O Γιώργος Κατσαφάδος είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου, καθώς βρίσκεται μέσα στα γήπεδα... μισό αιώνα!
Ξεκίνησε σαν ποδοσφαιριστής από τον Εθνικό Καλαμάτας (έπαιξε με επιτυχία φορ και έξω δεξιά ακόμα και σε αθηναϊκό σύλλογο τη δεκαετία του ‘70), αλλά είχε την ατυχία να μην αγωνιστεί στη «Μαύρη Θύελλα» που τότε γέμιζε ασφυκτικά τα γήπεδα και έφτασε μέχρι την Α’ Εθνική.
Μία 20ετία αργότερα, όμως, θα αναδειχθεί σε κορυφαίο παράγοντα με την Αναγέννηση Παραλίας, που θα φτάσει στο... ταβάνι της (Δ’ Εθνική) έχοντας στο τιμόνι τον 64χρονο σήμερα έμπορο χρωμάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι παραλιώτες συγκέντρωσαν πάνω τους όλα τα ποδοσφαιρικά βλέμματα με μία ομάδα από εξαιρετικά ταλαντούχους πιτσιρικάδες που τροφοδότησε με αρκετούς ποδοσφαιριστές την Καλαμάτα (Καραμπάγιας, Φωτεινάκης, Χαρίτος) και το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο γενικότερα, ωστόσο η παραχώρηση του πρώτου στον Πανηλειακό πριν τελικά αγωνιστεί με τη «Μαύρη Θύελλα» θα ξεσηκώσει θύελλα συζητήσεων...
Εδώ και κάμποσα χρόνια ο Γιώργος Κατσαφάδος υπηρετεί το ποδόσφαιρο που πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής για τον ίδιο από ένα διαφορετικό πόστο, αυτό του παρατηρητή αγώνων. Όπως άλλωστε παραδέχεται «δεν νοείται Σαββατοκύριακο δίχως ποδόσφαιρο για μένα. Μετά από τόσα χρόνια θα πρέπει να είμαι... άρρωστος για να μην παρακολουθήσω μπάλα κι αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει όσο με κρατάνε τα πόδια μου».  
Ο ιστορικός παράγοντας του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου είναι όμως και εύκολα προσεγγίσιμος σαν άνθρωπος. Ανέκαθεν η ψυχή της παρέας, ένας λαϊκός τύπος όπως στα νιάτα του και με απίστευτο χιούμορ! Γι’ αυτό και η κουβέντα που κάναμε ώστε να βγει αυτή η συνέντευξη ήταν πραγματική απόλαυση...

- Πόσα χρόνια είστε μέσα στα γήπεδα;

"Από μικρό παιδί, φέτος συμπληρώνω τα 50. Εμείς εκείνη την εποχή παίζαμε μπάλα όπου βρίσκαμε και χωρίς τις ανέσεις που είχαν οι επόμενες γενιές, αλλά το ποδόσφαιρο το λατρεύαμε και το αγαπάμε μέχρι σήμερα. Εκανα το πρώτο μου δελτίο σαν σέντερ φορ και έξω δεξιά στον Εθνικό Καλαμάτας που διαλύθηκε αργότερα όταν δημιουργήθηκε η «Μαύρη Θύελλα». Από εκείνο το σωματείο η Καλαμάτα πήρε τον Τάκη Παντελόπουλο. Εγώ δεν είχα την τύχη να φορέσω τη φανέλα της μεγάλης ομάδας της πόλης αλλά σαν φίλαθλος την ακολουθούσα παντού και μαζί με το Σπύρο το Μούμια πέφταμε στα σιντριβάνια όταν ανέβηκε στην Α’ Εθνική".

- Παίξατε και στην Αθήνα;

"Ναι, στον ΑΟ Δάφνης για λίγα χρόνια και στη Βαλύρα, όπου έχω πολλούς φίλους και με αρκετό κόσμο κουβεντιάζουμε ακόμα για την τότε εποχή που παίζαμε ποδόσφαιρο. Αλλα χρόνια, τελείως διαφορετικά, πολύ ρομαντικές καταστάσεις, τα χρήματα ήταν το τελευταίο που μας ενδιέφερε. Αλλά δεν υπήρχαν και χρήματα τότε...".

