Κανείς από τους δύο «αιωνίους» δεν κατάφερε το μεγάλο «διπλό» στη Μόσχα ή τη Μαδρίτη. Ένα αποτέλεσμα, δηλαδή, που θα έφερνε την ανατροπή του πλεονεκτήματος της έδρας υπέρ τους, και τώρα δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι βρίσκονται με την «πλάτη στον τοίχο».Πλέον και οι δύο σειρές μεταφέρονται σε Αθήνα και Πειραιά, με τα παιχνίδια σε Ο.Α.Κ.Α. και Σ.Ε.Φ. αντίστοιχα να φέρουν την πίεση περισσότερο στους δύο εκπροσώπους μας, καθώς στα εκτός έδρας ματς τους δεν έκαναν και τις πιο «ονειρεμένες» φετινές τους εμφανίσεις, δίνοντας την αίσθηση μετά την περασμένη Μεγάλη Παρασκευή ότι το προβάδισμα των ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης είναι ξεκάθαρο και πως, ούτως ή άλλως, θα πάρουν και την τρίτη νίκη που τους χρειάζεται για να ταξιδέψουν στο Μιλάνο τον ερχόμενο Μάιο. Γι’ αυτό το λόγο θα ήθελαν να (από)δείξουν ότι οι αντίπαλοί τους δεν είναι τόσο ανώτεροι όσο φάνηκαν στους δύο πρώτους αγώνες.Το χειρότερο είναι πως αυτή η αίσθηση που δημιουργήθηκε δεν προέκυψε από κάποια σπουδαία εμφάνιση των Ισπανών ή των Ρώσων, αλλά από τη μέτρια, σε συνολικό βαθμό, απόδοση του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Και οι δύο αδίκησαν τον εαυτό τους, βλέποντας εκ των πραγμάτων πως ούτε η Ρεάλ δεν φόβιζε, μήτε η ΤΣΣΚΑ. Ένα άλλο δυσάρεστο γεγονός και για τους δύο, είναι πως μέσα σε αυτήν τη μετριότητά τους θα μπορούσαν να είχαν πάρει την νίκη που ήθελαν για να κάνουν το πολυπόθητο «μπρέικ»!Μία σύντομη ανασκόπηση κάποιων πραγμάτων στα 4 αυτά παιχνίδια θα μας οδηγήσουν σε αυτήν τη διαπίστωση. Η απόλυτη κυριαρχία του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα με την ΤΣΣΚΑ και ο «μαγικός» τρόπος με τον οποίο χάνει, κάνει ακόμη και τους παίκτες και το τεχνικό τιμ της «Αρκούδας» να απορούν! Φαίνεται πως η απογοήτευση που προέκυψε μετά από το ατυχές αυτό αποτέλεσμα δεν έφυγε τελείως από το μυαλό των «Πρασίνων», με φυσικό αποτέλεσμα να τους επηρεάσει στο δεύτερο αγώνα. Οι 51 με το «στανιό» συνολικοί πόντοι, τα ποσοστά των διπόντων και των τριπόντων (36.8% και 20% αντίστοιχα), καθώς και το -6 στην αξιολόγηση του αρχηγού, που ειρήσθω εν παρόδω σε κανένα από τα δύο ματς δεν παίρνει ουσιαστική βοήθεια από τα υπόλοιπα γκαρντ, πλην του Ράιτ στο πρώτο και του Ούκιτς στο δεύτερο, είναι στατιστικά που δε συναντώνται ούτε σε ματς πρωταθλήματος παμπαίδων! Μπορεί να είχε 7 κλεψίματα εναντίον 1 των Μοσχοβιτών, αναλόγως 8-3 επιθετικά ριμπάουντ και 6-14 λάθη (δηλαδή 13 παραπάνω κατοχές, που θα αποτελούσε τον πρώτο λόγο για το «διπλό»), αλλά και πάλι η ομάδα