Το «ασημένιο» γκολ-όπως σημειώνει η ιταλική ilpost- ρύθμιζε τη διεξαγωγή της παράτασης, δηλαδή τα τριάντα επιπλέον λεπτά που παίζονται (πριν τα πέναλτι) σε αγώνες νοκ-άουτ που έληξαν ισόπαλοι. Ο κανόνας όριζε ότι εάν μια ομάδα έβαζε γκολ στην πρώτη από τις δύο επιπλέον περιόδους και παρέμενε μπροστά μέχρι το τέλος αυτής της παράτασης, τότε κέρδιζε τον αγώνα χωρίς να παιχτεί η δεύτερη παράταση.
Το δεύτερο ημίχρονο παιζόταν ουσιαστικά μόνο αν το παιχνίδι παρέμενε ισόπαλο. Ωστόσο, αν κάποια ομάδα προηγείτο στη δεύτερη παράταση, το παιχνίδι γινόταν ούτως ή άλλως μέχρι το τέλος, δηλαδή μέχρι το 120ο λεπτό.
Ο Δέλλας σκόραρε εκείνη την ημέρα στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, στη συνέχεια λίγο αργότερα ο διαιτητής σφύριξε και η Ελλάδα κέρδισε 1-0 χωρίς να διεξαχθεί το δεύτερο ημίχρονο.
Αυτό με την Τσεχία ήταν το μοναδικό γκολ που σημείωσε ο Δέλλας σε 53 αγώνες για την εθνική Ελλάδας.
Το «ασημένιο» γκολ εισήχθη στην Ευρώπη το 2003 αντί για το «χρυσό» γκολ, που χρησιμοποιήθηκε από το 1993 στις διεθνείς διοργανώσεις της UEFA και της FIFA.
Με το «χρυσό» γκολ η πρώτη ομάδα που σκόραρε στην παράταση κέρδισε τον αγώνα. Δηλαδή τα παιχνίδια τελείωναν μόλις κάποιος κατάφερε να σκοράρει. Αν έμεναν ισόπαλοι μέχρι το τέλος της παράτασης, πήγαιναν στα πέναλτι.
Η Γερμανία κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 χάρη στο «χρυσό» γκολ του Όλιβερ Μπίρχοφ στον τελικό εναντίον της Δανίας και τέσσερα χρόνια αργότερα η Γαλλία κέρδισε την Ιταλία στον τελικό με το «χρυσό» γκολ του Νταβίντ Τρεζεγκέ.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 εισήχθη το «χρυσό» γκολ με την ιδέα ότι θα ωθούσε τις ομάδες να παίξουν πιο επιθετικά στην παράταση για να προσπαθήσουν να κερδίσουν χωρίς να φτάσουν στη διαδικασία των πέναλτι, ευνοώντας έτσι το θέαμα, αλλά στην πραγματικότητα είχε αντίθετα αποτελέσματα:
Στις περισσότερες περιπτώσεις οδήγησε τις ομάδες να αμύνονται περισσότερο και να επιτίθενται λιγότερο, από φόβο μήπως δεχθούν το καθοριστικό γκολ.
Το «ασημένιο» γκολ ήταν μια μέση λύση, γιατί έδωσε ακόμα χρόνο στις ομάδες να ξεπεράσουν ένα πιθανό έλλειμμα στην παράταση, αλλά με λιγότερο διαθέσιμο χρόνο από τη σημερινή παράταση, στην οποία παίζονται και τα τριάντα λεπτά, συν τις καθυστερήσεις, ανεξάρτητα από το σκορ.
Μόνο η UEFA, το χρησιμοποίησε με στόχο να «ενθαρρύνει ένα πιο θετικό παιχνίδι», μεταξύ 2003 και 2004, και ως εκ τούτου χρησιμοποιήθηκε στην πραγματικότητα σε μια λίγους αγώνες: τα προκριματικά του Champions League μεταξύ Άγιαξ και Γκρέιζερ, στη φάση των «32» του Κυπέλλου UEFA μεταξύ της Βαλένθια και της Γκεντσλερμπιρλίγκι και του ημιτελικού του Εuro μεταξύ Ελλάδας και Τσεχίας
Ο τελικός του Champions League του 2003 μεταξύ Μίλαν και Γιουβέντους παίχτηκε με τον κανόνα του «ασημένιου» γκολ, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε, επειδή η παράταση έληξε επίσης 0-0 και η Μίλαν στη συνέχεια κέρδισε στα πέναλτι.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