- Ιστορία γράψατε αργότερα με την Αναγέννηση Παραλίας. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας εκείνης της ομάδας;

"Δεν ήταν μόνο ένα. Κατ’ αρχήν είχαμε απίστευτη ομοψυχία σαν διοίκηση, ποτέ δεν δημιουργήθηκαν κόντρες μεταξύ μας, ακόμα και όταν μπήκαν στο ταμείο του συλλόγου αρκετά χρήματα. Μόνο από τον Καραμπάγια πήραμε 10 εκατομμύρια δραχμές από τον Πανηλειακό το καλοκαίρι του 1991".

- Η συγκεκριμένη μεταγραφή είχε προκαλέσει αντιδράσεις τότε από τον κόσμο...

"Εμείς δεν θέλαμε να πάει ο Κώστας στον Πανηλειακό και περιμέναμε την Καλαμάτα να μας δώσει ένα εκατομμύριο ώστε να βγάλουμε τα έξοδα για την επόμενη χρονιά που θα παίζαμε στη Δ’ Εθνική. Τελικά όπως αποδείχθηκε τα ταξίδια ήταν πανάκριβα και από τα 10 εκατομμύρια δεν έμεινε ούτε ένα κατοστάρικο...".

- Αφού δεν θέλατε ο Καραμπάγιας πως πήγε στον Πανηλειακό;

"Οταν ήταν ο Χρηστίδης προπονητής στη «Μαύρη Θύελλα» παίζαμε κάθε Τετάρτη φιλικό και θυμάμαι ότι σε ένα από αυτά ο Κώστας που ήταν τότε 16 χρονών έκανε τα σέντερ μπακ της Καλαμάτας να τρακάρουν μεταξύ τους! Το είδε ο Χρηστίδης κι έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα...
Ρώταγε, ξαναρώταγε και γενικά τον παρακολουθούσε συχνά τον Καραμπάγια. Την επόμενη χρονιά που πήγε στον Πύργο άρχισε να μας παίρνει τηλέφωνο από τον Ιούνιο και να ζητάει τον παίκτη. Εγώ, ο Λιάς ο Δαμήλος και τα άλλα μέλη της διοίκησης δεν θέλαμε με τίποτα να πάει ο Καραμπάγιας στον Πανηλειακό αλλά η τότε διοίκηση της Καλαμάτας δεν είχε να μας δώσει ούτε για τα ρούχα. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να τον κρατήσουμε για να παίξει μαζί μας στη Δ’ Εθνική και για να μην τσακωθούμε με το Χρηστίδη που ο άνθρωπος μας είχε φερθεί πολύ καλά ζητήσαμε δέκα εκατομμύρια, ένα ποσό που ξέραμε ότι ήταν αδύνατο να μας το δώσει ο Πανηλειακός. Μόλις άκουσε το νούμερο του έφυγε το... ακουστικό από τα χέρια και σχεδόν μας έκλεισε το τηλέφωνο, αλλά την επόμενη μέρα μας ξαναπήρε και μας είπε να πάμε στα γραφεία του Σταυρόπουλου στην Αθήνα για να κλείσουμε τη μεταγραφή! Οπως καταλαβαίνεις ήταν αδύνατο να αρνηθούμε τέτοιο ποσό...".

- Ο Καραμπάγιας είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έχετε γνωρίσει;

