Αν δούμε συνολικά τη σεζόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η διάρκεια ήταν το κύριο στοιχείο που έστειλε την κούπα στην Τριφυλία.
Η Κυπαρισσία στον πρώτο γύρο φαινόταν να μειονεκτεί έναντι του Παμίσου που μπήκε φουριόζος στο πρωτάθλημα. Η Τριφυλιακή ομάδα είχε μικρό ποσοτικά ρόστερ και έπαιζε για πολύ καιρό με την πλάτη στον τοίχο, αφού ήταν στο -4 και δεν είχε το παραμικρό περιθώριο για απώλεια.
Σε αυτό το δύσκολο διάστημα όμως έδειξε χαρακτήρα. Κατάφερε να ανταπεξέλθει με κύριο όπλο την επιμονή, χάρη στην οποία πήρε βαθμούς στα τελευταία λεπτά αρκετών αγώνων.
Τον Ιανουάριο η διοίκηση έπαιξε σωστά το δικό της ρόλο, καθώς με 4 μεταγραφές γέμισε το ρόστερ. Στο β' γύρο οι πρωταθλητές είχαν σταθερά ανοδική πορεία και ο τίτλος ήρθε φυσιολογικά.
Όσον αφορά τον Πάμισο, πιθανόν στη Μεσσήνη να πλήρωσαν το γεγονός ότι θεώρησαν εξ αρχής ότι το πρωτάθλημα είναι δικό τους. Στον αθλητισμό, όταν θεωρείς δεδομένο ότι είσαι καλύτερος, δεν προσπαθείς όσο πρέπει και η κατάσταση γυρνά εύκολα ανάποδα.
Πάντως πρέπει να σημειώσουμε ότι το ματς "κλειδί"  που μπορούσε να γράψει τελείως διαφορετικά την ιστορία ήταν το ντέρμπι των δύο ομάδων στη Μεσσήνη στον πρώτο γύρο. Εκεί ο Πάμισος έφτασε κοντά στην νίκη που θα τον πήγαινε στο +7 και ουσιαστικά θα έκοβε τα φτερά της Κυπαρισσίας. Δεν τα κατάφερε όμως και η συνέχεια ήταν αυτή που όλοι ξέρουμε.