Ο 50χρονος, σήμερα, Κορίνθιος τεχνικός έχει εργαστεί σε Αστέρα Τρίπολης, Παναχαϊκή, Κόρινθο, Παναιγιάλειο, Αστέρα Μαγούλας, Βύζαντα Μεγάρων και Δόξα Δράμας, ενώ η φετινή προσπάθεια στη Σούπερ Λιγκ με τη Νίκη Βόλου έμεινε στη... μέση μετά την απόφαση της διοίκησης του θεσσαλικού συλλόγου να αποσυρθεί από το πρωτάθλημα λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Ο ίδιος, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο "Νοtosport" δεν κρύβει πως στην Καλαμάτα πέρασε την πιο επιτυχημένη περίοδο της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ενώ θυμάται με νοσταλγία τους Μεσσήνιους φιλάθλους που τη δεκαετία του ’90 μαζεύονταν κατά χιλιάδες ακόμα και στις προπονήσεις! «Αυτό που έζησα στην Καλαμάτα ήταν κάτι ανεπανάληπτο. Θυμάμαι ακόμα ότι στην πρώτη προπόνηση της χρονιάς ο κόσμος που είχε έρθει στο γήπεδο ήταν περισσότερος από 5.000!
Φανταστικές εποχές που βέβαια συνοδεύτηκαν και από αγωνιστικές επιτυχίες, καθώς καταφέραμε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά να κερδίσουμε την άνοδο στην Α’ Εθνική και να ξαναφέρουμε την Καλαμάτα στα μεγάλα σαλόνια μετά από πολλά χρόνια» υποστηρίζει ο Παναγιώτης Τζαναβάρας που... κατηφόρισε στη Μεσσηνία σαν μία έμπειρη λύση για το κέντρο της άμυνας μετά από μία δεκαετία στην Κόρινθο, την ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του, όπου ήταν αρχηγός για αρκετές σεζόν: «Από την Κόρινθο εκείνης της εποχής έλειπε ο δυνατός παράγοντας, όπως ο Σταύρος Παπαδόπουλος. Το μυστικό της επιτυχίας για την Καλαμάτα τη δεκαετία του ’90 δεν ήταν μόνο τα χρήματα, αλλά το γεγονός ότι επενδύθηκαν σωστά σε υποδομές και οργάνωση. Και φυσικά ο κόσμος που έκανε πολύ αισθητή την παρουσία του σε όποιο γήπεδο της Ελλάδας κι αν παίζαμε».
Στη «Μαύρη Θύελλα» έπαιξε αρκετές φορές στο δεξί άκρο της άμυνας, σε ένα ρόλο όχι και τόσο συνηθισμένο για τον ίδιο, καθώς υπήρξε μία περίοδος που τόσο ο Βαβίλης, όσο και ο Καραθανάσης ήταν τραυματίες ταυτόχρονα κι έτσι ο Ντράγκαν Κοκότοβιτς εμπιστεύθηκε τον Τζαναβάρα έχοντας πλεόνασμα από ποδοσφαιριστές στο κέντρο της άμυνας: «Ο ανταγωνισμός για μία θέση στην ενδεκάδα ήταν τεράστιος, καθώς εκτός από μένα υπήρχαν ακόμα ο Τζούμπα, ο Κωνσταντινίδης, ο Σακελλαρόπουλος και αργότερα ο Ντούντου. Ετσι, όταν προέκυψαν δυνατές απουσίες στη θέση του δεξιού μπακ μου ζητήθηκε να παίξω εκεί για κάποιο διάστημα. Τη δεύτερη χρονιά στην Α’ Εθνική δεν κατάφερα να παίξω πολύ, όμως θα θυμάμαι για πάντα εκείνη την περίοδο της καριέρας μου που ήταν η καλύτερη. Οσο για την ομάδα της Καλαμάτας, θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά μου. Ενημερώνομαι τακτικά για ότι συμβαίνει εκεί ακόμα και τώρα, καθώς υπάρχουν πολλοί φίλοι μου στην πόλη και αρκετοί πρώην συμπαίκτες μου με τους οποίους επικοινωνώ τακτικά. Εύχομαι τα καλύτερα για τη «Μαύρη Θύελλα» και φυσικά για όλους τους φιλάθλους κι ελπίζω η νέα χρονιά να τους φέρει επιτυχίες».
Ο Παναγιώτης Τζαναβάρας βρέθηκε δύο φορές, όπως αποκαλύπτει, πολύ κοντά στην τεχνική ηγεσία της ασπρόμαυρης ομάδας από την ημέρα που ξεκίνησε προπονητική καριέρα, όμως τελικά δεν συμφώνησε: «Η πρώτη ήταν έφυγα από τον Αστέρα Τρίπολης. Είχε γίνει τότε μία συνάντηση με τον κύριο Γρηγορόπουλο αλλά δεν τα βρήκαμε. Η δεύτερη ήταν πιο πρόσφατη, με ανθρώπους από την τωρινή διοίκηση. Μακάρι κάποια στιγμή στο μέλλον να σμίξουν οι δρόμοι μας γιατί από αυτήν την ομάδα έχω τις καλύτερες αναμνήσεις».
Με το σημερινό προπονητή Νίκο Κουρμπανά ο Τζαναβάρας γνωρίζεται αρκετά καλά, καθώς εκτός από την κοινή καταγωγή τους συνδέουν αρκετά καλές σχέσεις: «Ο Νίκος είναι ένας εξαιρετικός προπονητής και πολύ καλός άνθρωπος και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να οδηγήσει τη «Μαύρη Θύελλα» στην άνοδο. Το πρωτάθλημα έχει ακόμα πολύ δρόμο, μένουν αρκετά παιχνίδια και ειδικά φέτος ο όμιλος της Πελοποννήσου είναι ιδιαίτερα αμφίρροπος».
Το... alter ego του Παναγιώτη Τζαναβάρα στους πάγκους εδώ και μία πενταετία είναι ο Καλαματιανός Γιώργος Κουδούνης, ο πρώτος άνθρωπος που θέλει μαζί του όταν αναλαμβάνει μία καινούργια ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι ξαναβρέθηκαν... πακέτο στη Νίκη Βόλου: «Ο Γιώργος είναι ένα καταπληκτικό παιδί και εξαιρετικός στη δουλειά του τόσο σαν γυμναστής όσο και σαν προπονητής. Στα δικά μου μάτια είναι ο ιδανικός συνεργάτης, ο άνθρωπος που μπορώ να εμπιστευτώ και νομίζω πως... δένουμε αρκετά τόσο σαν χαρακτήρες, όσο και με τη γενικότερη φιλοσοφία που έχουμε για το ποδόσφαιρο».