Όσον αφορά το τελευταίο, βέβαια, εκεί είναι ένα σημείο που φαίνεται να υστερεί το παιχνίδι μεταξύ Μπαρτσελόνα και Γαλατάσαραϊ. Και μόνο το γεγονός ότι η ομάδα του Αταμάν βρίσκεται εδώ, τη στιγμή που στην αρχή της σεζόν όλοι υπολόγιζαν την Φενέρμπαχτσε ως την πιο δυνατή τουρκική ομάδα, και αν προσθέσουμε τις πολύ αντίξοες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει από το ξεκίνημα, συνιστά ένα μικρό θαύμα για το οποίο αξίζει πολλά συγχαρητήρια! Κατάφερε με πολλούς τραυματισμούς, παίζοντας σε πολλά ματς με μισή ομάδα και με ένα «χάος» να ακολουθεί τον καλύτερο παίκτη της (Αρόγιο), όχι μόνο κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην πρώτη φάση, αλλά κόντραρε και κατάφερε να κερδίσει δικαίως, έστω και στο «νήμα», τις πιο πλήρεις και με λιγότερα προβλήματα μέσα στην χρονιά Λοκομοτίβ Κουμπάν και Μπάγερν Μονάχου. Όμως, το κατάφερε από την τέταρτη θέση και μάλλον το ταξίδι της που πέρασε από «40 κύματα» θα φτάσει στο τέλος του, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Η διαφορά ποιότητας υπέρ των Καταλανών είναι εμφανέστατη, ενώ ο Τσάβι Πασκουάλ έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος λύσεων στο ρόστερ του. Οι «Μπλαουγκράνα» υπερτερούν σαφέστατα σε όλες τις θέσεις, έχοντας τουλάχιστον δύο αξιόπιστους παίκτες σε καθεμία, την ώρα που η Γαλατά διαθέτει παίκτες χαμηλότερου επιπέδου από τους αντιπάλους τους και λιγότερες λύσεις, παρότι η επιστροφή του Μαρκοϊσβίλι είναι ένα ευχάριστο νέο για τον προπονητή του. Με λίγα λόγια, όπως και πέρυσι είχαμε ένα ζευγάρι με ξεκάθαρο φαβορί, το ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Κάχα Λαμποράλ, έτσι συμβαίνει και φέτος με το Μπαρτσελόνα-Γαλατάσαραϊ.
Η πλέον αμφίρροπη και ισορροπημένη σειρά, αντιθέτως, φαίνεται να είναι αυτή της Αρμάνι με τη Μακάμπι. Πρόκειται για δύο ομάδες με παρόμοια φιλοσοφία, αρεσκόμενες στο να πιέζουν στην άμυνά τους και να «τρέχουν» στο ανοιχτό γήπεδο, δίνοντας υψηλό τέμπο στο παιχνίδι τους. Οι Ισραηλινοί, μάλιστα, παραλίγο να κερδίσουν κατά αυτόν τον τρόπο δύο φορές την καλύτερη του είδους Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ η Αρμάνι δεν έχει καμία σχέση με το περσινό soft «δημιούργημα» του Σκαριόλο και πλέον εύλογα μπορεί να αποκληθεί ως μία «νέα Σιένα», με προπονητή και πολλούς παίκτες από την άλλοτε κραταιά δύναμη της Ιταλίας. Αυτοί είναι, άλλωστε, που της έδωσαν τη δυναμική που έδειξε στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης, με την πρόσθεση του Χάκετ στο ρόστερ να αλλάζει εντελώς τα δεδομένα για την ομάδα και να τη βοηθά να ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή της, αφού ο Ιταλοαμερικανός προσαρμόστηκε άμεσα στις απαιτήσεις του νέου του συλλόγου. Ερώτημα είναι η απόδοση του Λάνγκφορντ μετά από ένα μήνα τραυματισμού, ώστε να καλύψει και το «κενό» του Σάντρο Τζεντίλε, ενώ από πλευράς Μακάμπι υπάρχει φανερή αδυναμία στους ψηλούς, λόγω της απουσίας του Τζέιμς και της μηδενικής προσφοράς του Ζίζιτς, με αποτέλεσμα ο Σχορτσιανίτης να επωμίζεται όλο το «βάρος» της φρόντ-λάιν. Βάσει όλων αυτών των στοιχείων, αλλά και χάρη στο γεγονός ότι Μπάνκι και Μπλατ είναι δύο προπονητές που αρέσκονται και στη «σκακιστική» προσέγγιση του παιχνιδιού, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα πραγματικά μεγάλο μπασκετικό σεμινάριο σε Μιλάνο και Τελ Αβίβ, υπό την έννοια πως η σειρά αυτή είναι η πιο πιθανή από όλες να φτάσει στα 5 παιχνίδια.