του Μεσίνα δε θα μπορούσε να δυσκολευτεί, βάσει των πρώτων στατιστικών. Όσο καλύτερος κι αν είσαι, δηλαδή, στα περισσότερα στατιστικά, ιδίως όταν αυτά έχουν να κάνουν με την αμυντική σου συμπεριφορά, αν δεν μπορείς να σκοράρεις ή να εκμεταλλευτείς ορισμένες φανερές αδυναμίες του αντιπάλου (απουσία αξιόπιστου «άσσου» στην επίθεση για την ΤΣΣΚΑ, αργά πόδια για τους ψηλούς της και ανυπαρξία στοιχειωδώς καλού αμυντικού στο «3»), ώστε να πάρεις από εκεί τους εύκολους πόντους, τότε μην περιμένεις να έχεις τύχη. Αν τελικώς χαθεί η πρόκριση για τον Παναθηναϊκό, σενάριο πολύ πιθανό, θα έχει χαθεί από το πρώτο ματς στη Μόσχα, όταν ο Διαμαντίδης έχασε όλα τα σουτ (μαζί με τις βολές) στο τελευταίο δεκάλεπτο του παιχνιδιού (5 του 4ου δεκαλέπτου και 5 της παράτασης), και ο Γκιστ έχασε 2 λεπτά πριν το τέλος 2/4 ελεύθερες βολές.Στην αντίπερα όχθη, οι ελεύθερες βολές είναι το κυριότερο στοιχείο, βάσει του οποίου απαγορεύτηκε στον Ολυμπιακό η διεκδίκηση της νίκης στο «PalaciodeDeportes». Και στα δύο ματς, οι «Ερυθρόλευκοι» έχουν ποσοστό 55% και συνολικά 21 χαμένες βολές! Ειδικά στο δεύτερο παιχνίδι, χάθηκαν 12, με την τελική διαφορά να διαμορφώνεται στους 5 πόντους! Θεωρητικά, δηλαδή, αν ευστοχούσε στις μισές βολές, η ομάδα του Μπαρτζώκα θα ερχόταν στον Πειραιά με το 1-1 στις αποσκευές της. Πρακτικά, μάλλον θα είχε διεκδικήσει πολύ πιο έντονα το παιχνίδι, βάζοντας μεγάλη πίεση στη «Βασίλισσα». Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η αντίδραση των παικτών της Ρεάλ, όμως αυτοί του Ολυμπιακού «φρόντισαν» να μη μάθουμε αν όντως μπορούν να αντεπεξέλθουν οι αντίπαλοί τους σε τέτοιες συνθήκες. Επίσης, οι βολές είναι ξανά ο «καθρέφτης» των δύο αυτών παιχνιδιών. Συνολικά, η Ρεάλ εκτέλεσε 37, ενώ ο Ολυμπιακός 47. Εδώ, η ουσία δεν είναι πόσες βρήκαν το στόχο, αλλά ότι η Ρεάλ φαίνεται να έπαιξε πιο σκληρά, σε δύο ματς όπου ο Ολυμπιακός έπρεπε τρόπον τινά να «ενδυθεί Παναθηναϊκός» στα αμυντικά του καθήκοντα, προκειμένου να μην αφήσει σε καμία περίπτωση την αντίπαλό του να παίξει στο δικό της ρυθμό (όπως κι έγινε, με λογικό αποτέλεσμα την ήττα) και να τους φέρει τον εκνευρισμό εντός κι εκτός παρκέ. Η υπεροπλία της αρμάδας του Λάσο στα γκαρντ επιβεβαιώθηκε κυρίως δια της «απουσίας» των εκπληκτικών στο Top-16 Μάντζαρη και Σλούκα, της παροδικής βοήθειας του Λοτζέσκι, ενώ με τον περιορισμένο χρόνο των Περπέρογλου, Πρίντεζη και με στιγμές όπου ο Ντάνστον πάλευε μόνος του στη ρακέτα, οι «Μερένχες» ήταν λογικό να κυριαρχήσουν και εκεί, σε ένα σημείο όπου ο Ολυμπιακός μπορούσε να βασιστεί.