Γεννημένος στο Καρπενήσι, ο 48χρονος παλαίμαχος άσος που τα τελευταία χρόνια κάνει καριέρα προπονητή (είναι κάτοχος του UEFA PRO) πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο στο Βελούχι. Σε ηλικία μόλις 18 ετών θα πάρει μεταγραφή στον Παναιτωλικό που αγωνιζόταν τότε στη Β’ Εθνική, αλλά εκεί δεν θα μείνει για πολύ. Μένοντας ελεύθερος μετά από προσφυγή θα... κατηφορίσει το Δεκέμβριο του 1985 στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, έπειτα από εισήγηση του Τάσου Παναγιωτόπουλου που βρισκόταν στον πάγκο της ασπρόμαυρης ομάδας.
«Στην Καλαμάτα πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου κι έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Εκανα πάρα πολλούς φίλους, βρέθηκα συμπαίκτης με πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές και με αρκετούς διατηρώ ακόμα επαφή» θυμάται ο Λεωνίδας Τσιγαρίδας που λόγω και της θέσης στην οποία έπαιζε (αμυντικό χαφ και στόπερ) είχε τη φήμη του... σκληρού μέσα στον αγωνιστικό χώρο: «Το ποδόσφαιρο τότε ήταν τελείως διαφορετικό και απαιτούσε πάνω απ’ όλα ψυχή. Εκείνη την εποχή για να πάρεις τη νίκη ήσουν υποχρεωμένος να παίξεις σκληρά, γιατί τα πάντα κρίνονταν στις προσωπικές μονομαχίες. Εγώ δεν έκανα πίσω πουθενά, ούτε σε... πολεμικές καταστάσεις. Πάντα εκείνο που προείχε ήταν το καλό της ομάδας μου».
Η ανάμνηση που θα τον συντροφεύει πάντα από τη «Μαύρη Θύελλα» έχει φυσικά να κάνει με τον... πύρινο κόσμο της, που εκείνα τα χρόνια γέμιζε ασφυκτικά τις εξέδρες του δημοτικού σταδίου: «Η συμπαράσταση του κόσμου ήταν πραγματικά το κάτι άλλο, δεν υπήρχε παιχνίδι που οι κερκίδες να μην είναι γεμάτες και βέβαια όλοι οι αντίπαλοι γνώριζαν ότι για να περάσουν από την έδρα μας έπρεπε να φτύσουν αίμα. Υπήρξε ένα διάστημα τριών χρόνων περίπου που δεν χάσαμε κανένα παιχνίδι μέσα στο γήπεδό μας κι αυτό τα λέει όλα».
Το παιχνίδι που θυμάται πιο έντονα ήταν με αντίπαλό τον Αρη για το Κύπελλο Ελλάδος το 1986. «Χάσαμε 1-2 στην παράταση από έναν σπουδαίο αντίπαλο που εκείνη την εποχή έπαιζε στο ΟΥΕΦΑ. Ηταν ένα ματς που ο κόσμος περίμενε για πολλές μέρες και όλη η πόλη το έζησε ξεχωριστά» υποστηρίζει.
Το καλοκαίρι του 1990 ο Λεωνίδας Τσιγαρίδας αναγκάζεται όχι μόνο να αποχωρίσει από την Καλαμάτα, αλλά και να αποσυρθεί από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 24 ετών εξαιτίας μίας σοβαρής επέμβασης στο κεφάλι. «Ενα παλαιότερο χτύπημα μου είχε αφήσει ένα αιμάτωμα στο κεφάλι και λίγο έλειψε να χάσω ακόμα και την ίδια μου τη ζωή. Γλίτωσα κυριολεκτικά στο... παρά πέντε αλλά οι γιατροί μου απαγόρεψαν να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο» αναφέρει. Στο άκουσμα και μόνο αυτής της είδησης ο φίλαθλος κόσμος της Μεσσηνίας «παγώνει», ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον επισκέπτονται στο νοσοκομείο για να του συμπαρασταθούν από κοντά. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο 48χρονος τεχνικός θεωρεί πως αυτή η ισχυρή σχέση αγάπης με το κόσμο δεν έχει φτάσει ακόμα στο τέλος της: «Οπως ένιωσα όλα αυτά τα χρόνια στην Καλαμάτα δεν έχω ξανανιώσει πουθενά και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή στο μέλλον οι δρόμοι μας θα ξανασμίξουν. Θα ήθελα πάρα πολύ να ξαναβρεθώ στη «Μαύρη Θύελλα» και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα».
Με τους περισσότερους από τους παλιούς συμπαίκτες του έχουν... σκορπίσει, από τη στιγμή που ο ίδιος βρίσκεται πια μακριά εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχουν όμως κάποιοι με τους οποίους διατηρεί πολύ συχνά επαφή. «Είχα πρόσφατα την ευκαιρία να ξαναβρεθώ με τον Κώστα Διδασκάλου, με τον οποίο μας συνδέει και η κοινή καταγωγή. Τηλεφωνικά μιλάμε με πολλά παιδιά, με το Δέδε, τον Πετρίχο, το Ρακιτζή. Στην Αθήνα συναντιέμαι συχνά με το Βαγγέλη Καλογερόπουλο, ενώ πρόσφατα είχα δώσει συνέντευξη στο Γιώργο Μίρτσο, που είναι τώρα ραδιοφωνικός παραγωγός αθλητικής εκπομπής στη Θεσσαλονίκη» λέει.
Στον Αστέρα Τρίπολης βρίσκεται από τον περασμένο Νοέμβριο, όταν ο Στάικος Βεργέτης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία μετά την αποχώρηση του Σάκη Τσιώλη και θέλει να παραμείνει και την επόμενη σεζόν. «Ο Αστέρας δεν βρίσκεται τυχαία σε υψηλό επίπεδο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εχει δύο ανθρώπους που φροντίζουν να είναι λυμένα τα πάντα και διαθέτει πρωτοποριακή οργάνωση. Βγάζει υγεία σαν ομάδα κι αυτό είναι το μυστικό. Το συμβόλαιό μου τελειώνει τον άλλο μήνα αλλά ελπίζω ότι θα μείνω και την επόμενη χρονιά στην Τρίπολη» καταλήγει ο Λεωνίδας Τσιγαρίδας.