Μετά από μία μικρή περιπλάνηση στα... αχαρτογράφητα νερά της Β’ τοπικής, η Ομόνοια επέστρεψε “ελίτ” του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου. Το ημερολόγιο έδειχνε 7 Απριλίου 2024 όταν η καλαματιανή ομάδα επικρατούσε 4-1 εκτός έδρας του ΠΑΟ Καλού Νερού και σε συνδυασμό
με την ήττα του ΑΟ Στενωσιάς στην Καλλιθέα από την ομώνυμη ομάδα (3-0), επικύρωσε και μαθηματικά το... εισιτήριο της επιστροφής στην Α’ τοπική. Παρά τον υποβιβασμό, που έγινε ακόμη πιο “πικρός” καθώς δεν ήρθε για αγωνιστικούς λόγους, λόγω της μη εγγραφής στο
Μητρώο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, η Ομόνοια πήρε στο γήπεδο αυτό που κατά γενική ομολογία άξιζε. Μία ονειρική για εκείνη σεζόν που επισφραγίστηκε με την κατάκτηση του τίτλου, ο οποίος μάλιστα συνοδεύτηκε από το αήττητο 30 αγώνων (20 νίκες, 10 ισοπαλίες).
Ο “αρχιτέκτονας” του επιτεύγματος της ανόδου, δεν είναι άλλος, από τον έμπειρο τεχνικό, Γιώργο Γρηγορόπουλο, ο οποίος διανεύει τον τέταρτο χρόνο του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ο προπονητής της Ομόνοιας μίλησε στην “Ε” και είπε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα
στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, τόσο για την σεζόν που ολοκληρώθηκε, όσο και για εκείνη που έρχεται.
-Πώς νιώθετε που η Ομόνοια πέτυχε στο τέλος τον στόχο της;
“Μπορεί αυτό που καταφέραμε να δείχνει εύκολο, αλλά ήταν ένα δύσκολο επίτευγμα. Το να τερματίσουμε δηλαδή αήττητοι και να μπορέσουμε να το συνδυάσουμε με καλό ποδόσφαιρο και χαμηλό μπάτζετ. Είναι κόποι σχεδόν 8 μηνών που δικαιώθηκαν, καθώς η προετοιμασία
μας ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην διοίκηση, τους ποδοσφαιριστές και σε όλο τον οργανισμό για την προσπάθεια. Είχαμε κάνει από την αρχή έναν καλό προγραμματισμό, μας βγήκε και μέσα από σκληρή δουλειά τα καταφέραμε στο τέλος.”
-Νιώθετε μια “δικαίωση” για τον τρόπο που ήρθε ο υποβιβασμός;
“Δεν το βλέπω ως “δικαίωση”. Υπήρξε ένα θέμα με την εγγραφή μας στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, το οποίο δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε και βάσει νόμου η ομάδα έπρεπε να υποβιβαστεί στην Β’ τοπική. Οι νόμοι ισχύουν για όλους. Εμείς δώσαμε το 100%, “χτίσαμε”
από την αρχή την ομάδα, μοχθήσαμε και στο τέλος “χαμογελάσαμε.”
-Ποια πιστεύεται ήταν τα συστατικά της επιτυχίας;
“Το ό,τι είμασταν οικογένεια. Και στις καλές, αλλά κυρίως στις δύσκολες στιγμές κατά την διάρκεια της σεζόν. Διανύω τον τέταρτο χρόνο στον πάγκο της Ομόνοιας και αυτό που είχα πει από την πρώτη στιγμή είναι ό,τι πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός, να μην βάζεικανείς το “εγώ” πάνω από την ομάδα και όλοι να προσπαθούν για το καλύτερο. Από εκεί και πέρα διαθέταμε ένα “κράμα” έμπειρων” και νεαρών ποδοσφαιριστών, όπως ο Γιάννης Κωστόπουλος που λογιζόταν ως βασικό στέλεχος, αλλά και κάποια άλλα νεαρά παιδιά, όπως ο Παύλος
Καρούμπαλης, ο Γιάννης Κυριακόπουλος που πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής και θα βρίσκονται στο ρόστερ και την νέα χρονιά και δημιουργήσαμε ένα πάρα πολύ καλό σύνολο”.