Ουσιαστικά, κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τους δύο αγώνες που έδωσε κάθε ελληνική ομάδα, θα μπορούσε να πει με λίγα λόγια κανείς ότι, εν μέρει, αυτό το 2-0 το δημιούργησαν μόνες τους και πως έχασαν μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να κάνουν το «μπρέικ», χωρίς να χρειαστεί να κάνουν δύο «τέλεια» ματς, όπως όλοι πιστεύαμε πως όφειλαν.Αυτά τα «τέλεια» ματς ίσως μπορέσουν να τα κάνουν αυτήν την εβδομάδα, για τρεις λόγους. Αρχικά, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια από το να κερδίσουν τα εντός έδρας παιχνίδια τους, ώστε να στείλουν τη σειρά ξανά εκτός έδρας και την επακόλουθη πίεση στους αντιπάλους τους. Έπειτα, θα παίξουν μπροστά στο πάντοτε «φλεγόμενο» σε τέτοιες αναμετρήσεις κοινό τους, κάτι που τους δίνει ώθηση προς την νίκη, ενώ έχει τα αντίθετα αποτελέσματα, έστω και περιορισμένα τα τελευταία χρόνια, στον αντίπαλό τους. Άλλωστε, δε βρισκόμαστε ούτε στο «θέατρο» της Μόσχας, ούτε μπροστά στη Μαδριλένικη εξέδρα που «θυμάται» να ζητωκραυγάσει μόνο όταν ο κύριος Ρούντι καυγαδίζει. Η δυναμική του Κλειστού των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας είναι αναμφισβήτητα ανώτερη και ίσως παίξει το δικό της ρόλο. Τέλος, η περηφάνια που έχουν δημιουργήσει τόσοι τίτλοι, και ειδικά οι τρεις τελευταίοι συνεχόμενοι, για το ελληνικό μπάσκετ, δεν μπορεί παρά να κινήσει τους παίκτες, ειδικά τους Έλληνες, αμφότερων των ομάδων να παίξουν και γι’ αυτήν. Αν είναι να «αποχαιρετήσουν» τη διοργάνωση, δηλαδή, αυτό να γίνει με «ψηλά το κεφάλι». Και ίσως βρίσκονται και στο κατάλληλο μέρος να πραγματοποιήσουν κάτι τέτοιο, μπροστά στο κοινό τους που θα χειροκροτήσει ενδεχόμενη αξιέπαινη προσπάθειά τους, προς αναγνώριση όλων όσα μας έχουν προσφέρει σε τόσο δύσκολες εποχές. Άλλωστε, ας μην είμαστε αχάριστοι. Αυτά που έχουν καταφέρει οι ελληνικές ομάδες την τελευταία 18ετία δεν έχουν προηγούμενο, συν το γεγονός ότι δε γίνεται κάθε χρόνο να καταλήγει εδώ η κούπα.Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν στο 2-2, η επίτευξη του οποίου πλέον εξαρτάται πρώτα από το πνευματικό κομμάτι, στο οποίο σίγουρα θα έχουν δώσει βάση οι δύο προπονητές, πριν από οποιαδήποτε βελτίωση στο αγωνιστικό κομμάτι, στους τομείς που αναφέραμε ότι «πόνεσαν» τους δύο «αιωνίους». Υπάρχει, επίσης, μία ενδιαφέρουσα παράμετρος: Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει κάποια ομάδα να επιστρέψει από το 2-0, από τότε δηλαδή που θεσπίστηκε το best-out-of-fiveστα play-offsτης Ευρωλίγκα! Μήπως ήρθε η ώρα να «σπάσει» και αυτή η παράδοση;
Ραφαήλ Αλαγάς
