόταν ασφυκτικά από την τουρκική άμυνα, και στο τέλος, όταν πραγματοποιήθηκαν μερικά αβίαστα λάθη και ακατανόητες αποφάσεις (όπως ένα σουτ του Φώτση, ενώ το χρονόμετρο ήταν πάνω από 10 δευτερόλεπτα), θα είχε φύγει από την Πόλη με ένα πολύ σπουδαίο «διπλό»!
 
Ουσιαστικά, δηλαδή, προδόθηκε από την επίθεσή του. Στα σουτ του Κλέιζα, άλλωστε, πόσο καλύτερη άμυνα να παίξουν; Εκεί το ματς κρίνεται από την προσωπικότητα, τη θέληση και την «τρέλα», αν επιθυμείτε, του παίκτη, όχι από την άμυνα πάνω του, όσο καλή και να’ ναι αυτή (που ήταν ήδη εξαιρετική)!
 
Ο Παναθηναϊκός βγαίνει χαμένος για τον απλούστατο λόγο που αναλύαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Είχε μία καλή ευκαιρία να «τελειώσει» τους Τούρκους που δεν ήταν σε καμία περίπτωση σε καλή αγωνιστική κατάσταση, γνωρίζοντας ασφαλώς τι δυσκολίες θα αντιμετώπιζε και πόσο κοπιώδες θα ήταν να κερδίσει απέναντι σε μία «λυσσαλέα» Φενέρ. Τώρα, ουσιαστικά, η αντίπαλός του «αναστήθηκε» και μπορεί στη συνέχεια να διαγάγει πορεία ανάλογη με την «ξέφρενη» αρχή της σεζόν. Έχει πλέον καλή ψυχολογία, ποιότητα εγνωσμένη στο ρόστερ της, οπότε ένα δυναμικό comeback στο φινάλε του πρώτου γύρου δεν αποκλείεται. Στο δρόμο, βέβαια, για το πλεονέκτημα, πρέπει να κερδίσει εκτός της Μπαρτσελόνα, να «υπερκεράσει» το εμπόδιο του Ολυμπιακού και του -13 στο Σ.Ε.Φ., καθώς και να περάσει από το Ο.Α.Κ.Α., με μία διαφορά διόλου ασφαλή (5 πόντοι). «Βουνό» ο δρόμος, δηλαδή, και επιτυχία θα είναι για την ίδια αν βγει πρώτη ή δεύτερη.
 
Όμως, αυτό που απολαύσαμε σε κάθε περίπτωση στο ματς αυτό ήταν το «σεμινάριο» τακτικής που παρέδωσαν οι δύο κόουτς. Πεδουλάκης και Ομπράντοβιτς ή το αντίστροφο, έδειξαν ποιοι είναι και πόσο απολαυστικό, εξ αυτής της όψεως, μπάσκετ μπορούν να μας προσφέρουν, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Όπως είπαμε, ένα Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Μπάσκετ, με «καθηγητές» τους δύο και το «μάθημα» στην «Φενέρμπαχτσε Ούλκερ Αρένα»!
 
Τώρα, πλέον, όμως, το ματς με την Μπαρτσελόνα είναι μπροστά μας, ένα πολύ μεγάλο ντέρμπι που θα κρίνει πολλά, κι ας είμαστε μόλις στην 5η αγωνιστική! Όπως λέγαμε χθες, αυτό που δε θέλει κανείς είναι να «ξεμακρύνουν» κι άλλο οι «Μπλαουγκράνα» από τους υπόλοιπους. Να μη νιώσει ασφάλεια, δηλαδή, από τώρα και να παίζει όπως αυτή επιθυμεί στο δεύτερο γύρο, με «αέρα» τουλάχιστον δύο νικών κι έχοντας περάσει από Ο.Α.Κ.Α., Σ.Ε.Φ. και Πόλη! Τότε κανείς δε θα την απειλήσει και ήρθε η ώρα να… ανησυχήσει και να αγχωθεί κι αυτή λίγο.
 
Η άμυνα του Παναθηναϊκού πρέπει να είναι ίδια με αυτήν της Φενέρ. Να μη δώσει πολλά δικαιώματα στον Ναβάρο, γνωρίζοντας πλέον τι είναι ακόμη ικανός να κάνει, μετά τη σπουδαία εμφάνισή του στο Σ.Ε.Φ. και να μην της επιτρέψει πολλές δεύτερες ή και τρίτες ευκαιρίες, όπως το έκανε πέρυσι και αποκλείστηκε. Το μακρινό του σουτ πρέπει επίσης να βρίσκεται σε καλά επίπεδα, όπως με την Φενέρ στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς με αντιπάλους όπως η Μπαρτσελόνα, αν δεν έχεις καλό μακρινό σουτ, τότε 9 στις 10 φορές θα χάσεις.
 
Αυτά είναι τα κύρια στοιχεία που πρέπει να προσέξει σε αυτό το ματς, μαθαίνοντας αρκετά από την περσινή σειρά και το πρόσφατο παιχνίδι στο Φάληρο, καθώς και βλέποντας την Μπαρτσελόνα να «κατεβάζει» λίγο-λίγο στροφές, αν κρίνουμε από το ματς με τη Μάλαγα.
. Με τη βοήθεια και του «ζεματισμένου» για το ματς αυτό κόσμου του, καθώς και της, ας ελπίσουμε, αμερόληπτης διαιτησίας (με την Μπαρτσελόνα παίζει, άλλωστε), μπορεί να ηγηθεί αυτός πλέον του ομίλου του.

Ραφαήλ Αλαγάς