-Πότε πιστέψατε ό,τι η Ομόνοια μπορεί να πετύχει την άνοδο;
“Μέσα μου το πίστευα από το ξεκίνημα της σεζόν. Όχι βέβαια ό,τι θα τα πάμε τόσο καλά και ό,τι θα τερματίσουμε αήττητοι, διότι η Β’ τοπική ήταν μια κατηγορία που δεν την γνώριζα καθόλου ούτε ως ποδοσφαιριστής, αλλά ούτε και ως προπονητής. Υπήρχαν 5-6 ακόμη
καλές ομάδες και κάποιες παραδοσιακά δύσκολες έδρες. Εμείς, ωστόσο παρουσιαστήκαμε σοβαροί καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς. Θεωρώ ό,τι είμασταν η πιο έμπειρη ομάδα στην κατηγορία και καταφέραμε να περάσουμε αλώβητοι. Τόσο εντός, όσο και εκτός παρουσιαστήκαμε
όπως έπρεπε, στην κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος είμασταν “φρέσκοι” και πετύχαμε τον στόχο μας.”
-Τι είναι αυτό που διαθέτει η Ομόνοια και την έκανε να ξεχωρίσει από τις ομάδες της κατηγορίες;
“Η φανέλα και η ιστορία της Ομόνοιας αρμόζουν στην Α’ τοπική. Υπάρχουν βέβαια και άλλες ιστορικές ομάδες, όπως ο Μεσσηνιακός, ο οποίος έχει αρχίσει να βρίσκει τα πατήματά του και θα επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο. Σαν ομάδα διαθέταμε ομοιογένεια, γιατί
παρέμεινε ο περσινός κορμός που είχε προετοιμαστεί για την Α’ τοπική. Οι παίκτες αποτύπωσαν στον αγωνιστικό χώρο όσα τους ζήτησα, ενώ η διοίκηση μας έδωσε όλα τα εχέγγυα για να πρωταγωνιστήσουμε.”
-Είδαμε στα θεωρητικά πιο εύκολα ματς η ομάδα να παρουσιάζει άλλο πρόσωπο εν αντιθέσει με τα ντέρμπι. Πώς το δικαιολογείται;
“Ήταν καθαρά θέμα δικής μας αδράνειας. Υπήρχαν αρκετά παιχνίδια που είχαμε προηγηθεί 2-0 και στο τέλος έληγαν 2-2, διότι κάναμε αρκετές αλλαγές ώστε να πάρουν χρόνο συμμετοχής κι άλλα παιδιά. Είχαμε αυτήν την ευχέρεια γιατί βρισκόμασταν αρκετά μπροστά στην
βαθμολογία. Βέβαια, ορισμένα πράγματα που δοκιμάσαμε δεν μας έβγαιναν και έτσι ερχόντουσαν οι λεγόμενες “γκέλες”. Χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία. Άλλωστε και οι άλλες ομάδες παίζουν ποδόσφαιρο και στο πρόγραμμα είναι όλα τα αποτελέσματα.”
-Σε τι στάδιο βρίσκεται ο προγραμματισμός για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά;
“Ήδη έχουμε κάνει έρθει σε επαφή με συγκεκριμένους μεταγραφικούς στόχους. Οι παίκτες που θα αποκτηθούν θα έρθουν στην ομάδα, ύστερα από δική μου εισήγηση. Στόχος μας είναι να μην υπάρξουν μεγάλες διαφοροποιήσεις στο ρόστερ. Σαφώς οι απαιτήσεις αυξάνονται.
Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν, λόγω δουλειάς, είτε άλλων συγκυριών, όπως ο Γιώργος Μαρίτσας που ολοκλήρωσε τις φοιτητικές του υποχρεώσεις και επέστρεψε στην Αμαλιάδα. Στόχος μας είναι να αποκτηθούν 5-6 έμπειροι ποδοσφαιριστές
σε θέσεις όπου θεωρώ ό,τι χρειαζόμαστε ενίσχυση και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά να παρουσιάσουμε ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο στην Α’ τοπική.”
-Πείτε μας κάτι για την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου του “Γ. Λουκαρέας”.
“Το γήπεδο είναι ακατάλληλο. Εγώ προσωπικά δεν θα ρισκάρω η ομάδα μου να αγωνιστεί εκεί την ερχόμενη σεζόν και θα αναζητηθεί άλλη έδρα! Όπως θυμάστε στην φιέστα που κάναμε, υπήρξαν κάποιες δεσμεύσεις από τον Δήμαρχο Καλαμάτας, κ. Θανάση Βασιλόπουλο. Σίγουρα
οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες, όμως θεωρώ ό,τι είναι ένα έργο που πρέπει να γίνει. Είναι ένας χώρος άθλησης, όπου καθημερινά προπονούνται παιδιά ακαδημιών. Ένα παιδί να τραυματιστεί, θα στεναχωρηθούμε όλοι μας.