"Ο Κώστας θα μπορούσε να κάνει τεράστια καριέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί την ταχύτητα που είχε με την μπάλα στα πόδια και την επιτάχυνση στα λίγα μέτρα δεν την έχω δει σε άλλον ποδοσφαιριστή. Δυστυχώς ήταν άτυχος, οι τραυματισμοί τον άφησαν πίσω, αλλά πιστεύω ότι έπρεπε να προσέξει περισσότερο έξω από το γήπεδο. Δεν λέω ότι ξενύχταγε ή ότι δεν έκανε καλή ζωή αλλά δεν ήταν αφοσιωμένος στην μπάλα 100%. Οταν σε τέτοια ηλικία παίρνεις τόσα πολλά χρήματα κι έχεις αυτά τα προσόντα δεν πρέπει να ασχολείσαι με τίποτα άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο.
Είχαμε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές τότε στην Αναγέννηση. Κάποιοι έπαιξαν και στην Α’ Εθνική όπως ο Χαρίτος και ο Φωτεινάκης. Ορισμένοι άλλοι όμως δεν τα κατάφεραν παρ’ ότι είχαν τις δυνατότητες. Ο Χρήστος ο Καραμάνος για παράδειγμα θα μπορούσε ν’ αφήσει εποχή. Σπουδαίο ταλέντο, εγκεφαλικός παίκτης αλλά δεν δούλευε όσο έπρεπε στις προπονήσεις και δεν έβαζε το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα.".



- Εκτός από μονιασμένη διοίκηση και σπουδαία ποδοσφαιρικά ταλέντα τι άλλο έκανε την Αναγέννηση Παραλίας να ξεχωρίσει τότε;

"Ενας πρωτοποριακός για την εποχή προπονητής όπως ο Λιάς ο Δαμήλος. Ηταν ο μοναδικός που κρατούσε σημειώσεις για κάθε ποδοσφαιριστή, κάθε μέρα σε κάθε προπόνηση! Σημείωνε το παραμικρό κι έτσι είχαμε πλήρη εικόνα της ομάδας ανά πάσα στιγμή γι’ αυτό και τίποτα δεν έγινε τυχαία.
Μην κοιτάς που ο Λιας δέχτηκε την πρόταση του Παπαδόπουλου και έγινε παράγοντας στη «Μαύρη Θύελλα». Αν συνέχιζε σαν προπονητής θα μπορούσε να έχει τεράστια εξέλιξη γιατί ήταν μορφωμένος στη Γαλλία και ήξερε να κρατά την πειθαρχία μέσα στα αποδυτήρια. Ηταν προπονητής με όλη τη σημασία της λέξης".

- Η Αναγέννηση γιατί δεν κατάφερε να σταθεί στις εθνικές κατηγορίες;

"Γιατί δεν το θέλαμε! Μόνο τα ταξίδια εκείνη τη χρονιά στη Δ’ Εθνική τα πληρώσαμε... χρυσάφι! Εδώ μέχρι τη Λευκάδα πηγαίναμε και μας έφευγαν 300 χιλιάρικα για πλάκα. Φαντάσου τι χαλάγαμε για πιο μακρινά ταξίδια".

- Σας στενοχωρεί που σήμερα ο σύλλογος έχει κατρακυλήσει στο Γ’ Τοπικό;

"Οπωσδήποτε γιατί η Αναγέννηση είναι δικό μας δημιούργημα. Εμείς την ιδρύσαμε και καταφέραμε να την κάνουμε γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Αλλά η κρίση μας έχει τσακίσει. Εγώ δεν είμαι και κανένας λεφτάς. Εχω το μαγαζί μου πολλά χρόνια και δυστυχώς αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζω αρκετά προβλήματα. Η κατάσταση όσο πάει και γίνεται χειρότερη. Από ένα σημείο και μετά μου ήταν αδύνατο να συνεχίσω γιατί δεν μπορούσα να βάλω άλλα χρήματα".

- Το... «Κορλεόνε» είναι το παρατσούκλι που σας συνοδεύει. Πως προέκυψε;

"Από φήμες που νομίζω ότι δεν χρειάζεται ούτε καν να σχολιάσω. Ελεγαν κάποιοι ότι είμαστε... μαφιόζοι κι ότι δίναμε παιχνίδια. Για όλους λένε αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με τη δική μας περίπτωση όλα αυτά είναι φήμες που δεν έχουν βάση".