Τέλος, έχουμε δύο μεγάλες ευρωπαϊκές «μάχες». Ρεάλ Μαδρίτης-Ολυμπιακός και ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Παναθηναϊκός, ή ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Παναθηναϊκός και Ρεάλ Μαδρίτης-Ολυμπιακός (όπως προτιμάτε). Είναι αυτές που, μάλλον, θα «καθηλώσουν» περισσότερο από τα δύο προηγούμενα παιχνίδια τους φίλους της πορτοκαλί μπάλας. Άλλωστε, εδώ μιλάμε για μία μεγάλη σύγκρουση 23 (!) τροπαίων, με 4 ομάδες που θα μπορούσαν, όπως πολύ εύστοχα είχε πει προ ολίγων ημερών ο Νίκος Χατζής στο basketblog.gr, να είναι κι αυτές του Final-4 του Μιλάνο. Συνεπώς, ειδικά εδώ, δεν μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις, καθότι μιλάμε για 4 πολύ «βαριές» φανέλες και ιστορίες.
Ασφαλώς, θα πρόκειται για μία προσπάθεια «αποκαθήλωσης» του ελληνικού μπάσκετ από την κορυφή της Ευρώπης (3 συνεχόμενα τρόπαια), με τις Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ να είναι, όντως, μαζί με την Μπαρτσελόνα, οι ομάδες που δείχνουν πιο ικανές να το κάνουν. Γι’ αυτό και το έργο των δύο «αιωνίων» γίνεται πολύ δύσκολο. Όμως, πόσες φορές έχουν βρεθεί στο παρελθόν, ακόμη και την φετινή σεζόν, σε πολύ δύσκολη θέση, και τελικά κατάφεραν να βρεθούν στον «αφρό» και να κρατήσουν ψηλά τη σημαία; Άπειρες, και «σύμμαχός» τους για να το καταφέρουν άλλη μία φορά είναι το γεγονός πως η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ δεν έχουν συναντήσει ιδιαίτερες δυσκολίες φέτος στην Ευρωλίγκα. Πώς θα αντιδράσουν, λοιπόν, σε δύο σειρές όπου σίγουρα το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει γι’ αυτές; Έχουν τον κατάλληλο χαρακτήρα, όταν οι ελληνικές ομάδες τον έχουν ήδη «σφυρηλατήσει» μέσα από όλες αυτές τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν φέτος; Πέρα από οποιεσδήποτε τακτικές λεπτομέρειες, πάνω στις οποίες είναι βέβαιο πως θα κριθούν τα ματς των σειρών αυτών, αυτό είναι το πιο βασικό ερώτημα. Επομένως, εξαιτίας όλων των προαναφερθέντων παραγόντων, ίσως μιλάμε για τα πιο «εύθραυστα» πλεονεκτήματα έδρας της φάσης των play-offs. Το σίγουρο είναι πως αυτές ειδικά τις σειρές θα τις θυμόμαστε για πολύ καιρό ακόμη.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, ένα «βήμα» από το Final-4 του Μιλάνο. 8 ομάδες θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για καταφέρουν να βρεθούν σε αυτήν τη μεγάλη γιορτή, και να διεκδικήσουν με τις πιθανότητες που τους αναλογούν το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης. Ας αρχίσει, λοιπόν, το σόου!
Ραφαήλ Αλαγάς