-Πάντος Τζανετάκος, Σίγουρα ένα κεφάλαιο για την Ομόνοια, εντός και εκτός τεσσάρων γραμμών.
“Είναι ακριβώς όπως το είπατε. Ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα. Συνεχίζει το έργο της οικογένειας Τζανετάκου. Αυτήν την στιγμή ο πατέρας του, Θεόδωρος, βρίσκεται στην θέση του προέδρου και είναι ένας από τους πιο παλιούς παράγοντες του συλλόγου. Τον βλέπαμε
όλη την χρονιά να κατεβαίνει κάθε Σαββατοκύριακο από την Αθήνα για τους αγώνες, κάτι που για πρώτη φορά συναντώ στην καριέρα μου, δείγμα του πάθους και της αγάπης που τρέφει για την Ομόνοια. Προσωπικά λόγω του ονόματος που διαθέτει, αλλά και λόγω ηλικίας τον
διαχειρίζομαι όσο μπορώ καλύτερα. Είναι άξιος συγχαρητηρίων και μπράβο του που στηρίζει την προσπάθεια αυτή. “Ματώνει” για τον σύλλογο και οικονομικά και αγωνιστικά και αγαπάει αυτό που κάνει. Υπάρχουν βέβαια και άλλα έμπειρα παιδιά που ερχόντουσαν από Αθήνα,
όπως ο Ανδρέας Αρκουμάνης και ο Νίκος Σταυριανός. Από την πρώτη στιγμή ζήτησα σεβασμό προς αυτά τα παιδιά και θέλω μέσω της εφημερίδας να τους ευχαριστήσω προσωπικά που μας βοήθησαν όλη την χρονιά.”
-Πείτε μας κάτι για την “ψυχή” της ομάδας, τον Βαγγέλη Μαρινάκη...
“Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ένα “κόσμημα” για όλη την ποδοσφαιρική Μεσσηνία. Ένας αθόρυβος εργάτης, που κάθε ομάδα χρειάζεται να έχει. Εμείς είμαστε τυχεροί που τον έχουμε στην Ομόνοια. Όπως έχετε διαπιστώσει και οι ίδιοι κρατάει τον περιβάλλοντα χώρο του
γηπέδου, αλλά και τα αποδυτήρια πραγματικό “στολίδι”. Φροντίζει να μην μας λείπει τίποτα, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης, ο Παναγιώτης Βαρελάς, ο Γιάννης Κάστανος κ.α. που παρά τις υποχρεώσεις που έχουν βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Εύχομαι και τη
νέα σεζόν να υπάρξει η ανάλογη στήριξη στον σύλλογο και να θυμάστε ό,τι η Ομόνοια είναι μια μεγάλη οικογένεια. Όσα χρόνια βρίσκομαι στο ποδόσφαιρο, είτε ως παίκτης, είτε προπονητικά είναι από τις φορές που περνάω πάρα πολύ όμορφα, έχω όλα τα εχέγγυα να δουλέψω
απερίσκεπτα και ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω”.
-Κάτι που θα θέλατε να αναφέρεται στο κλείσιμο...
“Θέλω να μεταφέρω την θετική μου σκέψη στον Μιλτιάδη στην προσπάθεια που κάνει για την άνοδο στην Γ’ Εθνική. Πραγματικά το αξίζει, γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν χαλάσει πάρα πολλά χρήματα. Η ομάδα διαθέτει ένα σύνολο με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές.
Είχα την τιμή να αγωνιστώ για δύο χρόνια με τα χρώματα του συλλόγου στο παρελθόν. Όπως τώρα, έτσι και τότε οι συγκυρίες ήταν ίδιες. Μπορεί ο Πύργος Τριφυλίας να είναι ένα μικρό χωριό, δεν παύει όμως η φανέλα της ομάδας να είναι τεράστια. Υπάρχουν σοβαροί και έμπειροι παράγοντες, όπως ο Παναγιώτης Γαλάνης που ξέρουν να διαχειρίζονται τέτοιου είδους καταστάσεις. Ο Μιλτιάδης πρέπει να ανέβει στην Γ’ Εθνική, γιατί θα είναι καλό για το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο. Όσον αφορά τη νέα χρονιά, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω
προς όλες τις ομάδες, είναι ό,τι θα πρέπει να κάνουν την προσπάθειά τους και να συγκροτηθούν γιατί προμηνύεται μια δύσκολη σεζόν. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσάς τους δημοσιογράφους για το έργο που επιτελείται, μέσα σε αντίξοες πολλές φορές συνθήκες, όπως η βροχή, το κρύο, η ζέστη και που είστε αναγκασμένοι να ακούτε τα παράπονα μας και να μας στηρίζεται”.