- Στα γήπεδα πάτε μόνο σαν παρατηρητής πια;

"Οχι, πάω και σαν φίλαθλος. Δεν υπάρχει Σαββατοκύριακο που να μην παρακολουθήσω 2-3 παιχνίδια. Συνήθως εδώ στη Μεσσηνία αλλά μερικές φορές φεύγω και εκτός νομού, σε αγώνες Δ’ Εθνικής. Πιο πολύ όμως το ευχαριστιέμαι σαν φίλαθλος. Το γήπεδο μου έχει γίνει συνήθεια πια μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορώ να διανοηθώ το Σαββατοκύριακο χωρίς ποδόσφαιρο. Και θα πηγαίνω όσο αντέχω κι όσο με βαστάνε τα πόδια μου".

- Πως εξηγείτε τα συχνά φαινόμενα βίας στα μεσσηνιακά γήπεδα τη φετινή σεζόν;

"Με όλη αυτή τη δυστυχία που έχει φέρει στη ζωή μας η κρίση τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα και δεν θέλει και πολύ για να χαθεί η ψυχραιμία. Εδώ όμως φτάνει η ώρα του παράγοντα και του προπονητή που σαν μεγαλύτεροι θα πρέπει να δρουν σαν... πυροσβέστες και να σβήνουν τις... φωτιές. Εμείς τότε αυτό κάναμε με το Λιά κι όταν μιλούσαμε δεν κουνιόταν κανένας. Δεν είναι σωστό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα, τα γήπεδα είναι χώροι άθλησης και μόνο". 

- Το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο μοιάζει να βρίσκεται σε άσχημη φάση. Πάμισος, Εράνη υποβιβάστηκαν, η Καλαμάτα μάλλον χάνει την άνοδο. Τι βλέπετε για τα επόμενα χρόνια;

"Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Στην Καλαμάτα έγινε φέτος ένα πολύ μεγάλο λάθος. Δεν άφησαν το Γιώργο Μπένο να ολοκληρώσει το έργο του και δεν του έδωσαν την πίστωση χρόνου που θα έπρεπε να έχει. Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα και η πορεία της, που δυστυχώς είναι σκέτη απογοήτευση. Αυτή τη στιγμή φορούν τη φανέλα της «Μαύρης Θύελλας» παίκτες που δεν κάνουν ούτε για το τοπικό. Δεν πάει πουθενά μ’ αυτούς. Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι ότι σε μία πολύ δύσκολη εποχή η μεγάλη ομάδα του νομού δεν έχει ένα δικό της αθλητικό κέντρο. Δυστυχώς μόνο ένας παράγοντας σαν το Σταύρο Παπαδόπουλο μπορούσε να την οδηγήσει εκεί που αξίζει να βρίσκεται και θέλει ο κόσμος της να τη βλέπει. Αυτή τη στιγμή ο μοναδικός σύλλογος που μπορεί να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία είναι ο Μεσσηνιακός λόγω του Παπαδόπουλου που έχει τα πάντα λυμένα".

- Ταλέντα βγάζει σήμερα το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο όπως παλαιότερα;

"Ταλέντα δεν θα σταματήσουν να βγαίνουν ποτέ, όμως για να προχωρήσουν θα πρέπει να έχουν και το κατάλληλο περιβάλλον. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα ταλέντα τα καταστρέφουν οι πατεράδες τους, που τους φουσκώνουν τα μυαλά".

- Ποια ομάδα υποστηρίζετε;

"Τη «Μαύρη Θύελλα» και πάντα, ακόμα και όταν ήμουν πρόεδρος στην Αναγέννηση, ήθελα οι παίκτες που βγαίνουν από τη δική μας ομάδα να πηγαίνουν εκεί. Εμείς ποτέ δεν είπαμε θέλουμε τόσα, αλλιώς ο ποδοσφαιριστής που σας ενδιαφέρει θα πάει αλλού. Ακόμα και τις καλές εποχές τότε με τον Παπαδόπουλο το μόνο που ζητούσαμε ήταν να μας βοηθήσουν σε αθλητικό υλικό, βάζοντας τα χρήματα σε δεύτερο πλάνο. Γιατί έτσι είναι και το σωστό...
Από τις... μικρές είμαι λίγο Παναθηναϊκός, αλλά συμπαθώ και την ΑΕΚ. Ομως η Αναγέννηση θα είναι πάντα ένα κομμάτι της ζωής μου".